نظرات کاربران درباره کتاب جایی که عاشق بودیم

اصلا اون قدری که بقیه تعریف میکردن کتاب خوبی نبود یه کتاب سطحی تینیجری تو این سبک خیلی کتابای قشنگ تری میشه پیدا کرد

راستش سیزده روز دیگه میشه یکماه که من این کتاب گرفتم تازه تموم کردم چون وقتی ته داستان فهمیدم حس بدی داشتم اما از دیروز شروع کردم خوندن توی این لحظه آنقدر قلبم تند میزنه که حس میکنم الان از سینم میزنه بیرون شوک لدب بود از آخر فصل دو تا الان دارم گریه میکنم، تئودور فینچ هیچ وقت تنها نیستی امیدوارم جای قشنگی رفته باشی :) 🖤

به شدتتتتت اشکتونو درمیاره ولی شما مجبورین که کتابو به آخر برسونین... ازون جایی که نویسنده تجربه های مشابهی با شخصیتای داستانش داره به زیبایی تونسته شخصیتا و افکارشون رو به قلم بیاره... در هر حال مواظب شکستن قلبتون باشین چون این کتاب یه روانیه که قراره قلبتونو از وسط نصف کنه:))

کتاب درباره پسری است به نام تئودور فینچ که مشکلات عمیق خانوادگی داره. اون باهوش و هنرمنده و دچار اختلال دوقطبی هست. داستان عاشقانه است و درون مایه روانشناسی داره و بخش هایی از داستان احتمالا برگرفته از اتفاقاتی است که در زندگی واقعی نویسنده افتاده. در اطراف ما یا در خود ما ممکنه مشکلات روانی وجود داشته باشه که به علت برچسب خوردن یا ترس از غیرمعمولی ب نظر آمدن هیچ وقت به فکر درمان اونها نباشیم و فقط وقتی ک تبدیل به یه اتفاق دردناک میشن متوجهشون بشیم . این نتیجه کلی از کتاب بود از نظرمن.

با توجه به کامنتای مثبتی که دیدم،خریدم و تاالان که نصفشو خوندم خیلی بنظرم جذاب و روان نبوده.. امیدوارم در انتها زیباتر بشه

یه پاراگراف ازین کتاب رو هیچوقت یادم نمیره:) میگوید:«تو تنها نیستی» قبل از اینکه بتوانم بگویم در حقیقت هستم، که این خودش جزئی از مشکل است. ما همه تنهاییم. توی این بدنا و ذهنامون گیر افتادیم و همه همراهامون توی زندگی گذری و سطحی ان. :))) حالا بریم سراغ داستان کتاب: داستان جالبی داره، یه عاشقانه شیرین و در نهایت تلخ. اواسط کتاب یکم روند کندی رو در پیش گرفته بود ولی بعد دوباره جذابیت خودش رو پیدا کرد. و البته تا آخر کتاب منتظر بودم که یه اتفاق دیگه بیفته:)))) فینچ پیدا شه و بگه که فقط رفته بوده تا یکم اروم شه؛:)) ولی خب... شخصیت فینچ خیلی جذاب بود، طوری که از یه جایی ببعد دلم میخواست که کاش یه همچین شخصیتی رو توی واقعیت هم میشناختم:) اما اگه نیمه پر لیوان رو بذاریم کنار، میرسیم به شخصیت وایلت. بنظرم گیرایی زیادی نداشت و حتی از یه جایی ببعد خوندن کتاب از دید وایلت خیلی خسته کننده میشد در حدی که دوست داشتم بخشایی که از دید وایلت نوشته شده زودتر تموم شه و به فینچ داستان برسه. احتمالا اخرای کتاب یکم گریه کنید ولی ارزشش رو داره:) و در آخر، این کتاب رو بخونید و با دردای فینچ و افکار درهم و برهمش زندگی کنید. شایدتهش به این نتیجه رسیدین که بهتره خودتو بیشتر دوست داشته باشین:) همونقدر که فینچ خودشو دوست نداشت:)))))

