بریده‌هایی از کتاب حسین (ع) از زبان حسین (ع)

«ای فرزدق، اینان مردمی هستند که پیروی از شیطان را ملتزم شده و اطاعت خداوند رحمان را ترک کرده‌اند،، فساد را در زمین آشکار کرده و حدود الهی را زیر پا گذاشته‌اند، به می‌گساری مشغول و بینوایان و درماندگان را فراموش ساخته‌اند.

امروز، مردم دلبسته مال و ثروت‌اند و دین فقط بازیچه‌ای بر زبانشان است، تا هنگامی که دین موجب رونق زندگی آنها باشد، بر گِرد آن می‌چرخند و دیندار هستند، اما هنگامی که با سختی‌ها امتحان شوند، تعداد دینداران اندک می‌شود!

امروز، مردم دلبسته مال و ثروت‌اند و دین فقط بازیچه‌ای بر زبانشان است، تا هنگامی که دین موجب رونق زندگی آنها باشد، بر گِرد آن می‌چرخند و دیندار هستند، اما هنگامی که با سختی‌ها امتحان شوند، تعداد دینداران اندک می‌شود!

گویی دنیا هیچگاه نبوده است و گویی آخرت همیشه بوده است! و السّلام.

بهترین امان، امان خداست. و کسی که در دنیا از خدا نترسد، اصلا به او ایمان ندارد.

رضایت خدای متعال، رضای ما اهل بیت است،

یاری تو، بر این امّت واجب است، همانند وجوب نماز و زکات که یکی بدون دیگری، پذیرفته نیست.

«ثَلَاثُ خِصَالٍ مَنْ کنَّ فِیهِ اسْتَکمَلَ خِصَالَ الْإِیمَانِ الَّذِی إِذَا رَضِی لَمْ یدْخِلْهُ رِضَاهُ فِی إِثْمٍ وَ لَا بَاطِلٍ وَ إِذَا غَضِبَ لَمْ یخْرِجْهُ الْغَضَبُ مِنَ الْحَقِّ وَ إِذَا قَدَرَ لَمْ یتَعَاطَ مَا لَیسَ لَه.» سه ویژگی است که در هر کس باشد ایمانش به کمال رسیده است: هنگامی که راضی و خوشحال است به سوی گناه و باطل کشیده نشود، هنگامی که غضبناک و ناراحت است از حق فاصله نگیرد، و هنگامی که قدرت و توان دارد به آنچه حقش نیست دست درازی نکند. (خصال شیخ صدوق؛ ج ۱؛ ص ۱۰۵، أمالی شیخ طوسی ص ۶۰۳)

سه ویژگی است که در هر کس باشد ایمانش به کمال رسیده است: هنگامی که راضی و خوشحال است به سوی گناه و باطل کشیده نشود، هنگامی که غضبناک و ناراحت است از حق فاصله نگیرد، و هنگامی که قدرت و توان دارد به آنچه حقش نیست دست درازی نکند.

رسول خدا (ص) پاسخ دادند: قسم به خدائی که به حقّ مرا به پیامبری فرستاده ‌ است، مقام حسین بن علیّ در آسمان بالاتر از مقام او در زمین است، در طرف راست عرش الهی درباره او چنین نوشته شده است: چراغ هدایت و کشتی نجات، امام استوار، مایه عزّت و افتخار و دریای علم و گنجینه الهی.

خداوندا، در جمع کسانی که هدایتشان کرده‌ای، مرا نیز هدایت فرما. و در میان کسانی که عافیتشان بخشیده‌ای مرا نیز عافیت ببخش. و در زمره کسانی که ولایتشان را پذیرفته‌ای، ولایت مرا نیز بپذیر. و هر آنچه به من عطا می‌کنی با برکتش فرما. و مرا از شرّ حوادثی که تقدیر می‌کنی محافظت فرما. زیرا که تقدیر حوادث به دست تو است و هیچ کس نمی‌تواند تقدیر دیگری را بر تو تحمیل کند و هر کس که در پناه ولایت تو باشد پایش نمی‌لغزد. و تو بسیار مبارک و متعالی هستی.

