ماشالله چرا انقدر مبلغش بالاست ؟

اگه تصورتون از این کتاب یک رمان عاشقانه در یک خونه قدیمی هست، باید بگم که اصلا اینطوری نیست و این رمان تا حد زیادی با سایر رمانهای ایرانی که خوندم متفاوته. از لحاظ سیاسی و تعدد شخصیتها شبیه رمانهای روسی است و برای عده ای شاید خسته کننده باشه اما قطعا یک تجربه متفاوت هست مخصوصا کتاب دوم رو از این نظر که به زندگی شخصیتها بیشتر پرداخته شده بود بیشتر دوست داشتم.داستان مثل یک تئاتر جلوی چشمم پیش می‌رفت و واقعا امیدوارم یک روز تئاترشو هم ببینم

داستان درباره مدتی بعداز یک انقلاب در عشق آباد هست و سهیم شدن قهرمان ها (کسانی که انقلاب کرده‌اند) در خانه خانواده ثروتمند ادریسیها کتاب واقعا شاهکار بود، اوایل کتاب با ورود شخصیت های جدید کمی گیج و سردرگم شدم اما به مرور با شخصیت پردازی بی‌نظیر غزاله علیزاده با همه قهرمان ها خو گرفتم انگار چندین ساله که میشناسمشون و در کتاب دوم فصل هایی که سرگذشت قهرمان هارو توصیف می‌کرد کل مدت بغضی بودم بنظرم قبل خوندن کتاب راجب زندگینامه غزاله علیزاده مطالعه داشته باشید تا کتاب رو با دید دیگه‌ای بخونید.

قلم علیزاده،بسیار گیراست.خانه ادریسیها جزو بهترین آثار معاصر ادبیات ایرانه

میشه این کتابو تا بی نهایت هم بزارید

وقتی مستند محاکات غزاله علیزاده را می‌دیدم، با آن زندگی و حاشیه ها و مرگ خودخواسته، با خودم فکر میکردم چطور ممکن است این غزاله همان نویسنده خانه ادریسی ها باشد؟ دنبال ردپایی می گشتم تا این اثر را به آن زندگی پیوند بزند. ارتباط بین دو اثر زمانی آشکار میشود که هم از ظاهر و حواشی این زندگی و هم فرم و سطح آن داستان فراتر رویم. در بطن خانه ادریسی ها با تمام فراز و فرودهای تاریخی و سیاسی اش یک اتفاق مهم جای دارد. نزدیک شدن اهالی خانه به غریبه هایی که در ابتدا جمع اضداد تلقی می‌شوند اما در هیاهو و اختلافات و تجمع‌های ناهمگون‌شان می‌توان سیر یک نوع نزدیک‌ یا شبیه‌شدن را دید و احساس کرد. به زندگی غزاله علیزاده که مینگریم، با نگاه گاه گزنده کارگردان و خانواده توام با نقدی بر نابهنجاری و عیاشی‌های غریب مواجه می‌شویم که در تضاد با دیدگاه رمانتیک و روشنفکرانه آشنایانی سرشناس به نظر می‌آید. اما کلید فهم مهمانی‌ها و مراودات غریب را شاید باید در عمق تنهایی های غزاله نویسنده جستجو کرد. تنهایی‌هایی که از دل مهمانی‌های بزرگ و تجمعات ناهمگون به دنبال همان نزدیکی و شبیه شدن‌های خانه ادریسی‌هاست که رخصتی به بروز تنهایی ها ندهند. تلاشی که در دنیای واقعی شاید به ثمرننشست و تبدیل به رنجی الهام بخش یک داستان بزرگ شد

رمان یک شاهکار ادبی است. واقعا درخور جایزه‌ی نوبل ادبیات بود. شناسنامه‌ی شخصیت‌ها بسیار قوی، تصویر سازی عالی، دایره‌ی واژگان بسیار غنی است. سبک نگارش شاعرانه است. با آن‌که طرفدار داستان‌های شاعرانه نیستم، اما این رمان در بالاترین درجات داستان‌های ایرانی است. روحشان شاد. یادشان جاویدان‌

این کتاب دوجلدیه چطوری الان بک جلدشده آیا سانسور شده اگه کسی میدونه لطفا اطلاع بده

داستانی طولانی از سرگذشت آدمها در یک جامعه انقلابی .ظلم و ستمی که دامن افراد ضعیف جامعه حتی در طبقه اعیان رو هم می گیره‌ ، و این ظلم به نوعی بعد انقلاب بهتر هم نمیشه .تعدد شخصیتها مانند کتابهای روسی بود.غم عمیق داستان مانند رمانهای کلاسیک ایرانی و روسی.

بسیار خواندنی... داستان شباهت زیادی با داستان‌های روسی دارد با همان گفتگوهای طولانی که گاهی به مثابه یک خطابست