بریده‌هایی از کتاب دانش و اصول کارآفرینی

فراموش نکنید که هر مانع، پلی است که تنها با صبر می‌توان از آن عبور کرد.

یک اصل درباره کسب ثروت می‌گوید: «اگر در کار خود مداومت کنید و صبر داشته باشید، به مرحله‌ای می‌رسید که حتی ندانید با پول‌هایتان چکار کنید!»

کرایسلر، یکی از موسیقی‌دانان بزرگ، پس از اجرای یک برنامه برجسته تکنوازی، مخاطب یکی از حضار قرار گرفت: «آقای کرایسلر! حاضر بودم نیمی از زندگی‌ام را بدهم تا بتوانم مثل شما ویولن بزنم!» کرایسلر پاسخ داد: «من هم دقیقاً همین کار را کردم! اگرچه یک شبه به موفقیت رسیدم، اما همین یک شب، سی سال به درازا کشید!»

هر کارآفرین ممکن است در طول دوره کاری خود بارها شکست بخورد و حتی تمام سرمایه خود را از دست بدهد. پس بعد از هر شکست دوباره بایستید و از نو شروع کنید! کارآفرینی یک شبه به دست نمی‌آید!

یکی از ویژگی‌های یک کسب‌وکار جدید، بازدهی دیر هنگام آن است. پس بدون صبر و تحمل نمی‌توانید کارآفرین موفقی باشید.

قرار نگرفتن فرد در جایگاه اجتماعی مورد انتظارش هم یکی دیگر از همان عواملی است که فرد را برای انجام کاری بزرگ و داشتن یک موقعیت اجتماعی ایده آل ترغیب می‌کند.

اگر شما هم: - ریسک‌پذیر هستید؛ - به موفقیت نیاز دارید؛ - نوآور، خلاق و ایده ساز هستید؛ -پشتکار زیادی دارید؛ -در جست و جوی فرصت‌ها هستید؛ -اهل کار و عملید؛ -آینده گرا می‌باشید؛ -به اجرای قوانین زیاد مقید نیستید؛ -انعطاف پذیرید؛ -توانایی بالایی در تشخیص الگوها دارید؛ و موفقیت طلب هستید، پس می‌توانید خوشحال باشید، چرا که به احتمال بسیار زیاد شما روحیه کارآفرینی بالایی دارید!

کارآفرینان کسانی هستند که اقتصاد و سازمان‌ها را زنده می‌کنن

کار کردن برای دیگران یا کارفرما بودن، تنها به روحیه کارآفرینی شما بستگی دارد. انتخاب با شماست

بسیاری از جوانان ترجیح می‌دهند ریسک داشتن یک کسب‌وکار پردرآمدتر را به جان بخرند؛ آن‌ها ترجیح می‌دهند که «آقا بالاسر» نداشته باشند و نمی‌خواهند به «حقوق ثابت ماهیانه» و «کارهای یکنواخت اداری» اکتفا کنند. اگر شما هم در این لحظه مشغول خواندن این کتاب هستید، پس شما هم جزء این دسته از افراد هستید و باید به شما آفرین گفت! چرا که شما خواسته یا ناخواسته در حال تغییر آینده خود هستید!

در قرن بیست و یکم، بیشتر افراد باید بیرون از چتر ایمن سازمان‌ها و شرکت‌های بزرگ، به دنبال راهی برای امرار معاش باشند.

مردم عادت داشتند برای دیگران کار کنند و حالا بیشتر و بیشتر می‌خواهند برای خودشان کار کنند و فروشنده کالاها یا خدمات خودشان باشند. مردم عادت داشتند به‌عنوان «کارمند» برای رسیدن به هدف‌هایی تلاش کنند که «کارفرماها» تنظیم کرده بودند؛ حالا بیشتر و بیشتر می‌خواهند خودشان هدف‌هایی را تعیین کنند و یا در هدف‌های مشترکی سهیم شوند.

ما به‌عنوان خانواده تلاش کنیم تا محیطی برای پرورش استعدادها و روحیه کارآفرینی فرزندان خود ایجاد کنیم و توجه داشته باشند که قرار نیست تمام بچه‌ها دکتر یا مهندس شوند. جامعه بیشتر از دکتر و مهندس به کارآفرینانی نیاز دارد که چرخه اقتصادی کشور را بچرخانند. پس به فرزندان خود کمک کنیم تا توانایی‌های‌شان را بشناسند. آرزوهای بر باد رفته و تجربه‌های کرده و ناکرده خودمان را به آن‌ها تحمیل نکنیم.

بیشتر مردم عادت کرده‌اند که در تمام عمر خود «بله قربان گو» باشند.

کیفیت زندگی ما به‌طور مستقیم با انتخاب‌هایمان در مورد کاری که با آن مشغول هستیم، ارتباط پیدا می‌کند.

سیستم آموزشی سنتی به ما یاد می‌دهد که کارمند باشیم، نه کارآفرین. این سیستم ما را طوری آموزش می‌دهد که از زاویه‌ای بسته به پول و موقعیت‌ها نگاه کنیم؛ به‌عبارت‌دیگر، به ما می‌گوید که باید چه چیزهایی را یاد بگیریم و چطور بی‌چون‌وچرا از قواعد و مقررات پیروی کنیم. سیستم آموزش سنتی حتی به ما یاد نمی‌دهد که چطور به یک کارآفرین موفق تبدیل شویم.

من معتقدم که ایران همان جایی است که می‌شود کسب‌وکار مستقل داشت. ایران همان مکان بکری است که پر است از موقعیت‌های کشف نشده. ایران همان جایی است که بدون سرمایه و با کمک فکر می‌توان در آن به آرزوها رسید؛ چیز زیادی هم نمی‌خواهد، فقط کمی اعتقاد و همت بلند

باید ارزشمند بود و هیچ جایی به اندازه ایران برای این کار مناسب نیست.

تمام ۱۶ سال (از اول دبستان تا پایان دوره کارشناسی) وقت خود را صرف خواندن و حفظ کردن درس‌هایی کردیم که حتی از آن‌ها سر هم درنمی‌آوردیم و تقریباً ۹۰ درصدشان را همان زمان به زباله‌دان مغزمان منتقل کردیم. در آن زمان هم مثل گذشته کسی ما را به کارآفرینی تشویق نکرد.

هیچ‌وقت به من گفته نشد: «ببین کدوم رشته به روحیت بیشتر می‌خوره» یا «تحقیق کن که کدوم رشته به موفقیتت بیشتر کمک می‌کنه».