بریده‌هایی از کتاب اتاق مهمان

بارهاوبارها برای زن‌های مختلف اتفاقات بدی افتاده است، فقط به‌خاطر اینکه خجالت می‌کشیدند از حقشان دفاع کنند.

اتفاقات خوب در انتظار آدم‌های صبور است. مادربزرگ الکس اشتباه می‌کرد. در این زندگی نمی‌شود صبر کرد. بعضی‌وقت‌ها باید خودت بروی جلو و موقعیت خوب را بقاپی.

«شاید دیگران منتظر بمانند تا شمعشان خاموش شود. اما من خود شمعم را خاموش می‌کنم.» الکس به من نگاه می‌کند. «چقدر ناامیدکننده و یأس‌آور.»

چرا بعضی‌ها اصرار دارند پوستشان را علامت‌گذاری کنند؟ پوست باید پاک و بی‌نقص و صاف باقی بماند و فقط گذر اجتناب‌ناپذیر زمان اجازهٔ نقش انداختن روی آن را داشته باشد.

«پوچی همان نیستی است.»

بعضی‌وقت‌ها مهر مادر بهترین دوا برای هر دردی است.

«همیشه می‌گفت اتفاقات خوب در انتظار آدم‌های صبور است.»

الکس می‌گوید: «فکر می‌کنم یک‌جور دفترخاطرات باشه. با یک جمله از اتین سولانوف شروع می‌شه: وقتی مقصر نیستی اما گناهی به گردنت افتاده، خواب ابدی، آرام‌بخش روحت خواهد بود.»

در جوابش می‌غرم: «متوجه نمی‌شی؟ من هیچ‌وقت نمی‌تونم طبیعی باشم...» «مگه کی توی این دنیا طبیعیه؟» دیگر عصبانی شده است و از نشان دادن عصبانیتش هم هراسی ندارد. «اصلاً طبیعی بودن یعنی چی؟ همه‌ش وهم و خیاله. می‌دونی مادربزرگم یک‌بار چی بهم گفت؟ گفت: شما جوون‌ها فکر می‌کنین باید همیشهٔ خدا شاد و شنگول باشین. و درست می‌گفت. زندگی پر از پستی‌وبلندیه. هرچه زودتر به این حقیقت عادت کنیم، زودتر می‌تونیم با زندگی‌ای که داریم کنار بیایم و ازش لذت ببریم.»

بارها اتفاقی رو که در انتظارته مرور کردم. روزی متوجه می‌شی که دیگه نمی‌تونی از رختخواب بیرون بیای. یا اینکه داری کارهای معمول روزانه‌ت رو می‌کنی و یک‌دفعه درهم می‌شکنی و به هزاران تکه تبدیل می‌شی، جوری که نمی‌دونی دیگه هرگز به حالت قبل برمی‌گردی یا نه. باید همین حالا تا وقت هست از بقیه کمک بگیری.

دست‌هایم را روی چشمانم می‌فشارم و سعی می‌کنم این تصاویر زجرآور را از سرم بیرون کنم. دلم می‌خواهد آن‌قدر گریه کنم که دل‌وروده‌ام بیرون بریزد. اما این کار چه فایده‌ای دارد جز اینکه باعث شود بیشتر از قبل احساس ناامیدی کنم؟ و دیگر از دل سوزاندن برای خودم و اعتمادبه‌نفس پایینم و اینکه خودم را لایق این دنیا نمی‌دانم، حالم به‌هم می‌خورد.

نبضش آن‌قدر تند می‌زد که قلبش حق داشت بایستد. یا مسیح، خودش هم دوست داشت این اتفاق بیفتد. زود باش! بایست و کاری کن که او مجبور نباشد با اتفاقی که می‌دانست رخ داده، روبه‌رو شود.

جایی که شروران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان آرام می‌گیرند

صدایش مملو از احساسات می‌شود. «همیشه می‌گفت اتفاقات خوب در انتظار آدم‌های صبور است.»

«تنها بلندی زندگی من پیدا کردن تو بود. جز اون همیشه فقط و فقط پستی بوده.»

وقتی مقصر نیستی اما گناهی به گردنت افتاده، خواب ابدی، آرام‌بخش روحت خواهد بود.»

«کمی حالم بد بود. همه‌ش تقصیر دوران یائسگیه. مام طبیعت هر چی گُه‌بازیه توی زندگی ما زن‌ها پیاده کرده.»

مامان‌ها خانواده را کنار هم نگه می‌دارند و خودشان نباید درهم بشکنند. مثل ستون خانواده هستند.

چرا بعضی‌ها اصرار دارند پوستشان را علامت‌گذاری کنند؟ پوست باید پاک و بی‌نقص و صاف باقی بماند و فقط گذر اجتناب‌ناپذیر زمان اجازهٔ نقش انداختن روی آن را داشته باشد

پوست باید پاک و بی‌نقص و صاف باقی بماند و فقط گذر اجتناب‌ناپذیر زمان اجازهٔ نقش انداختن روی آن را داشته باشد.