بریده‌هایی از کتاب چه نیازی است به علی؟

ابو لؤلؤ فیروزان، قاتل عمر را که ایرانی بوده است، و همه ایرانیانی را که با او تماس داشته‌اند سر می‌برد. عثمان که روی کار می‌آید، بعد از دو روز، این فرد قاتل را آزاد می‌کند. چرا که این پسر عمر است و مصلحت نیست در زندان باشد! اما علی در عین حال که کینه‌توزی‌های شخصی ندارد و بزرگ‌ترین مقام یعنی فرمانداری مصر را به پسر ابوبکر می‌دهد و او را فرزند خود می‌خواند، همواره می‌گوید که من انتقام خون فیروزان و یارانش را که بدون محاکمه و بر اساس قانون وحشی‌گری قبایلی عرب قتل عام شدند می‌گیرم.

علی پول زور به کسی نمی‌دهد و به خاطر مصلحت باج نمی‌دهد.

هنوز ملتی که تمام هستی‌اش را در راه عشق علی نثار کرده، از او کلمه‌ای و سخنی درست نمی‌شناسد. این است که علی در میان پیروانش هم تنهاست. این است که علی در اوج ستایش‌هایی که از او می‌شود مجهول مانده است.

عوام‌زدگی بیماری‌ای است که حقیقت یک فکر و یا یک انسان را دگرگون می‌کند، در قالب فکر کوتاه خودش می‌ریزد و رنگ سنت‌ها و عادت‌ها و سلیقه‌ها و تربیت‌های شخصی خودش را به این مکتب تازه، به این مذهب تازه می‌زند و به‌کلی عوضش می‌کند.

قبل از محبت علی، معرفت علی است که نیاز زمان ما و جامعه ماست. محبت بی‌معرفت ارزش ندارد، بت‌پرستی است.

انسان امروز به شناخت علی نیازمند است نه به محبت و عشق به او، زیرا که عشق و محبت بدون شناخت نه تنها هیچ ارزشی ندارد بلکه سرگرم‌کننده و تخدیرکننده و معطل‌کننده نیز خواهد بود.

«۲۳ سال مبارزه برای مکتب، ۲۵ سال سکوت برای وحدت، ۵ سال حکومت برای عدالت»

بارها گفته‌ام و باز تکرار می‌کنم که انسان امروز به شناخت علی نیازمند است نه به محبت و عشق به او، زیرا که عشق و محبت بدون شناخت نه تنها هیچ ارزشی ندارد بلکه سرگرم‌کننده و تخدیرکننده و معطل‌کننده نیز خواهد بود.

بارها گفته‌ام و باز تکرار می‌کنم که انسان امروز به شناخت علی نیازمند است نه به محبت و عشق به او، زیرا که عشق و محبت بدون شناخت نه تنها هیچ ارزشی ندارد بلکه سرگرم‌کننده و تخدیرکننده و معطل‌کننده نیز خواهد بود.

درد علی دو گونه است: یک درد، دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می‌کند و درد دیگر دردی است که او را تنها در نیمه‌شب‌های خاموش به دل نخلستان‌های اطراف مدینه کشانده... و به ناله درآورده است. ما تنها بر دردی می‌گرییم که از شمشیر ابن ملجم در فرقش احساس می‌کند. اما این درد علی نیست، دردی که چنان روح بزرگی را به ناله آورده است، تنهایی است، که ما آن را نمی‌شناسیم! باید این درد را بشناسیم، نه آن درد را، که علی درد شمشیر را احساس نمی‌کند، و... ما درد علی را احساس نمی‌کنیم.

علی‌ای که در پاسخ یکی از افسرانش که او را با عبارات شگفتی می‌ستاید، صاف و پوست‌کنده می‌گوید: «من بزرگ‌تر از آنم که در دل داری و کوچک‌تر از آن که بر زبان. »

بنا بر این تمام شرح حال علی که خوشبختانه جزءجزء حوادثش را می‌دانید و بارها شنیده‌اید به سه دوره تقسیم می‌شود: دوره اول بیست‌وسه سال با پیغمبر برای استقرار مکتب؛ دوره دوم بیست‌وپنج سال سکوت در برابر جبهه‌های داخلی مخالف، برای وحدت؛ و دوره سوم پنج سال حکومت برای استقرار عدالت.

«من هفتاد سال در جامعه‌شناسی با مکتب استروکتورالیسم، که یکی از

انسان امروز به شناخت علی نیازمند است نه به محبت و عشق به او، زیرا که عشق و محبت بدون شناخت نه تنها هیچ ارزشی ندارد بلکه سرگرم‌کننده و تخدیرکننده و معطل‌کننده نیز خواهد بود.

زیرا اگر محبت تنها بدون آشنایی ثمری می‌داشت، باید به نتایج بزرگ می‌رسیدیم، زیرا امکان ندارد جامعه‌ای و ملتی علی را بشناسد و درست بفهمد و از شکنجه‌آمیزترین و سخت‌ترین محرومیت‌هایی که جامعه‌های عقب مانده دارند رنج ببرد.

جامعه اسلامی به یک آتش فکری انقلابی احتیاج دارد، به مکتب؛ و جامعه اسلامی در برابر استعمار به وحدت احتیاج دارد؛ و توده‌های مسلمان در نظام تبعیض، به عدالت. این است که به علی احتیاج دارد.

در نهروان، یکی از دشمنان در صف مخالف با صدای ملیح و رقت‌آور و بسیار اثربخشی قرآن می‌خوانده است. این صدای قرآن روی پیروان علی تأثیر می‌گذارد و یکی از آن‌ها به علی می‌گوید که «چگونه این‌ها می‌توانند بر باطل باشند؟ کسی که با این حال دارد دعا می‌خواند و تلاوت قرآن می‌کند؟ » علی می‌گوید که فردا به تو نشان خواهم داد. فردا جنگ آغاز می‌شود و همه این مقدسین از بین می‌روند و علی همان کسی را که دیروز تحت تأثیر قرار گرفته بود صدا می‌زند و نیزه‌اش را در لجن فرو می‌برد و یک هیکل مقدس‌مآب را بیرون می‌آورد و می‌گوید: «این است سرنوشت کسی که دیروز تو را تحت تأثیر قرار داد، و فردایش از این بدتر است. »

در صفین قیافه‌های شناخته‌شده و پلید بنی امیه هستند که با علی می‌جنگند و در نهروان قیافه‌های ناشناخته مقدس‌مآب مؤمن. اما در جمل کیست؟ عایشه ام‌المؤمنین است و طلحه‌الخیر و زبیر نواده عبدالمطلب، یعنی بزرگ‌ترین شخصیت‌های اسلامی.

پنج سال مبارزه علی برای تحقق عدالت است، زیرا که در اینجا مشرک نیست تا برای مکتب مبارزه شود، و منافق و رند و خرمقدس است که علی باید با این‌ها در جمل و صفین و نهروان بجنگد و در جمل از همه مشکل‌تر.

پنج سال مبارزه علی برای تحقق عدالت است، زیرا که در اینجا مشرک نیست تا برای مکتب مبارزه شود، و منافق و رند و خرمقدس است که علی باید با این‌ها در جمل و صفین و نهروان بجنگد و در جمل از همه مشکل‌تر.