بریده‌هایی از کتاب ۶۴ انبه

زندگی را بر امید فردا بنیاد مکن بلکه حال را دریاب و غنیمت شمار از آینده وام مگیرتا دین امروز را ادا کنی و به دست باش که عهد امروز را وفا کنی و وظیفهٔ حال را به‌جا آری چه تلخ و چه شیرین هرچه هست دل به آن بسپار و با آن راست باش. گاه باشد که خداوند ما را غمی می‌فرستدو روزمان را تیره می‌کنداما صبح فردا باز خورشید لطفش می‌درخشد و راه ما را روشن می‌کند.

زندگی را بر امید فردا بنیاد مکن بلکه حال را دریاب و غنیمت شمار از آینده وام مگیرتا دین امروز را ادا کنی و به دست باش که عهد امروز را وفا کنی و وظیفهٔ حال را به‌جا آری چه تلخ و چه شیرین هرچه هست دل به آن بسپار و با آن راست باش. گاه باشد که خداوند ما را غمی می‌فرستدو روزمان را تیره می‌کنداما صبح فردا باز خورشید لطفش می‌درخشد و راه ما را روشن می‌کند.

از دی که گذشت هیچ یاد مکن فردا که نیامده است فریاد مکن برنامده و گذشته بنیاد مکن حالی خوش باش و عمر بر باد مکن

جوانان نمی‌دانند که تجربه معلول شکست‌هااست و برای کسب اندکی عقل و اطلاع باید ضرر بزرگی را تحمل کرد.

روشنایی چراغ‌های خیابان خوشامدگویی گرم سرمای شبانه‌ای بود که داشت از راه می‌رسید. انحنای نیمکت پارک با ستون فقرات خسته‌اش آشنا بود. پتوی پشمی سالویشن آرمی*، دور شانه‌هایش پیچیده شده و آرامش‌بخش بود؛ و یک جفت کفشی که امروز در میان زباله‌ها پیدا کرده بود کاملاً اندازه‌اش بودند. فکر کرد، خدایا، زندگی چقدر خوب است.

به آنچه که ما را به برخی از انسان‌ها وابسته می‌کندنامِ عشق ندهیم.

تمام تغییرها در طول تاریخ فقط به تغییر نام اربابان ختم شده است.

انسان کسانی را که دوست دارد قضاوت نمی‌کند بلکه سعی در درک آن‌ها دارد.

الهی آفریدی به رایگان روزی دادی به رایگان بیامرز به رایگان تو خدایی نه بازرگان الهی همه غم‌ها با یاد تو سرور استو همه شادی‌ها، بی یاد تو غرور الهیتو همه، ما هیچ سخن این است بر ما مپیچ. مناجات‌نامه خواجه عبدالله انصاری