بریده‌هایی از کتاب شاد بودن کافی نیست

تنوع احساسی به ما نشان می‌دهد احساسات می‌آیند و می‌روند. اگر حالا خشمگینید، ایرادی ندارد، چند ساعت بعد دیگر خشمگین نیستید.

محققان معتقدند افرادی که دامنهٔ وسیعی از این‌گونه زیرشاخه‌های خاصِ احساسی را تجربه می‌کنند در مواجهه با مصیبت‌ها واکنشِ بهتری نشان می‌دهند. زیرا آن‌ها در شناساییِ عواملِ تحریک‌کنندهٔ احساساتشان مهارتِ بیش‌تری دارند. بنابراین، اگر بدانید احساسی که دارید دقیقاً از چه‌چیزی ناشی می‌شود، بسیار راحت‌تر قادر خواهید بود دربرابر آن واکنشِ مناسبی نشان دهید.

(در هوای آزاد قدم می‌زنید و پوستتان دمای هوا را در مقایسه با دمای بدنتان می‌سنجد و بعد پیامی به مغزتان ارسال می‌کند که «هوا سرد است» یا «هوا گرم است»)

احساسات حاصل مقایسهٔ محیط اطراف با انتظاراتتان در ذهن‌اند.

نقل‌قولی مشهور از ایان استوارت، نویسندهٔ داستان‌های علمی و ریاضی‌دان، دربارهٔ درک مغز وجود دارد که می‌گوید: «اگر مغزمان آن‌قدر ساده بود که قابل‌فهم باشد، ما هم آن‌قدر ساده می‌شدیم که قادر به فهم آن نمی‌بودیم.» این جملهٔ دشوارفهمی است (کنایه نمی‌زنم)، اما نکتهٔ جالبی دارد. مغز تنها چیز در عالم است که ذاتاً از درکِ معنای واقعیِ آن ناتوانیم. زیرا آن‌چه تلاش در فهم آن دارد دقیقاً همان چیزی است که باید فهمیده شود.

با مشتریانتان مثل اعضای خانواده‌تان رفتار کنید آن‌ها تنها دلیلی‌اند که شما در درجهٔ اول این‌جایید. با احترام با آن‌ها برخورد کنید. در اولین فرصت به ایمیل‌های‌شان جواب بدهید. به سؤالاتشان جواب بدهید. به آن‌ها چیزهای رایگان بدهید.

داشتن یک خروار پول برای خریدنِ چیزهای مزخرف نباید اولویتِ شما باشد. جداً اگر تا این حد برای‌تان مهم است، ازطریق دیگری عزت‌نفس به‌دست بیاورید.

به زمان یا سرمایهٔ زیاد نیاز خواهید داشت یا هر دو. چیزی به‌اسم موفقیتِ یک‌شبه وجود ندارد.

دنبال‌کردن خوشبختی شما را از آن دور می‌کند. تلاش زیاد برای کنترل احساس تنها ما را بی‌احساس می‌کند. تمایل به آزادی اغلب موجب می‌شود احساس کنیم زندانی هستیم. نیاز به دوست داشته شدن و پذیرفته‌شدن مانع عشق‌ورزیدن و پذیرشِ خودمان می‌شود. آلدوس هاکسلی در یکی از نوشته‌هایش گفته است «هرچه با آگاهیِ بیش‌تر تلاش می‌کنیم کاری را انجام بدهیم، کم‌تر موفق می‌شویم. نتیجه و کارآمدی مختص کسانی است که هنر متناقضِ انجام‌دادن و انجام‌ندادن را آموخته‌اند یا فعالیت را با آرامش‌داشتن آمیخته‌اند».

