نظرات کاربران درباره کتاب نجواگر

کتاب به شدت خوبی بود، از همون اوایل داستان و چند صفحه ی اول شما رو جذب خوندن می‌کنه و نیاز نیست مثل بعضی کتاب های دیگه با بی حوصلگی مجبور باشید تا چند صفحه پیش برید تا اوضاع براتون جالب بشه، روند داستان هم عالی بود، یک دفعه تند یا کند نمی‌شد و شما رو غرق خودش می‌کرد. بهتون پیشنهاد می‌کنم حتما بخونید

به خاطر تعریف‌های زیادی که شنیده‌بودم، نجواگر رو شروع کردم که متاسفانه، ناامیدم کرد و با انتظاراتم خیلی فاصله داشت! به عنوان یه رمان "جنایی"، هیجان لازم رو نداشت. رازها زود برملا می‌شدن و شوق کشف‌شون، از خواننده گرفته‌شده‌بود...مشت نویسنده خیلی جاها باز بود! با این‌حال دلیلی که باعث شد تا آخرش ادامه بدم، توصیف‌های درست و بُعد روانشناختی داستان بود. اکثر شخصیت‌پردازی‌ها خوب بود و می‌تونستی دلیل رفتارهاشون رو بفهمی. تفاوت واکنش آدم‌های مختلف تو شرایط یکسان، به خوبی به تصویر کشیده‌شده‌بود اما همون‌طور که گفتم اکثرشون، خوب از آب دراومده‌بودن! کرکتر قاتل پر از حفره‌ بود و اواخر داستان، اونم به صورت سطحی بهش پرداخته‌شد. درکل بهم ثابت شد اعتماد کردن به کتاب ترند، لزوما نتیجه خوشایندی نداره...با سلیقه خودتون پیش برین :) پ‌ن: ترجمه عالی بود👌🏼

داستان جالب و هیجان انگیزی داشت. نویسنده تخیل و واقعیت را در کنار هم به کار برده بود که باعث مرموزتر شدن داستان میشد. به نظرم انگیزه ی قتل ها به طور واضح بیان نشد.

تام به همراه پسرش جیک بعد از مرگ همسرش ربکا از خانه قبلی شان به خانه جدیدشان که خانه ای با ظاهری عجیب و غریب در فدنبرک هست ، میروند. در بیست سال بیش در فینبرک فردی که به آن نجواگر می گویند پنج پسر بچه را به طور مرموزی کشته بوده ولی جسد بچه پنجم در طی این بیست سال پیدا نشده و پرونده برای بیست سال بسته شده بوده ولی با ورود تام و جیک به فیبرک اتفاقاتی میفته و راز هایی بر ملا میشه که باعث میشه دوباره اون پرونده باز بشه و ..... . این کتاب کتابی بود پر از دلهره و اتفاقات وحشتناک که شما از اول تا آخر کتاب میخکوبش میشین و دوباره آخر کتاب نویسنده شوک بسیار بدی به شما وارد میکنه... این کتاب قابلیت این رو داره که شما رو حتی با کمترین صدای ناآشنایی که میشنوید بترسونه و در این حد نویسنده این کار رو خوب انجام میده که شما از پروانه ها که به نظر مظلوم ترین موجودات روی این کره خاکی هستن هم میترسونه 😁. اما خب در کنار پر از دلهره و مخوف بودنش کتابی بود پر از مفهوم ، برای مثال به شما میگه شاید افرادی در گذشتتون بودن که شما رو اذیت می‌کردن و یا آدم درستی نبودن اما هرازگاهی ویژگی های خوبی هم ازشون میدید و کار های خوبی هم براتون کرده بودن و اگه شما حتی قدر همون لحظه های کوتاه رو هم ندونید شاید در آینده اون فرد اصلا دیگه وجود نداشته باشه تا حتی دوباره اون لحظه های هر چند کوتاه اما شاد رو براتون تداعی کنه. کتاب پایانی در عین تلخ بودن ، شاد و هیجان انگیز هم داشت ، به طوری که شما تا میومدی اون اتفاق تلخ رو درک کنی نویسنده از جیک و تام براتون میگفت و چشماتون اکلیلی میشد و تا میومدید از اون لحظه ها لذت ببرید درست توی خط آخر به هیجان و شوک دیگه بهتون وارد می کرد. ترجمه کتاب هم بسیار بسیار عالی بود مثل همیشه😁.

