من خیلی این کتاب رو دوست داشتم. به نظرم اگه نویسنده خارجی بود الان کتابش جز پرفروش های نیویورک تایمز شده بود و خیلی فروش میکرد. و توی ایران هم به همین خاطر مشهور میشد. ولی متاسفانه ما ها بلد نیستیم یا نمیخوایم کار یه نویسنده ی داخلی رو پررنگ کنیم.فقط چون ایرانیه. خیلی از رمان های خارجی واقعا چرت و ضعیفن ولی اونقدر همه تعریف میکنن و به به چه چه میکنن که پر فروش میشه.برعکس خیلی از کارهای قوی داخلی اصلا دیده نمیشه. فقط میتونم بگم متاسفم

نقد این رمان کمی سخته به نظرم نویسنده محترم کمی برای چاپ رمان عجله کردند، چرا؟ رو در انتها عرض میکنم پرداختن به یک ژانر متفاوت جسارت و خلاقیت نویسنده رو نشون میده... شاید بشه گفت ترکیبی از رئالیسم جادویی و عاشقانه!! مطالعات و تلاش های نویسنده واقعا مشخصه که زیاد بوده و از این جهت جای تقدیر داره موضوع رمان که علوم غریبه است از جهت ناآشنا بود برای ما،خود به خود کشش داره از این جهت کشش و کشمکش رمان هیچ مشکلی نداره و مخاطب رو اسیر خودش میکنه ، خود موضوع پیرنگ رو تقویت میکنه اویل رمان به گفته دوستان خوب بود ولی از زمانی که روایت عاشقانه شروع شد رمان رفته رفته ضعیف شد و پر از تناقض... برای همین میگم نویسنده عجله کرده چون اگر یک نفر انسان با دقت و مسلط به مسائل دینی رمان رو بخونه کاملا تناقض گویی ها براش محرز می‌شود.. وقتی نویسنده داستان رو با واقعیت و اعتقادات مردم پیوند بزنه کار خودش رو حسابی سخت میکنه... چون نه مرز تخیل مشخصه نه واقعیت نمونه یک تناقض: شخصیت اصلی داستان خوب پرداخت نشده بود و منشا اصلی تناقضات محسوب می‌شد. چراکه در ابتدای رمان یک "تیپ " در ذهن ما ساخته شد، یک فرد متدین و مقید به افکار و اعمال مذهبی که حتی با ملائکه هم در ارتباطه و حسابی روی خودش کار کرده!! و این شخصیت بعد وارد ارتباط با درویش شیطانی میشه! که تحمل یک کلمه از آیات قرآن رو نداشته ولی ایشون در قبرستان با نماز و سوره یاسین برای مردگان امورات میگذرونه و حتی از درویش اسرار جادوگری رو می دزده، درویش هم متوجه نمیشه، ... نویسنده در انتها برای توجیه ورود انسان کامل شخصیت اصلی رو جور دیگری بیان میکنه که دنبال سیاهی بوده و کاملا گمراه شده بوده!! در حالی که شخصیت در اواسط داستان یعنی در اوج گمراهی برای امام غایب دعا می‌کنه و نماز میخونه و دعا و استغاثه و... و همین گمراه وقتی بسم الله میگه چنان اثر میکنه که انگار یک عارف واقعی اون کلمه رو گفته چنان اثر داره که نگو😐!! الان هم به زعم روایت تمام بشریت به دست شخصیت اصلی داستان نجات پیدا کرده وگرنه درویش و ساموئل دروازه سلیمان رو باز کرده بودن جنیان ریخته بودن سر ما، خدا و ولی زمان ام نشسته بودن نگاه میکردن تا اینکه شخصیت اصلی میگه یا امام زمان من دیگه نمیتونم خودت بیا😐 بازم میگم وقتی نویسنده داستان رو با واقعیت و اعتقادات مردم پیوند بزنه کار خودش رو حسابی سخت میکنه و نتیجه اش آش شله قلمکاری میشه که نه به تخیل شباهت داره نه واقعیت و... در نهایت این رو نباید فراموش کرد با اینکه این علوم وجود داره و برخی درگیرش هستن و عمر و وقت خودشون رو خرج این راه میکنن در واقع لقمه رو دور سر خودشون میچرخونن... در حالی که راه دین خیلی تمیز تر و بهتره! ، علمایی چون علامه قاضی، شیخ نخودکی و... کسانی که با مراقبه و تزکیه و عمل به دستورات واضح دین به مقامی رسیدن که به طبیعت فرمان میدادن مستنداتش هم هست و اینقدر هم بخورات و معدنیات و طلسمات نمیخواستن😅