کمال‌گرایی ناقص راه‌حل نهایی برای رهایی از کمال‌گرایی خلاصی از آن نیست، بلکه تغییرِ محورِ درکتان از کمال است. کمال نباید نتیجهٔ کاری باشد. کمال می‌تواند مسیری برای پیشرفت باشد، کمال می‌تواند فعل پیشرفت باشد، نه فعل درست انجام دادنِ همهٔ کارها و هر بار. برای شکوه و جلال تلاش کنید. برای کیفیت تلاش کنید. حتی برای کمال تلاش کنید. اما متوجه باشید چیزی که در ذهن شماست، آن دیدگاهِ زیبا از این‌که چیزهای اطرافتان باید چگونه باشند، کمال نیست. کمال فرایند حذفِ نقص است. کمال فرایند انجام کار، نقد آن کار، شکست و بعد پیشرفت در آن است. این گونه‌ای جدید و ناقص از کمال‌گرایی است، نمونه‌ای کارآمد از کمال‌گرایی، نوعی از کمال‌گرایی که شما و اطرافیانتان را دیوانه نمی‌کند. و به‌جرأت می‌توانم بگویم نوعی مفید از کمال‌گرایی است.

جف بزوس، بنیان‌گذار شرکت آمازون (ازقرارمعلوم پول‌دارترین فرد جهان درحال حاضر)، اخیراً در نامه‌ای به سهام‌داران گفته است تصمیماتِ بهینه زمانی گرفته می‌شوند که شخص هفتاد درصدِ اطلاعاتِ ضروری را در اختیار داشته باشد. در ادامه می‌گوید اگر این میزان کم‌تر از هفتاد درصد باشد، احتمالاً تصمیم بدی گرفته می‌شود. اما اگر این میزان بیش‌از هفتاد درصد باشد، احتمالاً وقتش را روی جمع‌آوریِ اطلاعاتِ بی‌فایده هدر می‌دهد و تغییری در نتیجه ایجاد نمی‌کند. «قانون هفتاد درصد» بزوس را می‌توان در بسیاری از مسائل زندگی به‌کار بست. گاهی بهتر است وقتی پروژه‌ای به هفتاد درصد می‌رسد، آن‌را ارسال کرد. در نوشتن، وقتی کتابی هفتاد درصد کامل می‌شود، دست‌نوشته‌هایم را تحویل ویراستار می‌دهم. مفهوم این قانون این است که همیشه می‌توان سی درصد کار را بعداً انجام داد؛ چون اگر بخواهید به ده درصد برسید، هیچ‌گاه موفق نخواهید شد.

اکثر تفاوت‌هایی که ما قابل‌توجه می‌دانیم پیشامدهای اتفاقیِ حاصل از جغرافیا و تاریخ‌اند. آن‌ها سطحی‌اند؛ صرفاً طعم‌های فرهنگیِ متفاوتی‌اند از انسانیتی بزک‌دوزک‌شده که بر همه‌چیز سایه افکنده است.

به‌نظر می‌رسد بااین‌که تشکیل خانواده برای داشتنِ زندگی‌ای شاد و خوب ضروری نیست، اکثر مردم دریافته‌اند که سرمایه‌گذاری روی خانواده همیشه ارزشش را دارد، البته با فرضِ این‌که روابط سالم‌اند و مسموم یا آزاردهنده نیستند.

اکثر چیزهایی که الان برای تو مهم‌اند ده یا بیست سال بعد دیگر اهمیتی ندارند و این موضوع اشکالی ندارد. رشد یعنی همین. فقط یادت باشد که خودت را زیادی جدی نگیری و آمادهٔ پذیرفتنِ تغییر باشی

افکار می‌توانند دروغین باشند. تفاسیر می‌توانند تغییر کنند و فراموش شوند. اما اعمال ثابت‌اند.

هدف زندگی ساده است: ارتقایافتن تا بیش‌ترین حد ممکن.

اکثر چیزهایی که الان برای تو مهم‌اند ده یا بیست سال بعد دیگر اهمیتی ندارند و این موضوع اشکالی ندارد. رشد یعنی همین. فقط یادت باشد که خودت را زیادی جدی نگیری و آمادهٔ پذیرفتنِ تغییر باشی.

چیزی که بیش‌ترِ مردم متوجهش نیستند این است که اشتیاقْ نتیجهٔ عمل است، نه لازمهٔ آن.

بزرگ‌سالی زمانی اتفاق می‌افتد که فرد درمی‌یابد عاشق‌بودن و ازدست‌دادن بهتر از بی‌عشق‌بودن است.

بزرگ‌سالی زمانی اتفاق می‌افتد که فرد درمی‌یابد بهتر است به‌خاطر دلیلی درست رنج کشید تا به‌خاطر دلیلی اشتباه لذت برد.