بریده‌هایی از کتاب سکه سازان

توهمات، پایه‌های چوبین تمدن است.

نکته برای من این نیست که چگونه می‌توان موفق شد، بلکه چگونه دوام‌یافتن مهم است.

افکار را مثل تصویرها می‌توان کمابیش واضح به مغز عرضه کرد. یک ذهنِ کندْ ادراک‌ها را آشفته و مبهم می‌پذیرد ولی حتی به همین علت، درست توجه نمی‌کند که کودن است. از حماقت خودش رنج نخواهد برد

من هرگز جز آن نیستم که گمان می‌کنم هستم و این من همواره در تغییر است، به طوری که غالبآ وجود صبح من، وجود شبم را نخواهد شناخت اگر من نباشم تا این‌ها را به هم الفت دهم. هیچ چیز جز خودم با خودم بیش‌تر متفاوت نخواهد بود