بریده‌هایی از کتاب شجاعانه رهبری کن

اگر دیگران از هیجانات ما چنین برداشت کنند که کم‌کم کنترل از دست‌مان خارج می‌شود، درهای قلب‌مان را بسته نگه می‌داریم

«ما اینجا نیستیم که خودمان را با دیگران تطبیق دهیم و همرنگ جماعت شویم، یا حسابی متعادل یا سرمشق دیگران باشیم. ما اینجاییم تا نامتعارف، متفاوت، و چه‌بسا عجیب‌وغریب باشیم؛ و شاید صرفآ قطعهٔ کوچک‌مان، خودِ کوچولوموچولوی به‌دردنخورِ یغورمان را به موزاییک یا پازل عظیم هستی اضافه کنیم. همان‌گونه که خدایان نمادین اراده کرده‌اند، ما اینجاییم تا هرچه بیشتر خودمان باشیم.»

نفس ما تقریبآ به هر دری می‌زند تا از ناراحتی ناشی از احساس آسیب‌پذیری یا حتی کنجکاو بودن دوری کند یا آن را به حداقل برساند، زیرا این موارد بیش‌ازحد مخاطره‌آمیزند. مردم چه فکری خواهند کرد؟

نفْس عاشق ستاره‌های طلایی است و برای پذیرفته و تأیید شدن له‌له می‌زند. هیچ علاقه‌ای به یکپارچگی حضور قلب ندارد؛ فقط به محافظت از خود و تحسین شدن علاقه‌مند است.

عاشق ستاره‌های طلایی است و برای پذیرفته و تأیید شدن له‌له می‌زند. هیچ علاقه‌ای به یکپارچگی حضور قلب ندارد؛ فقط به محافظت از خود و تحسین شدن علاقه‌مند است.

من نفس خودم را شیاد درونم می‌دانم. همان صدایی که در گوشم می‌خواند که وانمود کنم، نمایش بدهم، راضی کنم، هندوانه زیر بغل دیگران بگذارم، کمال‌پذیر باشم، و بی‌نقص عمل کنم.

. بدون شناخت یا رضایت ما، هیجانات کم‌کم افسار تصمیم‌گیری و رفتار ما را در دست می‌گیرند، درحالی‌که تفکرمان به تنهٔ درخت طناب‌پیچ شده است. ازسوی‌دیگر، وقتی قلب پذیرا و آزاد باشد و ما با هیجانات و عواطفمان ارتباط داشته باشیم و زبان‌شان را بفهمیم، درِ دنیاهای جدیدی به رویمان باز می‌شود، از جمله تصمیم‌گیری بهتر، تفکر جانبی، و تجربهٔ قدرتمند همدلی، خودشفقتی، و انعطاف‌پذیری.

مشکل این است که وقتی قلب را زندانی کنیم، شهامت را می‌کشیم. به‌همان طریق که به قلب جسمانی خود وابسته‌ایم تا خون زندگی‌بخش را به همهٔ بخش‌های بدن تلمبه کند، به قلب عاطفی‌مان نیز وابسته‌ایم تا آسیب‌پذیری را در رگ‌های شهامت‌مان در جریان نگه دارد و پای همهٔ رفتارهایی چون اعتماد، نوآوری، خلاقیت و پاسخگویی را به‌میان بکشد.

بیشتر برای اطلاع از همه چیز و پرمعلومات بودن ارزش قائلند تا یادگیری و کنجکاوی مستمر.

در تیم‌ها و سازمان‌هایی که قلب و احساسات هیجانی، به‌ویژه آسیب‌پذیری را مایهٔ دردسر می‌دانند، معاملهٔ آن فرهنگ یا در مواردی رهبر، با نَفْس‌های کلاش و متقلب‌ها این‌گونه است: زندانی و مهروموم کردن احساسات.

«خود کامل‌تان را به محل کار بیاورید»

صبح که از خواب بیدار می‌شویم، در دل بگوییم: مهم نیست چه کارهایی انجام می‌شوند و چه کارهایی باقی می‌مانند که باید بعدآ انجام گیرند، من کم‌وکاستی ندارم. کافی‌ام

ارزشمندترین گنجینهٔ تجربهٔ انسانی در کانون همهٔ ترفندهای پیچیدهٔ امنیتی و نقشه‌های حفاظت شخصی نهفته است: در قلب.

ارزشمندترین گنجینهٔ تجربهٔ انسانی در کانون همهٔ ترفندهای پیچیدهٔ امنیتی و نقشه‌های حفاظت شخصی نهفته است: در قلب.

در گذشته، کارها عضلانی بود، الان فکری است، اما در آینده عشقی خواهد بود.

رهبری شجاعانه در نهایت یعنی خدمت به دیگران، نه به خودمان.

هیجانات دیگران به ما ربطی ندارد.

هیجانات دیگران به ما ربطی ندارد. ما نمی‌توانیم به مردم خدمت کنیم و درعین‌حال سعی کنیم احساسات آنها را کنترل کنیم.

من به‌راستی قدر وقفهٔ استراحت را می‌دانم و آن را تحسین می‌کنم چون به تصمیم‌گیری بهتر منجر می‌شود.

وقتی گفتگوهای دشوار به جایی نمی‌رسد، وقت استراحت بخواهید. ده دقیقه به همه وقت بدهید که در اطراف قدم بزنند یا نفسی تازه کنند.