بریده‌هایی از کتاب شجاعانه رهبری کن

ارتباط برقرار کنیم. اوضاع را از دریچهٔ چشم طرف ببینیم.

در آن لحظات ناگوار، وظیفهٔ ما نیست که اوضاع را بهتر کنیم. نه، به‌هیچ‌وجه. وظیفهٔ ما این است که ارتباط برقرار کنیم. اوضاع را از دریچهٔ چشم طرف ببینیم.

خوشبختانه، همدلی نامحدود و تجدیدپذیر است

خوشبختانه، همدلی نامحدود و تجدیدپذیر است. هرقدر بیشتر بدهی، بیشتر داری، به این معنا که همهٔ درد و رنج‌ها را می‌توان با همدلی مرتفع کرد

وقتی مردم را درحال گریه کردن در فرودگاه می‌بینم، همیشه به این فکر می‌افتم که ممکن است به چه مشکلاتی گرفتار شوند و سعی می‌کنم با لبخند به آنها بفهمانم که شاهد وضع‌شان هستم و از این بابت متأسفم.

«من به‌راستی احساس می‌کنم دلم شکسته.» وقتی گفت که او هم دلش شکسته، دقیقآ انگشت روی احساسی گذاشت که من داشتم.

خیلی اوقات وقتی کسی عذاب می‌کشد، می‌ترسیم که بگوییم: «آره، ناراحت‌کننده است. آره، مهم است. آره، آدم دلش می‌سوزد.» خیال می‌کنیم وظیفهٔ ما این است که به طرف دلداری بدهیم تا از ناراحتی او بکاهیم

خیلی اوقات وقتی کسی عذاب می‌کشد، می‌ترسیم که بگوییم: «آره، ناراحت‌کننده است. آره، مهم است. آره، آدم دلش می‌سوزد.» خیال می‌کنیم وظیفهٔ ما این است که به طرف دلداری بدهیم تا از ناراحتی او بکاهیم. اما سوزان این کار را نکرد. او این شهامت را داشت که واقعیت حس‌وحال مرا به خودم منعکس کند، این واقعیت را که چون نتوانسته بودم در آن شب بزرگ برای خاطر دخترم آنجا باشم، نابود شده بودم.

دلسوز و غمخوارِ خود بودن کلید کار است زیرا زمانی که بتوانیم در بحبوحهٔ شرمندگی با خود مهربان باشیم، بیشتر احتمال دارد که از دیگران کمک بگیریم، ارتباط برقرار کنیم و از همدلی برخوردار شویم.

زخم اجتماعی نیازمند مرهمی اجتماعی است، و همدلی همان مرهم است.

مهم این است که درک کنیم اگر سفرهٔ دل‌مان را پیش کسی پهن کنیم که با همدلی و درک ما را تحویل بگیرد، شرمندگی نمی‌تواند دوام پیدا کند.

برگشت‌پذیری شرمندگی به‌معنای حرکت از شرمندگی به‌سوی همدلی، این پادزهر واقعی شرمندگی است.

گاهی افراد با هم دست‌به‌یکی می‌کنند زیرا سکوت یا پنهان کردن واقعیت به‌نفع آنهاست و/یا نفوذ یا قدرت آنها را به مخاطره نمی‌اندازد.

رهبر به‌جای اینکه نگاهی در آیینه بیندازد و از خود بپرسد برای رفع مشکلات بزرگ‌تر چه‌کاری از دستش برمی‌آید ــ ناخودآگاه ــ به‌دنبال یکی می‌گردد که او را برای خوب پیش نرفتن کارها مقصر جلوه دهد.

پدال گاز را کمتر فشار دهیم، عاقبت‌اندیش باشیم، و گفتگوهای پربارتری داشته باشیم.

رهبران بزرگ دربارهٔ سرنوشت آدم‌ها تصمیمات سختی بگیرند، ولی مجبورند در اجرای این تصمیمات لطافت و عواطف به خرج می‌دهند.

بدانید ما همگی عاطفه و احساس داریم و قلبی که ممکن است جریحه‌دار شود یا بشکند.

مهربان باشید. شفاف صحبت کنید. محترمانه برخورد کنید. سخاوتمند باشید

همیشه در نظر داشته باشید که با انسان طرف هستید. فردی را که از تصمیم شما متأثر می‌شود، صاف پیش چشم‌تان مجسم کنید. این شخص آیندهٔ شغلی، زندگی و خانواده‌ای دارد که از این تصمیم شما تأثیر می‌پذیرند.

یادتان باشد که مردم انسان هستند و باید به احساسات آنها توجه کنید.