نمی‌دونم چرا باید در مقدمه‌ی کتاب ، نقد نوشته شده باشه؟! دوستانی که میخوان شروع کنن، مقدمه رو بذارن در آخر بخونن!! چون داستان کلا لو میره! و اما در مورد محتوا.. ممکنه کتابو که تموم کردین یکم سردرگم بشید که الان هدف این نمایشنامه چیه؟! چه منظوری و میخواد برسونه؟! و ... و ریتم تند دیالوگ ها باعث بشه به تقلا کردن بیوفتین.. و البته مکث های فراوونی داشت (که بشخصه خودم شاید از هر ۱۵ تا ۱ دونه رو رعایت میکردم) شخصیت کارول خیلی هنرمندانه خلق شده از نظر من و پایان بازِ نمایشنامه بیشتر.. در کل پیشنهاد میدم حتما نقدشو بخونید.. چون به فهمیدن و درک کردنِ منظورش خیلی کمک میکنه.

از زبانی استفاده میکنیم که همه آن گونه حرف میزنند پس چرا فهمی از آن زبان یکسان نداریم، آیا لازم است برای رسیدن به قدرت و شهوت دست به هر کاری بزنیم..

اولئنا نمایشنامهٔ بسیار خوبیه؛ به دلیل اینکه در سطوح مختلفی قابل بحثه و نمونهٔ خوبی برای تحلیل‌های مبتنی بر نظریات درک و دریافت خواننده است. اولئانا شما رو به تفکر دربارهٔ مسائل مختلفی مثل سیستم آموزشی، نقش زبان در روابط انسان‌ها و «فمی‌نازی‌ها» وامیداره. همین لایه‌های چندگانه باعث شده برداشت‌ها از نمایشنامه کاملا متفاوت باشه. آنچه برای من جذاب بود، بازنمایی رفتار گروهی از فمنیست‌ها بود که برای احقاق حقوق مورد ادعاشون از هیچ تهمت و تهدید و توهینی ابا ندارند و ریشهٔ رفتارهای خصمانه‌شون رو باید در شکست‌ها و عقده‌هاشون پیدا کرد. اگرچه دیوید ممت این نمایشنامه رو چند دههٔ پیش نوشته اما امروز که جنبش «me too» در دنیا سروصدا کرده و «فمی‌نازی‌ها» به دنبال سرکوب مردها هستند، درک این نمایشنامه خیلی راحت‌تر خواهد بود :)

اولئانا نمایشنامه واقعا عجیبیه . جدای از محتوی نثر فوق العاده پیچیده ای داره که فقط موقع اجرا متوجهش میشی .

فوق العاده..دیالوگ های دیوید ممت تو این نمایشنامه در اوج خودش قرار داره..خیلیخوب مساله قدرت و وارونگی اون رو مطرح کرده

حدود هفت هشت‌تا غلط هکسره توی متن دیده می‌شه! که این خیلی بده.

نشر بیدگل جزو ناشرهای محبوب منه فقط مقدمه ی ابتدایی و تحلیل هر اثری یک پیش فرض به خواننده میده که درست نیست.در مقدمه میتونه یک مقدمه ی کوتاه از صاحب اثر باشه.نوشتن در مورد سبک نویسنده و اثر فوق در آخر بیاد.

عالی بود 👌 حتما نقد این نمایشنامه رو هم باید خووند با سپاس فراوان از استاد علی‌اکبر علیزاد و نشر بیدگل 🌱🌻