متاسفانه اینقدر آموزش و پرورش ما در زمینه تاریخ معاصر افتضاح عمل کرده خیلیا از ما نمیدونم زمانی که این رضا قلدر وزیر جنگ کشور بوده ۹ میلیون ایرانی (با حیله انگلیسی ها) دراثر اثرات جنگ جهانی اول در ایران تلف میشن. و خیلی از ماها نمیدونیم....

بعد از چهل سال، به دیدگاه من بهتر است از پهلوی ها خلاص شویم. همچنین شخصا عقیده دارم یک بنگاه مرتبط با جمهوری اسلامی و مسلمان در جایگاه نقد کردن حاکمیت پهلوی نیست و اینکار باید توسط منابع کاملا بی طرف صورت پذیرد، که در این صورت ارزشمند خواهد بود. مخالفت با جمهوری اسلامی به معنای سلطنت خواهی یا ضد اسلام بودن نیست، به این علت که سیستم های الیگارشی یا اندک سالار، مانند پهلوی ها و جمهوری اسلامی، در ایران نهایتا به دیکتاتوری می انجامند که باب میل عده ای و مسبب تنفر دیگری میشوند. مجموع آراء دموکراسی این است که "باید" بنگاه های سیاسی به یک اندازه قدرتمند ونه فرمایشی، در کشور وجود داشته باشند. که رقابت این دو باعث "انتخاب مردم و نفع مردم" و در نهایت منجر به حاکمیت قانون شود. به عنوان مثال حزب جمهوری خواه و حزب دموکرات، آقا بالاسری بنام رهبر یا شاه ندارند و تشکیلات خودگردان هستند؛ به واقع آقا بالا سر ایشان قانون است و نه یک فرد تصمیم گیرنده مثل شاه یا رهبر.سپس، دموکراسی به معنای رای دادن نیست، همچنان که در کشورهای ژاپن یا انگلستان، برای انتخاب نخست وزیر دربین مردم رای گیری نمیکنند، اما وجود بنگاه های سیاسی به یک اندازه قدرتمند و رقابت آنها و غیر فرمایشی بودن احزاب، باعث انتخاب و نفع مردم میشود. نمونه احزاب قدرتمندی که فعلا قدرت کشور های مهم را در دست دارند به شرح زیر است: 1. حزب لیبرال دموکرات ها در ژاپن؛ از سال 2007 به رهبری شینزو آبه 2. حزب جمهوری خواه آمریکا؛ از سال 2016، آقای میچل مکانل رهبر اکثریت 3. حزب سوسیالیست/ ان مارش فرانسه؛ ریچارد فراند. 4. حزب دموکرات مرکزی یا مسیحی آلمان؛ به رهبری آنگلا مرکل از سال 2005 5. حزب مینجو، کره جنوبی به رهبری مون جه این؛ از سال 2015 پینوشت: هیچکدام از احزاب ریاست دائمی ندارند و رییس از بین آن با کفایت هایی که میتوانند منافع حزب را مسبب شوند انتخاب میشوند. پینوشت 2: رییس جمهور یا نخست وزیر در همه ی این کشور ها دارای بالاترین مقام سیاسی، اجرایی و نظامی است.

