نظرات کاربران درباره کتاب قمارباز

چرا تو خلاصه کتاب به مادربزرگ گفتین عمه ؟در صورتیکه در خود کتاب ژنرال مادربزرگ رو خاله خطاب کرده.

یکی از رمان ها یا داستان های بلند و خوب داسنایوسکی که مورد بی مهری قرار گرفته و زیر سایه آثار دیگری مانند جنایت و مکافات او ان طور که باید دبده نشده اند

دوست داشتم.

یکی از ویژگی های رمان های روسی تعداد زیاد شخصیت هاش هست که البته تو این رمان نسبت به کتابای دیگه مثل آنا کارنینا و... شخصیت هاش کمتره بنظرم. چون این داستان داره در زمان های خیلی قدیم روایت میشه ممکنه کمی کسل کننده باشه ولی مهم پیام کتاب هستش که قدیمی نمیشه و اون حرص و طمعی هست که انسان در مال اندوزی داره و فکر میکنه با پول و ثروت بیشتر میتونه به جایگاه بهتری دست پیدا کنه.

نه موضوع جالبی داشت و نه ترجمه روان و قابل قبولی که البته با توجه به قدمت نوشته و ترجمه قابل درکه...

داستان خوبی بود. در آغاز گیرایی نداشت ولی کم کم خوب شد.

منم نتونستم بخونمش جذبش نشدم حتی تو نسخه چاپی

متنش اونقدر هم سخت نیست و به قول نسیم جان ما نسل امروز عادت به خوندن متن های ساده و روان کردیم. کتاب خیلی جالبیه و موضوع جالبی هم داره . اول که میخواستم بخونم با توجه به اسم کتاب چیز دیگه ای مد نظرم بود اما با چیز دیگه ای مواجه شدم. این کتاب به طور غیر مستقیم خیلی از چیزا رو به چالش کشیده و نقد جالبی هم روی برخی از موضوعات داره. و کتاب خیلی خوبیه همونطور که از نویسنده اش توقع میره...

ترجمه باید رساننده سبک نوشتاری نویسنده باشه، اینکه بگیم جلال ال احمد ترجمه خوبی نکرده قضاوت درستی نیست ، خواننده امروزی به خوندن متنهای آسون خو گرفته و به همین دلیل انتظار داره متن کتابی که قدیمیه مشابه متن امروزی باشه،

ترجمه های دیگه بهترن.من زبان اصلیشو خوندم

کتاب خوبیه؟

کتاب خوبیه اما به هیچ وجه نمیشه اونو با اثار دیگه ی داستایوفسکی مقایسه کرد . جنایت و مکافات. برادران کارمازوف و تسخیر شدگان بهترین اثار این نویسندس. یک اشکال بزرگی که این کتاب داره مکث نکردن داستایوفسکی در ویرایش و عملکرد ضعیف شخصیت های داستان است.وهمه ی داستان را می توان در یک جمله خلاصه کرد ریسک نکردن بزرگترین ریسک است.

کتاب جالبی بود.توصیف چهره ها و مکان ها،توضیح بازی قمار و مکانش،...خوب بود.لحظه هایی که داشت قمار خودش یا مادربزرگ رو توضیح میداد به آدم اضطراب واسترس وارد میکرد. به نظر نکته منفیش این بود که زیاد ترجمه روونی نبود،خوب بود اما بعضی قسمت ها را باید دوبار خوند تا متوجه شد چه خبره!

نکات مثبت: سبک نوشتن این نویسنده است، که بسیار جالب و پر حرارت است، به طوری که تمام حس های شخصیت های داستان را به طور تمام و کمال به مخاطب منتقل میکند، مثلا در اوج داستان و هنگامی که شخصیت های داستان مشغول قمار هستند، میتوان تمام استرس ها و رنج شکست و مستی پیروزی آن ها را با تمام وجود حس کرد. نکات منفی: داستان در اواسط بسیار سخت پیش میرود و به بازگو کردن مسایل سیاسی و اجتماعی روسیه و اروپای آن زمان و به پاره ای از مسایل فلسفی میپردازد، که کاربرد آنچنانی برای مخاطب در این زمان و ملیت های دیگر ندارد و همین باعث میشود که، جذابیت قصه کم شده و مخاطب کمی احساس کسالت کند.

پس از خواندن این کتاب، باید بگویم متن روانی ندارد و در 60 صفحه اول کتاب فقط باید سعی کنید شخصیت ها را به خاطر بسپارید تا از هم تمیزشان دهید. اگر بخواهیم با صداقت صحبت کنیم حتی ممکن است بعد از خواندن 100 صفحه، باز هم برایمان سوال پیش بیاید که چه چیزی در ادامه کتاب خواهد آمد که داستان آن را این قدر مشهور کرده؟ البته اگر به خواندن متنی که تا این لحظه کسل کننده به نظر می رسید ادامه دهیم ، متوجه جواب مان می شویم. نویسنده به خوبی قمار و ذهنیات کسی که قمار می کند را به تصویر می کشد. بسیاری از کسانی که قماربازان را احمق فرض می کنند، پس از خواندن این کتاب متوجه می شوند آن چه درون ذهن آنها می گذرد یک وسوسه معمولی است؛ مانند وسوسه بسیاری از افراد به خوردن بستنی! باید گفت که داستایوفسکی در بیان و توصیف فکرها، استرس ها و مونولوگ های درونی انسان با خودش، بی نظیر عمل می کند. همانند کتاب دیگرش جنایات و مکافات که در آنجا هم چنین فضای ذهنی را خلق می کند. با همه اینا ترجمه متن کمی سنگین بود. و یک نکته نویسندگی: داستان در ابتدا کشدار است ولی در پایان چنان با سرعت جمع می شود که انگار باید تا تاریخ مشخصی تحویل داده می شده! مانند روایت دو سال گذشته شخصیت ها که تنها در چند صفحه به سرعت روایت می شود و در اینجا دیگر خبری از بیان عواطف و افکار شخص اول نیست. با تمام اینها، خواندن این کتاب را به همه توصیه می کنم. قطعا چراغی را در اندیشه ما روشن می کند.

با اینکه ترجمش بد بود ولی خیلی جذاب بود اسمای روسی رو باید تو ی صفحه جدا نوشت تا یادت بمونه

نوابغ زندگی عجیبی دارند مانند داستایفسکی که معتاد به قمار است.

کتاب خوبیه ولی اول کسل کننده است تا نزدیکی نیمه کتاب مبهم هست ولی بعدش جذاب میشه و به نیمه اول معنی میده.

اصلا با مطالب هیچ ارتباطی نگرفتم انگار نمایشنامه نوشته، اسامی زیاد، شرح های طولانی وز یک ‌گفتگوی بی اثر در کل روایت

کتابیه که بی دلیل از خوندنش لذت می‌برید ارزش بارها خوندن رو داره، به شرطی که با دقت خونده بشه