بریده‌هایی از کتاب دیپلماسی امام خمینی (رحمه الله علیه)

اسلام ناب را در اندیشهٔ امام می‌توان در سه محور اصلی ترسیم کرد: عدالت و معنویت و عقلانیت. در واقع اسلام ناب، اسلامی جامع‌الاطراف است که در عین پرداختن به سیاست و عدالت به معنویت می‌اندیشد و در عین عبادت و سیاست، عقلانی است. امام اسلام عدالت و اسلام معنویت و اسلام عقلانیت را جایگزین اسلام سرمایه‌داری و تبعیض و اسلام سکولار و اسلام تحجر و تجددزدگی کرد.

اسلام ناب را در اندیشهٔ امام می‌توان در سه محور اصلی ترسیم کرد: عدالت و معنویت و عقلانیت. در واقع اسلام ناب، اسلامی جامع‌الاطراف است که در عین پرداختن به سیاست و عدالت به معنویت می‌اندیشد و در عین عبادت و سیاست، عقلانی است. امام اسلام عدالت و اسلام معنویت و اسلام عقلانیت را جایگزین اسلام سرمایه‌داری و تبعیض و اسلام سکولار و اسلام تحجر و تجددزدگی کرد. مکتب امام یک بستهٔ کامل است، یک مجموعه است، دارای ابعادی است. این ابعاد را باید با هم دید، با هم ملاحظه کرد.

«در حقیقت امام کبیر ما با قیام الهی خود جان‌ها را حیات بخشید... و در پرتو احیای جان، علوم الهی را احیا کرد و خداوند سبحان نیز همواره با امداد غیبی او را تأیید نمود. امام راحل قرآن مهجور را مشهور و سنت مستور را سنت مشهور و دین مهجور را دین مأنوس کرد.»

در حقیقت امام‌خمینی (ره) صرفاً سیاست‌مدار و عالم دینی نبودند؛ بلکه همهٔ این‌ها با هم در وجود ایشان جمع بود؛ اما کاری که امام کردند، پیامبرگونه و امام‌گونه بود. امام‌خمینی (ره) با انقلابشان معنویت را به جهانی برگرداندند که تصور می‌شد در آن «خدا مرده است» و این معجزهٔ امام در عصر ماست.

در عصر حاضر کم نبوده‌اند سیاست‌مداران و استراتژیست‌ها و دیپلمات‌های نخبه‌ای که نسخه‌های جهانی پیچیده‌اند و اندیشه‌هایشان با قدرت و ثروت ابرقدرت‌ها پشتیبانی شده است. روزی از «جنگ تمدن‌ها» گفته‌اند و روزی به «پایان تاریخ» رسیده‌اند؛ اما چرا فقط اندیشهٔ امام‌خمینی (ره) است که با دستان خالیِ مستضعفان می‌تواند همهٔ ساختارها و قدرت‌های جهان را متحیر خود کند؟

الوین تافلر در کتاب جابه‌جایی قدرت اشاره می‌کند: «کار بزرگ [امام] خمینی این بود که برای اولین‌بار یک نفر، غرب را با تمامی محتویاتش نادیده گرفت و به‌جای اینکه بنشیند و با ما به‌صورت جداگانه بحث کند، در کل همهٔ ما را دور زد... . [اساساً] انقلاب ایران به رهبری [امام] خمینی با توسل به ایدئولوژی خود، توانسته است هشدار و زنگ خطری را برای نظم حاکم بر جهان و قدرت‌های سیستم بین‌المللی به‌وجود بیاورد.» این گزارشی از واقعیت گفتمان بین‌المللی انقلاب اسلامی است.

الوین تافلر در کتاب جابه‌جایی قدرت اشاره می‌کند: «کار بزرگ [امام] خمینی این بود که برای اولین‌بار یک نفر، غرب را با تمامی محتویاتش نادیده گرفت و به‌جای اینکه بنشیند و با ما به‌صورت جداگانه بحث کند، در کل همهٔ ما را دور زد... . [اساساً] انقلاب ایران به رهبری [امام] خمینی با توسل به ایدئولوژی خود، توانسته است هشدار و زنگ خطری را برای نظم حاکم بر جهان و قدرت‌های سیستم بین‌المللی به‌وجود بیاورد.» این گزارشی از واقعیت گفتمان بین‌المللی انقلاب اسلامی است.