بریده‌هایی از کتاب دوباره فکر کن!

اگر دانشمند باشید، بازاندیشی پایه و اساس حرفهٔ شما می‌شود. به شما پول می‌دهند که دائماً متوجه محدودبودن اطلاعات‌تان باشید. از شما انتظار می‌رود که دربارهٔ چیزهایی که می‌دانید تردید کنید، دربارهٔ چیزهایی که نمی‌دانید کنجکاو شوید و دیدگاه‌های‌تان را بر اساس داده‌های جدید به‌روزرسانی کنید. طی قرن گذشته، استفاده از این اصول علمی به پیشرفت‌های چشمگیری منجر شده است. دانشمندان زیست‌شناس پنیسیلین را کشف کردند، دانشمندان موشکی ما را به ماه فرستادند و دانشمندان علوم کامپیوتر اینترنت را ساختند.

اگر آتش‌نشان باشید، رهاکردن ابزار و تجهیزات صرفاً به منزلهٔ فراموش‌کردن عادت‌ها و نادیده گرفتن غرایض نیست. رهاکردن ابزار به معنی پذیرفتن شکست و جاگذاشتن بخشی از هویت خود است. باید دربارهٔ اهداف شغلی و نقش‌تان در زندگی بازاندیشی کنید.

هرگاه برای تشخیص بیماری سراغ نظر متخصص دیگری می‌رویم، یعنی تشخیص یک متخصص را زیرِسؤال برده‌ایم. اما متأسفانه زمانی که مسئله اطلاعات و نظرات خودمان باشد، معمولاً اینکه احساس کنیم حق با ماست را به اینکه واقعاً حق با ما باشد ترجیح می‌دهیم.

«پیشرفت بدون تغییر غیرممکن است و کسانی که نتوانند ذهن‌شان را تغییر دهند، نمی‌توانند هیچ‌چیزی را تغییر دهند.»

«می‌بینم که بازهم برگشته‌ای سراغ ترفند قدیمی‌ات: تسلیم‌شدن قبل از اینکه درست و حسابی در بحث شکست بخوری. من کاملاً نسبت به موضع خودم مطمئن هستم، ولی مشتاق این بودم قبل از اینکه موضوع خاتمه پیدا کند کمی دیگر از بحث‌کردن با تو لذت ببرم.

«جهل و نادانی عموماً بیشتر از علم و آگاهی موجب اعتمادبه‌نفس می‌شود.» چارلز داروین

کسانی که نتوانند ذهن‌شان را تغییر دهند، نمی‌توانند هیچ‌چیزی را تغییر دهند.»

خندیدن به خودمان به ما یادآوری می‌کند که گرچه شاید تصمیمات‌مان را جدی بگیریم، لازم نیست خودمان را بیش از حد جدی بگیریم. بر اساس تحقیقات، هرچه بیشتر به خودمان بخندیم، خوشحال‌تر خواهیم بود. به جای اینکه خودمان را به خاطر اشتباهات‌مان سرزنش کنیم، می‌توانیم برخی از باورهای غلط گذشته‌مان را به منابع سرگرمی‌مان تبدیل کنیم. دراشتباه‌بودن همیشه لذت‌بخش نیست. مسیر پذیرفتن اشتباهات‌مان پر از لحظات دردناک است و ما زمانی با این لحظات راحت‌تر کنار می‌آییم که به یاد داشته باشیم این اشتباهات لازمهٔ پیشرفت هستند

ما می‌توانیم با تأکید بر اینکه در چه بخش‌هایی با نظر مخالفان خود موافقیم و حتی گفتن اینکه چه چیزهایی از آن‌ها یاد گرفته‌ایم، نشان دهیم متعصب نیستیم.

اینکه نظرتان را تغییر دهید شما را به آدمی دورو یا دمدمی‌مزاج تبدیل نمی‌کند،‌ بلکه به این معناست که شما تمایل به یادگیری دارید.