نویسنده سعی کرده داستانی پلیسی جنایی با تم روانشناسانه بنویسد تا حدودی هم موفق بوده ولی برخی جاها انگار از دستش در رفته و پلیس و افراد دیگر چیزهای خیلی ساده ای را فراموش می کنند که منطقی نیست .به هر حال داستان بیشتر به داستان های عامیانه نزدیک است تا یک پلیسی کلاسیک و جدی

خیلییی کتاب قشنگ و جالبی بود. از خوندنش واقعا لذت بردم. هم هیجانی بود و هم از لایه هایی از روانشناسی داشت که کتاب رو جذاب تر کرده. پردازش شخصیت ها فوق العاده بود. داستان جالبی داشت و خوب بهش پرداخته شده بود. پایانش هم خیلیی جالب بود. من معمولا رمان خارجی نمی خونم چون با ترجمه‌اش مشکل دارم و نمی تونم با متن ارتباط بگیرم ولی این کتاب ترجمه ی خیلی خوب و روانی داشت که از خوندنش لذت بردم. ممنون از مترجمای عزیز❤️❤️😍😍

پر از هیجان و زیبا

شخصیت پردازی قوی، داستان جذاب و قلم بسیار خوب نویسنده از ویژگی های مثبت این کتابه...اما اگر کسی هستید که کتاب های جنایی معمایی زیاد میخونین، این کتاب نمیتونه شما رو راضی کنه

عالی بود عالی

اگر ژانر جنایی-معمایی می‌پسندید(+۱۶) این رمان برای شما ساخته شده. داستانش با هرورق، پیش بینی شده‌ست اما نویسنده انقدر فضای تعلیق، دلهره و معماگونه‌ش رو خوب درآورده که داستان کشش داره و بااینکه همه چیز برای مخاطب پیش‌بینی شده‌ست، باز هم کنجکاوه بدونه صفحه بعدی چی میشه؟ + پایانش هم بسیار حق تموم شد و حقیقتا درخور ژانر جنایی گوتیک بود💀🌚 🦋و یک پیشنهاد دوستانه: کتاب‌رو روز تموم کنید، شب به پایان نرسونید.

جنایی و باحال

از بارش کلمات انگار کلمات به پایان رسید ، کتاب نجواگر کتابی است که خواننده را با کلمات بمباران می کند شاید به این خاطر این حس به من داد که چند شخصبت همزمان داستان رو پیش می برن ، برای همین برای نوشتن نقد کتاب احساس می کردم کلمه ای برای من نمانده ، کتاب پلیسی جنایی که قطعا مخاطبین خاص خودش رو داره ، داستان رازهایی داره که در عین پیچیدگی ساده هستند گاهی حس می کنی نویسنده خواسته تمام شخصیت ها رو آنقدر تصادفی در مقابل هم قرار بده تا حرفشو بزنه و رمان صرفا وسیله و هدفش بوده ، بخش مهم داستان بر می گرده به ارتباط پسرها و پدرهایشان و آسیبی که روابط می تونه ایجاد کنه که عمری گریبانگیر فرده ، فرزندی می تونه با تمام زخمهاش خودش رو نجات بده اما دیگری عمری در مرداب پدر گیر می کنه . به نظرم خوندن کتاب خالی از لطف نیست چون ذهن رو خیلی با خودش درگیر می کنه .

من این کتاب رو ۲ سال پیش دوران امتحاناتم خوندم. هنوزم به نظرم خیلی قشنگ بود. پیشنهاد میکنم بخونید و لذت ببرید^^

شخصیت پردازی واقعا فوق العاده ای داشت، ولی طراحی خط داستانی واقعا نامید کننده بود. به سوال های زیادی پاسه دقیقی داده نشد و تعداد زیادی از خطوط داستانی واقعا رها میشدن بدون رسیدن به نقطه مشخصی.

