بریده‌هایی از کتاب شجاعانه رهبری کن

اگر قرار باشد چیزی را خراب کنید، باید طرح مشخصی ارائه بدهید که چگونه می‌خواهید آن را طوری بازسازی کنید که از اولش هم جان‌دارتر، محکمه‌پسندتر و چشمگیرتر باشد.

شما حق ندارید انتقاد کنید مگر درعوض نظریه‌ای ارائه دهید.

اگر دیدید تیم یا فرهنگی را رهبری می‌کنید که در آن وزنهٔ انتقاد از وزنهٔ مشارکت سنگین‌تر است، آگاهانه و قاطعانه تصمیم بگیرید که به انتقاد پاداش ندهید.

در آخر روز، آخر هفته، آخر عمرم، می‌خواهم اعلام کنم بیش از آنکه انتقاد کرده باشم، مشارکت کرده‌ام. قضیه به همین سادگی است.

انتقاد و عیب‌جویی غالبآ از ترس یا احساس بی‌ارزش بودن ناشی می‌شود.

این که بپذیریم نگرانیم و آن را به زبان بیاوریم، خودش عین شجاعت است.

مردم از گذشته برای حمله به‌طرز فکری متفاوت استفاده می‌کنند.

بحث آزاد و صادقانه‌ای که در آن هرکس از پیشنهاد دادن و مشارکت کردن احساس راحتی کند، خلاقیت را برمی‌انگیزد

به‌قول روزولت، «عیب‌جو که حساب نیست، کسی که سکندری خوردن‌های مردی قوی را مسخره کند یا ایراد بگیرد که چرا فلان کار را بهتر انجام نداده هم همین‌طور.»

اصولا تکه انداختن یا زخم‌زبان زدن به دیگران آسان است. ضرورت دارد که شما رهبران شجاع به این کار پاداش یا میدان ندهید. به شفافیت، مهربانی و گفتگوی واقعی پاداش دهید و در عوض امید را بیاموزید.

«فروماندگی این باور است که فردا درست مثل همین امروز است.»

اگر ناامیدی در پس بدبینی و طعنه باشد، پادزهر آن کاشتن بذر امید است.

تمرین کنید که شجاعانه بگویید منظورتان چیست و روی حرف‌تان بایستید.

پادزهر طعنه و بدبینی سه چیز است: ۱. شفاف و مهربان ماندن. ۲. تمرین کنید که شجاعانه بگویید منظورتان چیست و روی حرف‌تان بایستید.

بدبینی و طعنه‌زنی، مانند بیشتر اظهارنظرهای گزنده و توهین‌آمیز و پرخاشگرانهٔ منفعل، در موقعیتی رودررو بد هستند، و وقتی از رایانامه یا پیامک سر دربیاورند، حتی بدترند و در تیم‌های بین‌المللی و تفاوت‌های فرهنگی و زبانی مثل زهر می‌مانند

شاهد بوده‌ام زمانی که مردم بدبین بودن و طعنه زدن را از افراد رده بالای جامعه الگو می‌گیرند یا کسی کاری به کارشان ندارد که بدبین یا طعنه‌زن باشند، روابط، تیم‌ها و فرهنگ‌ها به ابتذال کشیده می‌شوند.

آموختن مهارت‌های کنجکاوی را اولویت خود بدانید.

نخست، مشکل را عنوان کنید.

متأسفانه، نیاز به دانستن هر چیزی هم برای خودِ علامهٔ دهر بسیار رقت‌بار است و هم برای اطرافیانش.

به‌راستی شفاف باشیم و دنیا را شفاف ببینیم