کتاب کتاب فروشی کوچک بروکن ویل

«بعضی وقت‌ها تقریباً آرزو می‌کنم مریض بشم، فقط برای اینکه بتونم تمامِ روز توی تختخواب دراز بکشم؛ مجبور نباشم هیچ کاری بکنم. چند روز هیچ تصمیمی نگیرم.»

«آدم‌های توی کتاب‌ها بهترن.»

می‌دانی بدترین چیز در مورد آدم‌های وفادار چیست؟ همه همیشه به آنها می‌گویند دیگر وقتش رسیده حواسشان به خودشان باشد؛ ولی درحقیقت هیچ‌کسی نمی‌خواهد که این آدم‌ها دست از کمک به آنان بردارند. نه وقتی‌که واقعاً پای عمل پیش بیاید

بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم این میزانِ اندوه نیست که مهم است، بلکه مهم این است که چقدرش را بتوانی تاب بیاوری.

از شدت معمولی بودن جلب‌توجه می‌کرد.

کتاب‌ها فوق‌العاده‌اند و احتمالاً در کلبه‌ای در جنگل خیلی به کار می‌آیند، اما کِیفِ خواندن یک کتاب معرکه چیست اگر نتوانی درباره‌اش به دیگران بگویی، از آن حرف بزنی و مدام از آن نقل‌قول کنی؟

سارا از کتاب‌فروشی آمد بیرون. فقط آنجا ایستاد، کاملاً آرام، طوری که انگار هیچ دلیلی در دنیا برای عجله کردن نداشت.

«می‌دونی، اگه به‌خاطر حرف بقیهٔ آدم‌ها نبود زندگی خیلی ساده‌تر بود.»

با کتاب‌ها او می‌توانست هر جا و هر کسی که دلش می‌خواست باشد. می‌توانست قوی، زیبا و جذاب باشد؛ می‌توانست در بهترین لحظه بهترین جمله را بگوید و می‌توانست... چیزها را تجربه کند. چیزهای واقعی. چیزهایی که برای آدم‌های واقعی اتفاق افتاده بود.

به خودش گفت همه‌چیز درست می‌شود.