کتاب سنترال پارک

البته رنج حقیقی ما آن چیزی نیست که گذر سال‌ها آن را از ما می‌رباید، بلکه آن چیزی است که با گذر خود، آن را باقی می‌گذارد.

آلبوم را که ورق می‌زنم، دورانی تمام عیار است که از دل عکس‌های زرد شده، جان می‌گیرد.

او همیشه کلام مناسب را در زمان مناسب داشت. نگاه اطمینان‌بخش و کلام درست.

اگر آرامش می‌خواهی، برای جنگ آماده باش.

هیولاها به راستی وجود دارند، اشباح نیز همین‌طور... آن‌ها در وجود ما زندگی می‌کنند و گاهی وقت‌ها برنده می‌شوند...

درواقع دو نوع زندگی وجود دارد (...): زندگی‌ای که مردم گمان می‌کنند شما دارید و یک زندگی دیگر. زندگی دوم است که مشکل‌ساز می‌شود

از اینکه این ابله‌ها درباره من قضاوت کنند، حالم به هم می‌خورد. کنایه‌های پیش‌بینی‌کردنی و مرتجعانه‌شان حالم را به هم می‌زند: «هنوز شوهر نکردی؟» «از بچه خبری نیست؟» «چرا این‌قدر بد لباس می‌پوشی؟» «چرا هنوز مثل یه دختربچه زندگی می‌کنی؟»

آدم وقتی می‌میره، حرفای ابلهانه کمتری از دهنش بیرون می‌آد

بر این باورم که در وجود هر انسانی، انسان دیگری هست. یک غریبه، یک توطئه‌گر بزرگ، یک حیله‌گر.

کاری‌ترین مکر شیطان، آن است که انسان را به این امر متقاعد کند که او وجود ندارد.