رسول خدا (ص) به پدرم علی (ع) فرمودند: «یا عَلِی أَنَا وَ أَنْتَ وَ ابْنَاک الْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ وَ تِسْعَةٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَینِ أَرْکانُ الدِّینِ وَ دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ مَنْ تَبِعَنَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنَّا فَإِلَی النَّارِ.» ای علی من و تو، و دو فرزندت حسن و حسین، و نه نفر از اولاد حسین پایه‌های دین و استوانه‌های اسلام هستیم، هر کس از ما پیروی کند نجات یابد، و هر کس از فرمان ما سر پیچد راهش بسوی آتش خواهد بود.

شنیدم که رسول خدا (ص) به امیر المومنین (ع) فرمودند: «بَشِّرْ لِشِیعَتِک أَنِّی الشَّفِیعُ لَهُمْ یوْمَ الْقِیامَةِ یوْمَ لَا ینْفَعُ إِلَّا شَفَاعَتِی.»‌ شیعیانت را بشارت بده که در روز قیامت من شفیع آنان هستم، روزی که فقط شفاعت من کارساز خواهد بود.

ای فاطمه، فرزندت را بگیر که او پدر امامان خواهد بود، نه نفر از فرزندان او امامان و ابرار و نیکان هستند و نهمین آنان، مهدیّ ایشان است.

رسول خدا (ص) فرمود: هر کس دوستی مرا ادعا کند در حالی که با علی دشمن است دروغ می‌گوید، زیرا دوستی من با دشمنی علی در یک دل نمی‌گنجد. در این هنگام شخصی سوال کرد: یا رسول الله، چگونه محبت تو با دشمنی علی نمی‌سازد؟ فرمود: زیرا علی از من و من از علی هستم هر که او را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر کس مرا دوست بدارد خدا را دوست داشته و هر که علی را دشمن بدارد با من دشمنی کرده و هر که با من دشمنی کند خدا را دشمن داشته است.

رسول خدا (ص) فرمود: هر کس دوستی مرا ادعا کند در حالی که با علی دشمن است دروغ می‌گوید، زیرا دوستی من با دشمنی علی در یک دل نمی‌گنجد.

آیا می‌دانید که رسول خدا (ص) در آخرین خطبه‌ای که ایراد کرد چنین فرمود: ای مردم، من در میان شما دو امانت گرانبها می‌گذارم: کتاب خدا و اهل‌بیتم. به آن دو تمسک کنید تا هیچ گاه گمراه نشوید؟

آیا می‌دانید که رسول خدا (ص) فرمود: من آقا و سرور همه فرزندان آدمم. برادرم علی، آقا و سرور عرب. فاطمه، بانو و سرور زنان بهشت. و دو فرزندم حسن و حسین، آقا و سرور جوانان بهشتند!

من از پدرم شنیدم که می‌فرمود: در وحی آسمانی که خداوند متعال بر محمد رسول الله (ص) نازل کرد این مطلب بود: هنگامی که قیامت کبری برپا می‌شود خداوند متعال بنی‌امیه را به شکل مورچه‌ها محشور می‌کند تا زیر پای مردم لگد مال شوند و این حالت ادامه دارد تا رسیدگی به حساب مردم به پایان رسد و پس از آن است که آنها را برای حسابرسی می‌آورند و به حسابشان رسیدگی می‌شود و روانه جهنم می‌کنند!

پدرم علی بن ابی طالب (ع) نیز بسیار به این ابیات تمثل می‌جست: ومَن یطلُبُ الدُّنیا لِحالٍ تَسُرُّهُ فَسَوفَ لَعَمری عَن قَلیلٍ یلومُها إذا أدبَرَت کانَ عَلَی المَرءِ فِتنَةً وإن أقبَلَت کانَت قَلیلٌ دَوامُها هر کس دنیا را برای خوشی بجوید به جانم سوگند که به زودی به نکوهش آن خواهد پرداخت دنیا، چون به انسان پشت کند، فتنه‌انگیز است و چون روی بیاورد، دیری نمی‌پاید. و آن گاه که روی خوش نشان می‌دهد دوامش اندک است. (تاریخ مدینة دمشق؛ ج ۷۰؛ ص ۱۹۶)