بریده‌هایی از کتاب نامه به سیمین

در همه‌کار باید همواره «غربال خود» را تکان دهیم. همه‌چیز و همه‌کس را به دیدهٔ نقادی و شکاکی بخوانیم و ببینیم، و هیچ فکر و هیچ‌کس را قدسی و بری از عیب ندانیم.

نزد گلستان زندگی انسان «به دیدن است و اندیشه»،

از زبان آل‌احمد می‌گفت که «برای بیان حسش بود و نه برای به‌تکلم‌درآوردن فکرش» که از قضا، به قول گلستان، از اولی فراوان داشت و از دومی اندک.