بریده‌هایی از کتاب داستان مکس و املی

انسان تنها موجود زنده‌ایست که می‌تواند دیوانه باشد.

«مکس» بهترین هدیه زندگی را به من داد. او ترس را از من گرفت و آن را به شادی و لذت تبدیل کرد.

عشق کسی رو ضعیف نمی‌کنه

من «ناربه» بودم. یک جنگجو که از هیچ خطری فرار نمی‌کرد. از مرگ نمی‌ترسید و از تاریکی هراسی نداشت.

وقتی سگی می‌میرد، ساختار گله را برای همیشه تغییر می‌دهد. وقتی مورچه‌ای می‌میرد، جمعیت بزرگ مورچه‌ها همان‌جور که قبلاً بوده به زندگی‌شان ادامه می‌دهند و احتمالاً وقتی انسانی می‌مرد، انسان‌های دیگر زیاد اهمیت نمی‌دادند.

من و تو مال همیم، ما به هم تعلق داریم.

به خودم قول داده بودم هیچ‌وقت تنهاش نذارم. تا هر وقت که اون زنده باشه یا تا روزی که من زنده هستم

بوی دلنشین و لطیفی به مشامم خورد. کنار میز دراز کشیدم، دوست داشتم زیر نور خورشید چشمام رو ببندم و این بوی جذاب و دوست‌داشتنی را نفس بکشم. بو، بوی عشق تو بود.

وقتی یک سگ می‌میرد، روحش به آسمان پرواز می‌کند و تبدیل به ستاره می‌شود.

راهی دیگر برای منکر شدن حقیقت، سکوت کردن است.