یه داستان کوچک تا آخر بخونید خواهشا:محل زندگی تمساح های جنوب شرق آسیا، تا قرن ۱۹ میلادی، یکی از مخوفترین جنگلهای منطقه بود. روزی یک افسر بریتانیایی با پیگیری مکرر دولت خود را متقاعد کرد تا این جزیره را بخرند. این جزیره در جنگ جهانی اول یکی از مراکز نظامی بریتانیا شد. در جنگ جهانی دوم به اشغال کشور ژاپن در آمد. در سال ۱۹۶۳ به کشور مالزی واگذار شد. اما مالزی این جزیره را در سال ۱۹۶۵ به علت بی مصرف و پرهزینه بودن مستقل اعلام کرد! زیرا منبع درآمد خاصی نداشت و از هیچ گونه منابع طبیعی برخوردار نبود. ۴۰ درصد مردمش معتاد به مواد مخدر بودند و محل تبعید زندانیان خطرناک مالزی و بریتانیا محسوب می شد! 🈹 «لی کو آن یو» به عنوان اولین نخست وزیر این جزیره مستقل انتخاب شد. او تصمیم گرفت این جزیره بدنام و بی ارزش را به یکی از ارزشمندترین مکانهای دنیا تبدیل کند و با چند فعالیت کلیدی باعث شد تا در کمتر از ۳۰ سال یک جزیره دور افتاده و بی ارزش، به کشور پیشرفته «سنگاپور» تبدیل شود! او بعد از ۳۰ سال هم استعفا نمود. ✅ امروز سنگاپور کشوری بسیار مدرن است و به عنوان بهترین کشور دنیا برای سرمایه گذاری های بالای ۱۰۰ میلیون دلار معرفی می‌شود! 🔸میگویند رضاخان بنیانگذار «ایران مدرن» بود. من از مدرن شدن، چیزی شبیه آنچه در سنگاپور رخ داد را میفههم. کشوری که هر ظرفیت مثبتی داشت نگه داشت و هر ظرفیت ضروری ای که نداشت بدست آورد تا پیشرفت کند. کشوری که تمام نخبگانش را در آغاز شکلگیری از سرتاسر دنیا فراخواند و قانون مدنی برای خود نوشت و با دادن سکان خود به دست اندیشمندانش، خود را ساخت. ▪️لی کو آن یو، «چکمه» نداشت! و اگر ملتی داشت که در سال ١٢٨٥ با «انقلاب مشروطه» اولین تجربه مردم سالاری را رقم زده بودند، قطعا زیر بار یک حکومت صددرصد دیکتاتوری نمی برد! اگر با کمک امثال سپهبد احمدی و فروغی و داور و تیمورتاش و سایر وزرا و صاحب منصبان و یاران وفادارش بالا می آمد، به سرنوشت دردناک تیمورتاش و احمدی نابودشان نمیکرد. چطور می‌شود بنیانگذار ایران مدرن باشی و هرجا میروی برای ضیافت شام، با جناب کاتب سردفتر بروی و اموال میزبان را در قالب رودربایستی و تعارف و بفرما-نفرما به نام خود کنی؟! https://instagram.com/p/BiGdYdnFP4P/ 🔍 سند پیوست👆🏻 ، سند شش دانگ روستای رینه لاریجان، با همه مزارع و چشمه ها و نهرهای آب و مراتع و خانه های مردم است که به نام اعلیحضرت همایونی شاهنشاه رضاشاه پهلوی بزرگ ارتشداران کشور ایران شده بود!! «بنیانگذار ایران مدرن» عادت داشتند هرجا میرفتند، به میزبان طعنه ای میزدند که خان‌فلانی عجب سرای با شکوهی داری؟! چند هکتار است؟ و تا که میزبان تعارف میکرد که «ناقابل است اعلیحصرت» ، سردفتر را صدا میزدند که بنویسد تا خان‌فلانی امضا کند! از این شگرد عجیب ظاهرا فقط یک «باغ ملک آباد مشهد» جان به در برده! که صاحبش از ترس رضاخان، اول باغ را وقف حرم امام رضا کرده و بعد شاهنشاه را برای ضیافت اجباری دعوت کرده! از ملک آباد مشهد که بگذریم، امثال این اموال «با سند منگوله دار همایونی» بیشمار است. رجوع کنید به سازمان ثبت اسناد تا شگفت زده شوید!

فکر کنید یک طرف دعوا، درباره طرف دیگر دعوا کتاب بنویسد و همه واقعیت را کامل و بی نقص بیان کند!!! اصلا چنین چیزی ممکن است با این سابقه سانسور؟ آن هم در زمانی که مردم دستاوردهای اقتصادی ۱۶ سال حکومت رضاخان را با دوره ۴۰ ساله مقایسه میکنند!

به پیشنهاد دکتر زادبر در اصفحه اینستاشون این کتاب رو مطالعه کردم توصیه میکنم از بیانات ایشون بهره ببرید.

واقعا تصور مناسبی به خواننده از شرایط میده اونم در عین اختصار. ترتیب و چرایی حوادث و تصمیمات رو هم نشون میده. می‌ارزه وقت بذاریم بخونیم

کتاب رضا شاه کبیر رو هم‌مطالعه کنید لطفا . عینا همین تاریخ و حال و روز کشوره. چرخه ی تاریخ فقط تکرار میشه

جالب بود و خوب... و اینکه من درباره گوهر شاد نمیدونستم!!! ولی به نظرم کافی نبود و جا داشت که بهتر بشه

توی خواندن کتاب تاریخ باید وسواس زیادی خرج کرد، اینکه هر نویسنده ای با هر پشتوانه ای بیاد از تاریخ بنویسه ظلم در حق تاریخ ه، بخصوص در تاریخ، نمیشه کتاب شخص مخالف یک شخص دیگه رو معتبر دونست.

واقعا از هیچ طریق نمیشه قضاوت کرد مگر خود انسان شاهد باشه و لاغیر . اما آنچه که من جوان امروزی برداشت میکنم اینه که این شخص در دوران سلطنت خود طوری عمل کرده که بعد از گذشت صد سال جبهه مخالفش هنوز دربارش مطلب مینویسن . مطمعنا اگر اون تصویری که مخالفین رضا شاه میخوان در ذهن ملت ساخته بشه ساخته میشد ، دیگه نیازی به چاپ کتاب و مطلب و هر چیز دیگری نبود . واقعا حتما رضا شاه خدمتی بی بدیل انجام داده که خیلیا طرفدارشن مگر اونهایی که موجودیتشون در تعارض با این فرده. اینکه مطلب کذب هست یا نه مهم نیست ، مهم شیوه تهاجم به این فرد است که اخیرن با لحنی نرمتر و جایگاهی به ظاهر روشنفکرانه و بیطرفانه و زیرکانه مثل این کتاب انجام میشه.