خوب بود ارزش خوندن داره و تقریبا از اواسط داستان جذاب و پرکشش میشه... دلم واسه جیک کوچولو و بابایی گفتنش تنگ میشه:)

به معنی واقعی کلمه از خوندن این کتاب لذت بردم از اول تا آخر😍این کتاب اونقدر جذابه که از همون اول شما رو مجذوب خودش میکنه نثر و ترجمه عالی و روان به این جذابیت اضافه کرده.اونقدر صحنه ها و موقعیتها خوب توصیف شدن که انگار داری فیلم میبینی تک تک معماهای داخل کتاب کم کم حل میشن و هیچ سوال بی جوابی نمی‌مونه.آخرش هم جوری تموم میشه که هیچ وقت یادت نمیره. خلاصه که به نظر من این کتاب یه پکیج کامله و خیلی باهاش حال کردم.اینم بگم که بعضی جاهاش خیلی ترسناک و دارک بود.. به اونایی که کتاب‌های جنایی دوست دارن واقعا توصیه میکنم👌🏻راستش به اونایی که جنایی دوست ندارن هم توصیه میکنم چون با خوندنش به ژانر جنایی علاقه مند میشید

قبل خوندن این کتاب از دوستی که خونده بودش پرسیدم نظرت درمورد کتاب چیه؟ گفت دیدی یه کتابیو می خونی ، حین خوندن خیلی کیف می کنی ولی تموم که میشه میگی :اها، خب .... خیلیم جالب نبود و بله این کتاب از نظر من دقیقا همین طوریه مشکل اولم با کتاب اسامی بودن، کاراکترا زیادن و گاهی از اسم استفاده میشه گاهی از فامیل (جای شکرش باقیه کد ملی نداشتن🙏) م.۲ خطوط زمانی خیلی ربختو پاشه مخصوصا نیمه ی اول کتاب که ترکیبش با اسامی ریختو پاش تر و ذره ای کمک نکردن نویسنده در جهت فهم خط اصلی داستان، عملا با یه فاجعه رو به رو میشیم که تو نیمه ی دوم بهتر میشه و تو یک سوم پایانی شیرین شد برای من .(حتی من توی نظرات می خونم که بعضیا اسامی قربانیو رو جابه جا می گن و ۵ قربانی گذشته رو باهم اشتباه میگیرن و این ضعف نویسنده هست) م.۳ این پروانه ها عملا برند کتاب بودن و اخرم هیچ استفاده ای ازشون نشد... شاید عرض ادبی بوده به سکوت بره ها!!؟؟(پروانه ها هرچی تو داستان هیچی نبودن، جلد کتاب جذابی از توشون دراومد) م.۴ اخر هم انگیزه یا حالا کمبود یا... کاراکتر های منفی کلا تو ابهام موند... کتاب یعنی جنایی روانشناختیه ، در نهایت نه جنایی بود، نه روانشناختی! یعنی هیچکدوم رو برسی درستی نکرد! م.۵ کاراکترا زیادی خنگ بودن و اشتباهای احمقانه زیاد انجام می دادن... چرا؟ صرفا چون کتابو کش بیاریم و تعلیق ایجاد کنیم؟؟ م.۶ نویسنده یه جمله های خفنی می گفت ، بعد خودش زیر بار جمله یاتاقان می زد و کلا ازش عبور می کرد... نقطه اوجش اون جمله ای بود که کارتر به گاراگاه گفت: به حرفایی که می زنم خوب گوش نمی دی، اگر گوش می دادی من همه جوابا رو گفته بودم و.... حین خوندن متن این بخش کلی هایپ شدم که حالا بعدا نویسنده چی از این تو دربیاره کیف کنیم خدامی دونه واااای🤩 ، خب هیچی. فقط یه اشاره ، که بعدم کارتر گفت نه من اصلا منظورم اون نبود😀 م.۷ چرا من این قدر ایراد گرفتم حالا؟ چون خیلی تعریف شنیدم! و کتاب خیلی کمتر از اون همه تعریف بود... راستی تهشم درست نفهمیدیم چی شد درثانی، نامه ی اول کتاب احتمالا چند سالی بعد ماجراهای جیک و پدرشه... که اون رو برای جیک نوشته .... نامه ام اصلا هوشمندانه نیس ، فقط برای خواننده که تازه کتابو شروع کرده مطلب داره، اما کسی که تموم کرده کتابو بخونه میبینه باگ داره

به عنوان یه کتاب روانشناسی و جنایی به نظرم خیلی فوق العاده بود. واسه من کشش خیلی زیادی داشت و اصلا قابل پیش بینی نبود. من خیلی دوسش داشتم.

به نظر من توی ژانر خودش واقعا عالی بود انقدری که من نمیتونستم کنار بذارمش.

این کتاب عالیه من نسخه چاپیش رو خوندم و اینطوریه که آدم رو ترغیب میکنه بقیش رو بخونی