بریده‌هایی از کتاب زنبوردار حلب

قلب‌های ما تاب از دست دادن بیش از این را ندارد.

«وقتی متعلق به کسی هستی که از بین رفته، اون‌وقت تو کی هستی؟

گاهی فکر می‌کنم اگر به راه رفتن ادامه بدهم، اندکی روشنایی می‌یابم، اما می‌دانم که حتی اگر تا آن سر دنیا هم بروم، تاریکی همچنان پابرجا خواهد بود. تاریکی‌اش از جنس شب نیست که نور سپید ماه و ستارگان را در خود دارد. این تاریکی در وجود من است و به جهان پیرامون مربوط نیست.