بریده‌هایی از کتاب فردا

حتی برای بازی‌کردن نقش خود هم باید گریم کرد.

درمیان جبرگرایی رواقی و عدم جاودانگی بودایی، حیات را همان چیزی تصور کرد که بود. چیزی بی‌نهایت گذرا و ناپایدار، فرآیندی در حال دگرگونی ابدی. هیچ‌چیز تغییرناپذیر نیست، به ویژه خوشبختی، خوشبختی‌ای که مانند شیشه شکننده بود و می‌توانست دیری نپاید، نمی‌باید حکم یک دستاورد را می‌داشت.

می‌دانست این مبارزه توهم‌آمیز است. نمی‌توان خاطرات را با یک ضربه جارو دور ریخت. آن‌ها در وجود ما می‌مانند، در سایه پنهان می‌شوند و منتظر لحظه‌ای می‌مانند که ما سپرمان را بیندازیم تا با نیروی بیشتری دوباره ظاهر شوند.

عشق زمانی‌که نمی‌تواند راه برود، می‌خزد. ویلیام شکسپیر

عشق زمانی‌که نمی‌تواند راه برود، می‌خزد.

«تاکتیک یعنی، زمانی که باید کاری کرد، بدانیم چه باید کرد. استراتژی یعنی، زمانی که نمی‌توان کاری کرد، بدانیم چه باید کرد.»

وقتی دست در دست دیگری می‌گذاریم، او را دگرگون می‌کنیم. پل الوار

پیش از آنکه شادی چیزی در این دنیا خلق کند، ترس آن را خراب کرده. پل موران

ما آن کسی نیستیم که در آینه می‌بینیم، بلکه، آن کسی هستیم که در چشمان دیگری می‌درخشیم.

حیات را همان چیزی تصور کرد که بود. چیزی بی‌نهایت گذرا و ناپایدار، فرآیندی در حال دگرگونی ابدی.

«دیوانگی‌هایی که بیش از همه حسرتشان را می‌خوریم، آن‌هایی هستند که وقتی موقعیتش را داشتیم، مرتکبشان نشدیم.»

حتی برای بازی‌کردن نقش خود هم باید گریم کرد.

سگ‌ها تا به حال هرگز مرا گاز نگرفته‌اند، فقط انسان‌ها این کار را انجام داده‌اند.

عشق زمانی‌که نمی‌تواند راه برود، می‌خزد. ویلیام شکسپیر

«دیوانگی‌هایی که بیش از همه حسرتشان را می‌خوریم، آن‌هایی هستند که وقتی موقعیتش را داشتیم، مرتکبشان نشدیم.»

در صورتی‌که فلسفه رنج روح را از میان نبرد، سودی نخواهد داشت.

«دیوانگی‌هایی که بیش از همه حسرتشان را می‌خوریم، آن‌هایی هستند که وقتی موقعیتش را داشتیم، مرتکبشان نشدیم.»

اگر این موضوع حقیقت داشته باشد که ما فقط می‌توانیم بخشی از وجودمان را زندگی کنیم، بر سر بقیه آن چه می‌آید؟

حقایقی که کمتر از همه دوست داریم آن‌ها را بفهمیم، همان حقایقی هستند که دانستنشان بیش از همه به سود ماست.

«دوست داشتن کسی به خاطر ظاهرش، مثل دوست داشتن یک کتاب به خاطر صحافی‌شِ!