باوجود اینکه کتب ایرانی رو نمیپسندیدم اما به شدت مجذوب این اثر شدم،و تقریظم رو برانگیخت را چندخطی روایت کنم:کتابی آغشته به واقعیات و حقیقت های پنهان... به جد میشه گفت که نویسنده ید طولایی در تحقیق داشته که دست به قلم شده برای نوشتن این اثر بسیار نغز و قابل درک هست متن کتاب و ترس ب دلتون راه نمیده

من این کتابو خریدم و خوندم.و کاملا از وقت و هزینه ای که صرفش کردم راضی ام.نویسنده سعی کرده ژانرتخیلی بومی درست کنه که از نظرمن موفق بوده.دوستانی که میگن عرفان و مذهب و فلان کاش قاطیش نمیکرد هم عنایت کنند جامعه ما همیشه درگیراین موضوعاته و ایرانیا همیشه تم مذهبی داشتند و دارند.خوبی این کتاب اینه که کاملا بدیع و نوآورانه است و مشابه شو نمی یابید(مثل میدگارد که شبیه چندتا کتاب مشهوره)و درپایان بدونید که نویسندش واسه نوشتن این کتاب حدود۱۰۰۰ تا منبع رو رصدکرده که کار ارزشمندیه و نشون میده کتاب از محتوا خالی نیست.نقدهایی به کتاب مسلما وارده ولی هرنویسنده ای با اثرجدید،نقصانهایی داره که با دیدن بازخورد خواننده ها میتونه قلمشو بهترکنه.تاجایی که میدونم این نویسنده قصد داره تا۷ جلد ادامه بده.پس بیایین جای کوبوندن نویسنده داخلی،باحمایت از اثرش و کمک به تقویت قلمش،به رشد حرفه نویسندگی درکشور که این روزا مهجوره کمک کنیم

خیلی تصویرسازیهای جالبی داره، چقدر خوندن همچین کتابی تو ادبیات فارسی لذت‌بخشه! خیلی عالیه

به نظرم کتاب بیشتر مضمون عاشقانه داشت، و هدف کلی از نوشتن داستان این بود که انسان به جای توکل به رمال ها و جن گیرا اگه به خدا توکل کنه قطعا توی زندگیش موفق تره قلم نویسنده خیلی قشنگ بود به خصوص توی دیالوگ‌های عاشقانه از ترکیبای قشنگی استفاده کرده بود ولی آخراش دیگه چندان جذابیتی نداشت برای اینکه لامصب اون شاگرد درویشه عین ایکیوسان ۳۰ ثانیه فکر میکرد یه راه حلی به ذهنش خطور میکرد، کلا همش ته دلت روشن بود یه راهی بالاخره پیدا می‌کنه 😀😁😁😁

قبل از مطالعه کتاب تصور میکردم موضوع راجع به دعانویسی و رمالی و احضار روح و کارهایی از این دسته اما درواقع نویسنده روی مسائل پیچیده تری دست گذاشته. اقای کوره چی در این کتاب با استناد به روایات و ایات قرآن مجید رمانی راجع به اجنه و شیاطین نگارش کرده اند داستان پردازی متوسط بود. قلم نویسنده کشش ایجاد نمیکرد جوریکه بعضی قسمتها رو پرش میکردم(مثلا اونجاهایی که طلسم و دوا اینا میساخت) تا ببینم نهایت داستان چی میشه . قسمت پی نوشت از خود داستان جذابتر بود و شخصیت جنیس رو دوست داشتم.

به عنوان یه نویسنده ی ایرانی قلم جذاب و گیرایی داشت. روند کلی داستان هم جذب کننده بود و زیبا. از این داستان هم نبود که بشینی بخونی فقط برای سرگرمی و چیزی به بارت اضافه نشه، نمیگم در حد کتابای فلسفه و منطق ولی به عنوان یه داستان بار معنایی خوبی داشت. نویسنده هم اگر در به تصویر کشیدن ظواهر عشق و عاشقی موفق نبوده باشه بازنده هم نبوده. فقط بعضی اوقات اشعار عاشقانه و جزئیات اضافی تلسم ها بدجور آدمو خسته میکرد به طوری که باید ازشون میگزشتی تا از داستان زده نشی.

من این کتاب رو در یک روز تمام کردم. داستان کتاب به فدری حالبه که دوست داری مدام بخونی و جلو بری. پیشنهاد میکنم حتما بخونید. داستانی نو و بسیار جالب است که با تصور اون میتونید یک سریال رو جلوی روی خودتون ببینید

داستان به‌خاطر موضوع جدید و خلاقانه، قدرت جذب بالایی داشت. در کل خیلی جذاب، هیجانی و قشنگ بود و ارزش خوندن رو داره.