بریده‌هایی از کتاب پرونده بالتیمور

«آفرین! مشکل تو هم دقیقاً همینه. تو می‌خوای مشهور بشی، نمی‌خوای خواننده بشی.» به نظر من نیز پدرش در این مورد درست می‌گفت. روزگاری بود که شخصیت‌های مشهور در ایالات متحده دانشمندان و فضانوردان بودند، اما آن روزگار عوض شده است، شخصیت‌های مشهور این دوره عملاً هیچ کاری انجام نمی‌دهند و وقت خود را به بطالت سپری می‌کنند.

اصل زندگی همینه، اتفاقای خوب و بد داره و یه وقت‌هایی هم تو اصلاً نقشی توشون نداری. اتفاق بد در زندگی همه می‌افته، فقط باید توانش رو داشته باشی که اونارو پشت سر بذاری

ابراز احساسات هیچ نیازی به سخن گفتن ندارد...

بیست سال دیگه کسی اصلاً کتاب نمی‌خونه. باور کن، ما داریم به همون سمت می‌ریم، مردم دیگه آن‌قدر درگیر گوشی‌هاشون می‌شن که کسی وقتی برای خوندن پیدا نمی‌کنه. می‌دونی، بهت قول می‌دم بچه‌های بچت وقتی یه کتاب ببینن، با همون تعجبی بهش نگاه می‌کنن که ما الان به لوح‌های مصر باستان نگاه می‌کنیم. آینده کتاب نیست. پس می‌شه بگی چیه؟ فیلم، سینما!

به نظر من زندگی وقتی معنا داره که ما بتونیم سه تا کار رو انجام بدیم: دوست داشته باشیم، دیگران دوستمون داشته باشن و بتونیم اگه کسی خطایی کرد، حالا هراندازه هم بد، ببخشیمش. بقیه‌ش دیگه خیلی مهم نیست.

همه و همه باعث می‌شد اطرافیان با دیدهٔ تحسین به آن‌ها نگاه کنند. همیشه بر این تصور بودم تا آخر عمر به خوبی و خوشی زندگی خواهند کرد، گمان می‌کردم هیچ چیز نمی‌توانست کوه استواری که عمویم درست کرده بود را تکان دهد. ولی خب... سخت در اشتباه بودم...

چقدر همه چیز زود ممکن است تغییر کند!

شاید خوشبختی اصلاً یعنی همین مارکی، یعنی با چیزی که داری خوشحال و راحت باشی. حق داری.

چرا کتاب می‌نویسم؟ چون کتاب‌ها از زندگی، قدرت بیشتری دارند. کتاب نوشتن بهترین راه انتقام است. کتاب‌ها می‌توانند از دیواری که هر کس پیرامون وجودش می‌کشد به راحتی عبور کنند و به باطن وی برسند.

قضیهٔ اشتباه کردن یا نکردن نیست، قضیهٔ احساس کردنه. هیچ‌کس نمی‌تونه احساسات رو مهار کنه.

«چیزی که باعث میشه بین تو و بقیه فرق به وجود بیاد رو پیدا کن.»

همه چیز روزی آغاز می‌شود و روزی هم پایان می‌گیرد وکتاب‌ها نیز اغلب از آخر آغاز می‌شوند.

تو فقط وقتی می‌تونی دوباره زندگی کنی که بتونی گذشته رو بذاری کنار.

مشکل کسایی که سگ می‌خرن اینه فکر می‌کنن این خودشونن که سگ رو انتخاب می‌کنن، در صورتی که کاملاً برعکسه. این سگه که صاحبش رو انتخاب می‌کنه.

همیشه این مسئله برای من جای سؤال داشت که چرا مردم گمان می‌کنند نویسندگی کاری خیلی ساده است؟ اکثر مردم بر این تصورند که نویسندگی ساده‌ترین حرفه در دنیاست، در صورتی که اصلاً اینچنین نیست. کسی که نویسنده نباشد، هیچ وقت درک نمی‌کند حرفهٔ ما تا چه اندازه مشکل است.

نویسندگی تبدیل شده است به هویت من.