بریده‌هایی از کتاب جزء از کل

ما مثل قبیله‌ای غارنشین بودیم که غارشان تازه آوار شده بود.

تری به‌طور غریزه‌ای، از طریق تجلی و تصفیهٔ روحش از تولدی دوباره که در نتیجهٔ تجربهٔ نزدیک به مرگش به دست آورده بود، و پدر به واسطهٔ تأمل و اندیشه و وسواس فکری‌اش نسبت به مرگ

من یه حیوون فانی بی‌روح با زندگی به‌طرز شرم‌آوری کوتاهم. بعدش می‌رم بیرون و دنیا رو چه آب ببره یا نبره، من به خودم حس آرامش و راحتی می‌دم

می‌خواستم از خودم ردی جا بذارم تا وقتی که دیگه تو این دنیا نیستم، یه جورایی بازم باشم.

خیلی طبیعی و سالم و سرحال هستی. چطور تا حالا دیوونه نشدی؟ اصلا خودش دیوونگی که تا حالا دیوونه نشدی! شایدم هستی.

گویی او یکی از آن معماهای جادویی است که تصویری پنهان در دل خود دارد.

شکل بدن او برای من غیرواقعی بود و هیبت زشتش برایم نفس‌گیر. کشتن این هیولا با گلوله مثل سیلی‌زدن به یک کوه می‌ماند.

شبیه مکتشفی بود که به تازگی از دنیای وحش برگشته و از اولین طعم تمدن خود نهایت لذت را می‌برد.

لبخند او مانند پلکانی بود منتهی به ناکجا.

این هم از عشق! این نشان می‌دهد که عشق ربطی به طرف مقابل ندارد، بلکه حس تو است که به حساب می‌آید

ما عمیقا قابلیت تغییرپذیری داریم اما ۸۰ سال عمر، فرصت کافی برای این کار نیست. تو باید خیلی سریع یاد بگیری. باید ابدیت را در این چند دهه زندگی قابل دسترس و شلوغ جا بدهی.

هر کسی حق دارد نظر خودش را داشته باشد و من هرگز حرف کسی را که در حال اظهارنظر است، قطع نمی‌کنم. اما می‌توانی مطمئن باشی که واقعا نظر خودشان است؟ من که نمی‌توانم.

تقریبا ارتباط با تاریخ تصویری خودمان غیرممکن است. ما مثل عتیقه‌هایی آسیب دیده از تمدنی شکست خورده بودیم.

فروید افتادم که معتقد بود تمدن در تضاد روزافزون با نیازهای انسان شکل می‌گیرد.

بیرون آسمان رنگی یک دست داشت، تیره رنگ و خشن.

برایم روشن شده بود که تنهایی بدترین چیز در این دنیا است و مردم باید همیشه به‌خاطر رسوایی‌هایی که در عشق به بار می‌آورند، بخشیده شوند.

خاطره تنها چیز روی زمین است که می‌توانیم آن را به نفع خودمان دستکاری کنیم تا مجبور نباشیم به در مسیر رفته به گذشتهٔ خود نگاه کنیم و به این فکر کنیم که چه آدم پستی بودیم!

زمان سفر برای رفتن به سرزمین‌های جدید و تکرار همان عادت‌های قدیمی بود. آرزوهای جدید! ناامیدی‌های جدید! تلاش‌ها و شکست‌های جدید! سؤال‌های جدید!

اجازه نده که اخلاقیات توی مسیر زندگیت قرار بگیره. تری اون آدم‌ها رو کشت چون این چیزی بود که می‌خواست با زندگیش بکنه. اگه احتیاج داری تا خیانت کنی، خیانت کن. اگه نیاز داری تا بکشی، پس بکش.

تو باید این رو به یاد داشته باشی. اگه مسیر رو اشتباهی رفته باشی بدون که هرگز برای برگشتن دیر نیست. حتی اگه ده سال طول بکشه تا دوباره مسیر رو برگردی، باز هم باید انجامش بدی. هیچ‌وقت واسه خاطر این‌که جادهٔ برگشت خیلی طولانی یا خیلی تاریکه توی جایی که موندی گیر نکن. از این‌که چیزی گیرت نیاد به خودت ترس راه نده.