نظرات کاربران درباره کتاب بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم

یک کتاب لطیـــــــــــــــف از اون دسته کتابایی که نویینده برای هر کلمه ای که نوشته فکر کرده

متنش کمی ثقیله اما قلم سلیس و ایده ی خلاقانه ی (جناب) ابراهیمی فوق العاده ست. توصیه میکنم چنانچه اهل خواندن هر کتابی حداقل برای یکبار هستید، این کتاب رو از دست ندید.

نثر زیبایی داره

👌🌹

این کتاب خیلی زیباست دوست دارم بار ها و بار ها بخونمش

بد نیست ولی یک عاشقانه آرام به نظرم خیلی قشنگ تره. بعضی از متناش خیلی قشنگه. ‍ من با تو از تمامی درهای بسته که روزی بازخواهند شد : شکوفه های نارنج ، من با تو از شوکت نسیم سخن گفتم. هلیا، ژرف ترین پاکروبی ها پیمانی ست با باد. بگذار باد بروبَد. بگذار که رُستنی ها به دست خویش برویند. ازتمام دروازه ها آن را باز بگذار که دروازبانی ندارد ، و یک طرفه است به سوی درون. از تمام خنده ها آن را بستای که جانشین گریستن شده است. 📚بار دیگر شهری که دوست می داشتم ، نادر ابراهیمی

«هر آشنایی تازه، اندوهی تازه است...مگذارید که نام شما را بدانند و به نام بخوانندتان» . برخلاف "یک عاشقانه آرام" که آرام پیش می‌رود، در این کتاب همه چیز خیلی سریع شکل می‌گیرد، در پنج نامه. و به قدری کوتاه است که انگار رویا و واقعیت، اندوه و شادی، ایستادگی و فرسودگی و ...، همه در یک صحنه‌ در کنار هم قرار دارند. کتاب را مدت‌ها پیش خواندم اما هربار با شنیدن اسم کتاب جمله‌ها در ذهنم تکرار می‌شوند: «به زمان بیندیش و شبیخونِ ظالمانه‌ی زمان. تقدیر یا یک انجماد ارادی؟ باری‌ست که ترس، مغلوب خواهد شد.»

یک روایت کاملا عاشقانه و متفکرانه.مثل اکثر نوشته های این مرد بزرگ زیبا و ارامش بخش.پایان شاهکار.توصیف های بسیار دلنشین.جهان بینی ناب نویسنده...

آشفته گویی های هنرمندانه ی استاد بی بدیل ادبیات معاصر که در دلش باید پی کشف داستانی بروی که سرراست نمیگویدش .... مجموعه ی بی نهایت زیبایی بود از احساس های اصیل ؛ گنگ ، گَس مثل خرمالوهای این فصل ... پ. ن 1: درد قفسه ی سینه گرفتم از حجم بی رحمانه تلخی و زیبایی که کتاب به قلب من ریخت .... پ.ن 2: چه کنم با انتظار پایانی که هرگز اتفاق نیفتاد؟

قصه ای که در اون عشق و تعصب به زادگاه موج میزنه. در کنار غم و ناراحتی های داستان هر جا صحبت از کودکی میشه دنیای شیرین و بی دغدغه آن زمان خواننده را به وجد میاره. کتاب شروع گنگ و سختی داشت، اما نباید رهاش کرد، هر چی جلوتر میرین بیشتر میفهمینش. در واقع قطعات داستان رو باید مثل پازل کنار هم گذاشت و ازش لذت برد.

فکر کردم فقط برای من گنگ بود 😀فقط اون احساسی نوشتن متن بهم منتقل میشد و در عین حال غم داستان.دوباره میخونم ببینم بهتر میشه یا نه😁

خوندنش احساس خیلی خوبی به آدم میده

بهترین کتابی که تاحالا خوندم... واولین کتابی که با خوندنش بغضم گرفت. جملات عاشقانه ی لطیف وسرشار از عشقی پاک وکودکانه... حقیقتا از نظرمن این کتاب از«یک عاشقانه آرام» خیلی سَر تره!

کتاب خیلی خیلی زیباییه، به نظرم هر کسی باید بخونه و درس بگیره و نکاتی که در نامه ها هست رو نشانه گذاری کنه و به کار ببره در زندگیش،و هر وقت یادش رفت زندگی فراز و نشیب داره و باید پشتِ هم بود باز هم بهش رجوع کنه... . پاینده باشید 🍀

فضای کتاب شبیه به مائده های زمینی آندره ژید بود ولی نثر این را بیشتر دوست دارم.

خوب بود ولی پیشنهادم یک عاشقانه ارام از نادر ابراهیمی هست

اولین کتابی بود که از نادر ابراهیمی می‌خوندم.. تازه به قدرت و گیرایی قلم این نویسنده پی بردم. و اینکه چقدر از زبان ما ایرانی ها حرف میزنه..

عالی بود، کتاب خواندن میتواند بخشی از شخصیت انسان را جلوه دهد.

برای نوشتن بعضی چیز ها نیاز است که آدم قوای نوشتن،قوای زیستن،قوای ماندن را با هم داشته باشد. به گمانم ترسناک ترین آدم هایی که نویسنده شده اند آنهایی اند که برای مردن پس از آنچه به جا گذاشته اند زیاد آماده اند.نوشته اند تا بعدش بمیرند و نبینند که چه کار کرده اند. پشت پرده ی ادبیات های معتبر همیشه ماجراهای بسیاری ست.چیز هایی که از خیلی چیز ها اثر می پذیرند و بر خیلی چیز ها اثر می گذارند.چیز هایی که مستقیماً مربوط اند به زیستن. اولین بار با نادر ابراهیمی بود که فهمیدم نویسنده یعنی کسی که نویسنده وار زندگی می کند.لطافت و ظرافت زندگی کردن چیزی ست که آدم را به کاری برای زیستن می آمیزد. و نویسندگی یعنی نوعی منش و مکتب برای دیدن زندگی. «بار دیگر شهری که دوست می داشتم»اعجازی دارد.حرف های زیادی دارد که همه اش تعلق به زندگی ست.یک داستان است که روایت خط داستان در خلال آن انجام می شود.شاید اصلا برایتان داستانی نداشته باشد،شاید دنبال چیزی باشید که برایتان ندارد آن‌گونه که من از شگفتی آدم ها فهمیدم. اما کتاب درستی است.

نثر زیبایی داشت ولی به عنوان داستان و یا رمان خسته کننده و نامفهوم بود انگار داستان را در یک انبار کاه ریخته باشند و بخواهی از لابه لای آن داستان را پیدا کنی ؟ خیلی پیچیده بود و توصیفات زیاد داستان خسته کننده. به نظر من اعتقادات نویسنده در داستان بسیار متزلزل بود و نمی شد درک کرد که چه خط فکری دارد