بریده‌هایی از کتاب مردی به نام اُوه

یکی از دردناک‌ترین لحظات زندگی آدم زمانی است که وقتی به زندگی‌اش نگاه می‌کند، می‌بیند سال‌های گذشتهٔ عمرش بیشتر از سال‌های پیشِ روست.

«مردم از روی کارهایی که انجام می‌دن شناخته می‌شن، نه از روی حرف‌هایی که می‌زنن.»

وقتی کسی را از دست می‌دهی، دلت برای عجیب‌ترین چیزها تنگ می‌شود. برای کوچک‌ترین چیزها، برای لبخندها، برای وول خوردن‌هایش در هنگام خواب، حتی برای رنگ زدن مجدد اتاقش.

یکی از دردناک‌ترین لحظات زندگی آدم زمانی است که وقتی به زندگی‌اش نگاه می‌کند، می‌بیند سال‌های گذشتهٔ عمرش بیشتر از سال‌های پیشِ روست. وقتی می‌بیند برای سال‌های پیش رو زمان زیادی باقی نمانده، سعی می‌کند برای چیزهای دیگری زندگی کند. شاید برای خاطرات گذشته.

«تمام راه‌ها همیشه به جایی که از قبل مقدر شده است، ختم می‌شوند.»

«اگر مردم یاد بگیرند زیاد حرف نزنند، حرف‌های چرند هم نخواهند زد»

به این فکر می‌کرد که چطوری و از کی به این آدمی که الآن هست تبدیل شده

یکی از دردناک‌ترین لحظات زندگی آدم زمانی است که وقتی به زندگی‌اش نگاه می‌کند، می‌بیند سال‌های گذشتهٔ عمرش بیشتر از سال‌های پیشِ روست. وقتی می‌بیند برای سال‌های پیش رو زمان زیادی باقی نمانده، سعی می‌کند برای چیزهای دیگری زندگی کند.

به نظر همسر اُوِه سرنوشت «چیزی» جز کارهایش بود و به او مربوط نمی‌شد، ولی به نظر اُوِه، سرنوشت مشخص بود که در وجود «انسان» قرار داشت.

وقتی آدم‌ها شریک غم یکدیگر نباشند، این فرصت برای غم به وجود می‌آید که آن‌ها را از هم دور کند.