کتاب درمورد یه دختر و پسر هست. پسره افسردگی ماژور داره و دختره افسردگی ترومایی بخاطر تصادف. خوندنش خالی از لطف نبود و آدم رو تحت تاثیر قرار میده من واقعا دوست داشتم و وقسمتایی که علامت دم رو بعضی وقتا میخونم

خیلی وقت بود هیچ چیزی شبیه این کتاب منو به گریه نینداخته بود امیدوارم هر کس اونی رو که میخواد بهش برسه، کاش منم بهش برسم..... چون بخاطرش زیاد دست و پا زدم

چهار ستاره بخاطر ترجمه بد و سانسور شدید معلوم بود که پسره خودشو میکشه و معلوم بود هیچ وقت زخم خای قلبش از بین نمیره شخصیت اول زیبا و ورزشکار و باهوش بوده برای همین ما بیشتر متاسفیم اگر کسی زشت بدهیکل و خنگ باشه چی بهش فکر کنیم

از اونجایی که دوست ندارم به عنوان معلم یه رابطه خشک و رسمی و صرفا بر مبنای انتقال دانش داشته باشم خیلی تلاش میکنم با شاگردهام همدلی و هم‌دردی داشته باشم. با اینکه با شاگردهام تفاوت سنی زیادی ندارم ولی خیلی وقت‌ها احساس می‌کنم دنیامون خیلی خیلی متفاوته. این کتاب بهم کمک کرد خودم رو بذارم جای یه نوجوون و دنیا رو از منظر دید اونا ببینم. یه جای کتاب فینچ میگه: مردم وقتی درد کشیدن تو رو ببیند بیشتر احساس همدردی می‌کنند...

داستانی که زیباییش به عمق قلبمون نفوذ پیدا میکنه

واقعا کتاب بی ربطی بود که فقط خوندنش وقتمو هدر داد

به نشانه ها توجه کنیم ، به آدما اهمیت بدیم ، اگر فرصت عاشق شدن پیدا کردیم ساده از دستش ندیم...!

اونقدری که بقیه تعریف کردن تعریفی نبود با ترجمش که اصلا حال نکردم و خیلی جاها آدمو گیج می کرد و پوئن مثبتش موضوعی بود که بیان شد، خودکشی و سوگواری برای اطرافیان که خیلی جامع و کامل بهش پرداخته شد. با اینکه اشکم دم مشکمه هم اصلا باهاش گریه نکردم کلا همذات پنداریم ته کشید با این کتاب بد نبود ولی خوبم نبود

لطفا حداقل قبل گفتن هرچیزی بگین اسپویل داره و همین نظرات باعث شد نقطه عطف داستان واسه من لو بره و باعث کاهش جذابیت و کشش بشه 😑🤦 شخصیت پردازیا میتونست بهتر باشه خصوصا وایلت شخصیت فینچ دوس داشتم و درکش کردم چون من یاد خیلی از روزا نوجونی خودم میندازه که افسرده بودم و فکر خودکشی داشتم 😪 درکل واسه یه بار خوندن خوبه و ذهنتون درگیر میکنه اما نقاط ضعف هم داره

کتاب خیلی خوبی بود و کاملا هوشمندانه کمک می کرد افکار و احساسات کسی که از دیگران متفاوته رو درک کنیم. اینکه فینچ چقدر سعی می کرد عادی باشه و نمی تونست کاملا حس همذات پنداری آدمو بیدار می کرد. پایانش هم منطقی و خوب بود.

این همان عشق هست که بعد از درد آروم بغلت میکند تا وقت که آروم نفست را بگیرد لعنت بر این دنیا

داستانش خیلی قشنگ بود ولی ترجمش واقعا افتضاح و پر ایراد بود کاش ناشرا علاوه بر کیفیت چاپ یه کتاب به مترجمم دقت کنن.این کتابو چون تعریفشو شنیدم خریدم چند صفحه که خوندم واقعا خورد تو ذوقم...

آخرش شوکه کننده بود و دوست نداشتم اینطوری تموم بشه و حتی باور نمی کردم. خطر اسپویل... انگار یکم شبیه the fault in our starts بود.

ترجمه این کتاب فاجعه بود، همینقدر بگم که اصلا عنوان ترجمه شده با اسم اصلی کتاب ( all the bright places) اصلا مطابقت نداره.