نظرات کاربران درباره کتاب دزد سایه ها

❌️کتاب ماحصلِ ایده فوق‌العاده‌ییه که عملا حروم شده! ایده اصلی جدید و جذابه و درنگاه اول خواننده تصور میکنه بسیار ازش لذت خواهد برد خصوصا اینکه نویسنده قلم نرمی داره و همین امتیاز مزید بر علت میشه تا خواننده به خوندن ترغیب بشه اما برخلاف قلمِ قابل قبول و جرقه‌ هوشمندانه ای که داستان رو پدید آورده ، سیر تکاملی و نحوه اجرایی کردن این ایده شدیدا ضعیف بوده، گره اصلی داستان همونطور که پیداست در مورد کش‌مکش های یه پسربچه‌ و سایه‌هاست و داستان موظفه هرچقدر جلوتر میره بیشتر به همین موضوع شاخ و برگ ببخشه و سایر مسائل در فرع قرار بگیرن اما به طرز مایوس کننده و کاملا واضحی از خط اصلی خودش خارج میشه و به داستان آینده و روابط عاطفی و.. شخصیت اصلی میپردازه، روند داستان ایستا و بسیار کنده بعلاوه هرقدر جلوتر میره ما از موضوع اصلی دور و دورتر میشیم. پایان‌بندی بسیار ضعیفه و خواننده درنهایت بازهم به پاسخِ سوالاتی که توی ذهنش بودن نمیرسه.

خیلی دوست داشتنی بود 🥺 و البته بامزه

کشش داستان جوریه که تموم کردن کتاب خیلی طول نمیکشه داستان یه پسر که پدرش تو بچگی تنهاشون میزاره و مادرش با تمام وجودش در عین حال با کمترین گره های روانی بزرگش میکنه و اینکه آدمای این داستان از لحاظ شخصیتی روان سالم و بالغی دارن برام جالب بود

اولین کتابی بود که مثل ی فیلم کره ای تا آخر تو یادم میمونه و دلم برا شخصیتاش تنگ میشه 🥺

با هر کتاب میشه زندگی کرد.هر چند داستان بر اساس اسم کتاب پیش نمیره

زبان قاصر است از زیبایی کتاب

یه فانتزی عاشقانه ی ارام.خیلی دوست داشتنی بود یه داستان عالی برای آرام کردن ذهن.لیاقت اینکه پرفروشترین کتاب فرانسوی سال ۲۰۱۰ بشه رو داشت

هر کسی برداشت خودش رو از هر کتابی داره. ممکنه خوشش بیاد یا نیاد. در مورد این کتاب هیچی دلم نمی‌خواد بنویسم. برای من اونقدر کامل بود که نوشتن هیچ واژه‌ای رو براش لازم نمی‌بینم.

البته من این کتاب رو نسخه صوتی موجود توی ایران صداشو شنیدم فقط، ولی از نظر من بینظیره... از بهترین رمان هایی هست که توی عمرم خوندم... کتاب به هیچ عنوان یه داستان ساده فانتزی نیست، کتاب به شدت یک کتاب روانشناسی هست... من کتاب رو اسپویل نمیکنم، ولی کتاب رو با این پیشفرض بخونید، که شخصیت اصلی داستان دارای قدرت فانتزی خاصی نیست، فکر کنید فقط و فقط یه نفر هست که مردم خیلی خیلی راحت میشینن باهاش درددل میکنن و از سختی ها و درد های خودشون بهش میگن... سایه ها تو این داستان اصلا نماد راز های واقعی سایر افراد نیست، بلکه درد هاشونه فقط...

برای من خوندن این کتاب مثل یه تپه بود... اوایل کتاب بی‌روح و کسل‌کننده بود، اواسطش خوب و جذاب بود و اواخرش تکراری و کند. گویا نویسنده هیچ طرح و هدفی برای ادامه نداشته و صرفا خواسته کتاب رو به تعداد صفحاتی که به ناشر قول داده برسونه. تا حدودی بوی سانسور هم از برخی جاهای کتاب بلند بود.

از عنوان داستان و فصل های اول انتظار داشتم داستان جذابتر باشه ولی در نهایت یک چرخش سریع از کودکی به بزرگسالی و حوادث روزمره و ساده اتفاق افتاد.همش منتظر بودم سایه ها باز هم تو داستان باشن ولی در عوض یک داستان معمولی رو خوندم.

تا اواسط کتاب همه‌چیز خوب پیش می‌ره و داستان کشش خوبی داره، ولی از وقتی که شخصیت داستان بزرگ میشه تمام جذابیت کتاب از بین می‌ره! دیالوگ‌ها و اتفاقاتی که میفتن مصنوعی و آبکی می‌شن و ادامه‌ دادن کتاب سخت می‌شه. ترجمه‌ی خوب و روانی داره، اما قلم خود نویسنده جذابیتش رو از دست میده. داستان هم به شدت ماست‌مالی‌وارانه تموم میشه.