بریده‌هایی از کتاب افسانه یک نجیب زاده ایرانی

چشم آینهٔ وجود است، ریا کند، حرف آدم رنگ دروغ می‌گیرد.

رو به خدا کرد، گفت تو خواستی، حرفی ندارم، اما قرارمان این نبود. لابد با خدا شرط‌وشروطی کرده بود، داشت به رُخَش می‌کشید.