این کتاب دعوت‌نامه‌ای است برای رهاکردن دانش و عقایدی که دیگر سودی به شما نمی‌رسانند و همچنین دعوتی است برای اینکه هویت خودتان را به جای ثبات، وابسته به انعطاف‌پذیری کنید. باور دارم که اگر به فن بازاندیشی مسلط شوید، موقعیت بهتری برای دستیابی به موفقیت شغلی و خوشبختی در زندگی خواهید داشت.

اگر دانشمند باشید، بازاندیشی پایه و اساس حرفهٔ شما می‌شود. به شما پول می‌دهند که دائماً متوجه محدودبودن اطلاعات‌تان باشید. از شما انتظار می‌رود که دربارهٔ چیزهایی که می‌دانید تردید کنید، دربارهٔ چیزهایی که نمی‌دانید کنجکاو شوید و دیدگاه‌های‌تان را بر اساس داده‌های جدید به‌روزرسانی کنید.

افرادی را که هنوز از ویندوز نودوپنج استفاده می‌کنند، مسخره می‌کنیم ولی همچنان به عقایدی که در سال ۱۹۹۵ داشتیم پایبندیم. به‌جای گوش‌دادن به دیدگاه‌هایی که باعث می‌شوند به فکر فروبرویم، به دیدگاه‌هایی گوش می‌دهیم که احساس خوبی به ما می‌دهند.

از خودتان بپرسید چه اتفاقی باید بیفتد تاعقیده‌تان اشتباه از آب دربیاید. سپس پیگیر سیر عقایدتان باشید تا بفهمید که چه زمانی حق با شما بوده، چه زمانی در اشتباه بوده‌اید و طرز تفکر شما چگونه پیشرفت کرده است. ژان پیر دراین‌باره می‌گوید: «وقتی شروع کردم، فقط دنبال این بودم که خودم رو اثبات کنم، اما حالا می‌خوام خودم رو اصلاح کنم تا ببینم چقدر می‌تونم بهتر بشم.»

«پیشرفت بدون تغییر غیرممکن است و کسانی که نتوانند ذهن‌شان را تغییر دهند، نمی‌توانند هیچ‌چیزی را تغییر دهند.»

اگر دانش برابر با قدرت است، دانستن اینکه چه چیزهایی نمی‌دانیم خِرد است.

این کتاب دعوت‌نامه‌ای است برای رهاکردن دانش و عقایدی که دیگر سودی به شما نمی‌رسانند و همچنین دعوتی است برای اینکه هویت خودتان را به جای ثبات، وابسته به انعطاف‌پذیری کنید. باور دارم که اگر به فن بازاندیشی مسلط شوید، موقعیت بهتری برای دستیابی به موفقیت شغلی و خوشبختی در زندگی خواهید داشت. بازاندیشی به شما کمک می‌کند راه‌حل‌هایی جدید برای مشکلات قدیمی پیدا کنید و برای مشکلات جدید به سراغ راه‌حل‌های قدیمی بروید.

زیرِ سؤال‌بردن خودمان جهان را پیش‌بینی‌ناپذیرتر می‌کند. ایجاب می‌کند که بپذیریم حقایق ممکن است تغییر کرده باشند و آنچه قبلاً درست بوده ممکن است اکنون اشتباه محسوب شود. بازاندیشی‌کردن دربارهٔ چیزی که عمیقاً به آن باور داریم می‌تواند هویت ما را به خطر بیندازد و این احساس را به ما بدهد که انگار داریم قسمتی از خودمان را از دست می‌دهیم.

«نامحتمل است که شاگرداول‌ها بتوانند ایده‌پردازان آینده باشند. به جای اینکه سیستم را تغییر دهند معمولاً خود را با آن وفق می‌دهند.»

اگر دانش برابر با قدرت است، دانستن اینکه چه چیزهایی نمی‌دانیم خِرد است.