بریده‌هایی از کتاب او نویسی

درسی که مرور می‌کنی عاشوراست هر جا که عبور می‌کنی عاشوراست ای وارث زخم‌های هفتاد و دو تن! روزی که ظهور می‌کنی عاشوراست

بستیم به روی عشق درهامان را چیدیم به دست خویش پرهامان را او آمده ما خبر نداریم ای کاش از برف درآوریم سرهامان را

ما را نه غم دربه‌دری خواهد کشت نه غصۀ بی بال و پری خواهد کشت او آمده است و ما همه بی‌خبریم ما را غم این بی‌خبری خواهد کشت

هم پهلوی فاطمه شکسته است هنوز هم دست علی به ظلم بسته است هنوز دارند هنوز خیمه‌ها می‌سوزند زینب به امید تو نشسته است هنوز

از مزرعه‌های کوچک بعضی‌ها برچیده شود مترسک بعضی‌ها آقا! خودمانیم، چه کیفی دارد وقتی بزنی به برجک بعضی‌ها

هر روز به ما اگر که سر هم بزنی... بر ریشۀ خواب ما تبر هم بزنی... آقا! تو که خوب می‌شناسی ما را زنگ در خانه را اگر هم بزنی...

هر روز به ما اگر که سر هم بزنی... بر ریشۀ خواب ما تبر هم بزنی... آقا! تو که خوب می‌شناسی ما را زنگ در خانه را اگر هم بزنی...

نه شرم و حیا، نه عار داریم از تو اما گله بی‌شمار داریم از تو ما منتظر تو نیستیم آقا جان! تنها همه انتظار داریم از تو

یک عمر تو زخم‌های ما را بستی هر روز کشیدی به سر ما دستی شعبان که به نیمه می‌رسد، آقا جان! ما تازه به یادمان می‌آید هستی

یک عمر تو زخم‌های ما را بستی هر روز کشیدی به سر ما دستی شعبان که به نیمه می‌رسد، آقا جان! ما تازه به یادمان می‌آید هستی

والله که کشتی نجات همه است گهوارۀ کوچک علی اصغر تو

لبهای رقیه از عطش خشک شده ای این همه آب! خاک توی سرتان

فریاد حسین را شنیدیم همه از کوفه به سوی او دویدیم همه رفتیم به کربلا، ولی برگشتیم از شمر امان‌نامه خریدیم همه

هم چاه سر راه تو باید بکنیم هم اینکه از انتظار تو دم بزنیم این نامۀ چندم است که می‌خوانی؟ داریم رکورد کوفه را می‌شکنیم

یک عمر تو زخم‌های ما را بستی هر روز کشیدی به سر ما دستی شعبان که به نیمه می‌رسد، آقا جان! ما تازه به یادمان می‌آید هستی