بریده‌هایی از کتاب شنود

هیچ چیزی در این عالم به اندازه قدم برداشتن در مسیر رضای خدا باارزش نیست. دنیا حقیرتر از آن است که انسان کارهایش را برای به دست آوردن آن انجام دهد. هزاران برابر دنیا و ثروت دنیا در خزائن الهی موجود است و کافی است خداوند مهربان اراده کند که کسی از مواهب دنیا بهره‌مند شود.

چه اجر و پاداشی به من داده بودند و لحظه لحظهٔ آن سختی‌ها برای من محاسبه شده بود. البته کمترین ناشکری من نیز اجرم را ضایع نموده بود. من دیدم که هرچه را با صبر و تحمل سختی‌ها اندوخته بودم یکباره پوچ می‌شد! با یک شکایت نابجا، یک درد دل بی‌موقع با اطرافیانم که از اوضاع زندگی و همسر و فرزندانم شکایت می‌کردم، اجرم ضایع می‌شد. من آن‌قدر حسرت می‌خوردم که چرا آن همه پاداش که برای تحمل سختی‌ها برای من در نظر گرفته بودند را با یک عصبانیت بیجا و یا... همه را بر باد داده بودم. من پاداشی بالاتر از اجر شهادت را به راحتی از دست دادم!

یک کار ساده و کوچک، اما با نیت الهی و جهت رضای خدا، به قدری برایم ارزش داشت که صدها کار سخت و طاقت فرسا، اما با نیت غیر الهی، آن تأثیر را نداشت!

در مرور اعمال، آنچه از همه مهم‌تر به شمار می‌رود اثری است که این اعمال و تصمیمات روی زندگی سایر انسان‌ها گذاشته است. ما خواهیم دید که چگونه حتی با یک مهربانی ساده یا کمکی کوچک توانسته‌ایم بذر نیکی را درون انسانی بکاریم و باعث شویم که او نیز به‌نوبهٔ خود در جایی به موجودی دیگر محبت و احسان نماید و چگونه یک احسان کوچک می‌تواند موجی از نیکی را پدید آورد که تا بی‌نهایت در جهان منتشر گردد و روی کسانی که حتی آن‌ها را نمی‌شناسیم اثری مثبت به‌جای گذارد.

در آن لحظات و در اوج ناامیدی با خودم گفتم چقدر خوب می‌شود که اجازه دهند من برگردم. دیگر هیچ کاری را جز برای رضای خدا انجام نمی‌دهم. مگر اهل دنیا ارزش این را دارند که انسان، کارهایش را برای رضای خاطر آن‌ها انجام دهد!؟

این را بدانید؛ در کشوری که داعیه‌دار و منتظر ظهور امام زمان (عج) است، اگر کسی خیانت نماید، عذاب سختی خواهد داشت، چرا که اعتقادات مردم را سُست خواهد کرد.

نقل تجربیات نزدیک به مرگ، صرفاً مؤیدی است بر وجود عالم پس از مرگ، و خواننده نباید جزئیات تمام خاطرات و مطالب نقل شده از این افراد را عین واقعیت تلقی نماید، چرا که برای سنجش صحت چنین تجربیاتی هیچ معیاری وجود ندارد.

: وقتی ما می‌خواهیم به سفری مثل مشهد برویم، ابتدا مقدمات سفر مثل وسیله، محل اقامت، وسایل و هزینه لازم و... را آماده می‌کنیم که در طی سفر با مشکلات روبه‌رو نشویم. اگر این سفر ما کمی طولانی‌تر باشد، وسایل بیشتری باید با خود ببریم. از ماه‌ها قبل روی این سفر طولانی فکر می‌کنیم که در مقصد با مشکلی مواجه نشویم. حالا می‌خواهیم به سفر بدون بازگشت آخرت برویم، هیچ‌کس هم نمی‌داند که این سفر کی آغاز می‌شود، یعنی هر لحظه باید وسایل و مایحتاج خود را آماده نگه داریم. چقدر برای این سفر آماده ایم؟!

من می‌دیدم که برخی کارهای الهی‌ام، چقدر در حل مشکلات دنیایی‌ام تأثیر داشت و حسرت می‌خوردم که چرا تمام کارهایم، حتی ساده‌ترین کارهای زندگی روزمره را با نیت الهی انجام نداده‌ام.

«همگی ما در راه و مسیر تکامل هستیم. تنها چیزی که بین ما تفاوت دارد مسیر و تجربه‌ای است که برای خود انتخاب می‌کنیم ...

ما انتظارمان از زندگی، راحتی و آسایش است و چون به آن نمی‌رسیم، ناراحت می‌شویم.

اساساً راحتی برای دنیا آفریده نشده و بدیهی است طلب کردن آنچه وجود ندارد، مایه رنج و عذاب است.

«برای رضای خدا، هر کاری می‌توانم برای پایداری و حفظ تنها دولتی که منتظر ظهور امام زمان (عج) است انجام دهم.»

مگر اهل دنیا ارزش این را دارند که انسان، کارهایش را برای رضای خاطر آن‌ها انجام دهد!؟

مقام مادر این‌گونه است. هر یک از دعاهای یک مادر کافی است تا آینده انسان را کاملاً تغییر دهد.

در کشوری که داعیه‌دار و منتظر ظهور امام زمان (عج) است، اگر کسی خیانت نماید، عذاب سختی خواهد داشت، چرا که اعتقادات مردم را سُست خواهد کرد.

دنیا جای تکلیف و امتحان می‌باشد؛ و جز تکلیف و امتحان در آن چیزی نیست. هر انسانی که در آن وارد شود برای امتحان می‌باشد و هر منظور دیگری نیز در میان باشد همگی در زیر چتر امتحان قرار می‌گیرد. حضرت علی (ع) فرمودند: «بلا و گرفتاری برای ستمگر ادب، برای مؤمن امتحان، برای پیامبران درجه، و برای اولیاء کرامت می‌باشد.» (بحار الأنوار ج ۶۴ ص ۲۳۵)

قرآن کریم می‌فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِی کبَدٍ. همانا انسان را در سختی‌ها آفریدیم.» واقعیت این است که دنیا محل سختی‌ها و بلاهاست. (البته این بلاها، دارای هدف و معنا هستند، اگر بی‌هدف بودند، آزار دهنده می‌شدند) ما انتظارمان از زندگی، راحتی و آسایش است و چون به آن نمی‌رسیم، ناراحت می‌شویم. اساساً راحتی برای دنیا آفریده نشده و بدیهی است طلب کردن آنچه وجود ندارد، مایه رنج و عذاب است.

در کتاب وسائل الشیعه ج ۱۱ ص ۲۴۰ از امام رضا (ع) آمده: هرگاه بندگان، گناه جدیدی را رایج کنند که تا آن زمان نبوده، خداوند بلای جدیدی که تا پیش از آن نبوده برایشان می‌فرستد. مثلاً شیوع بیماری ایدز تقریباً مصادف با زمانی شد که کشورهای غربی همجنس‌گرایی را قانونی کردند!

کسی که مال برادر دینی خود را به ناحق بخورد و آن را به صاحبش برنگرداند خوراک او در روز قیامت شعله‌های آتش خواهد بود. (امام صادق. وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۶۴۲)