بریده‌هایی از کتاب زنان نامرئی

سندروم پیش از قاعدگی ۹۰ درصد زنان را درگیر می‌کند، اما مصرانه تحقیقات اندکی روی آن انجام شده: جمع‌بندی یک تحقیق نشان داد که روی اختلال نعوظ ۵ برابر بیشتر از سندروم پیش از قاعدگی پژوهش شده است.

داده‌های سلامتی سی‌سالهٔ آمریکا نشان می‌داد بااینکه زنان به‌طور میانگین پنج سال (در اروپا ۳.۵ سال) بیشتر از مردان عمر می‌کنند، این سال‌ها در بیماری و ناتوانی می‌گذرد.

این یافته با تحقیقاتی از دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ سازگار است که معلوم کرده بودند مردانی که اعلام درد می‌کردند معمولاً مسکن دریافت می‌کردند، اما برای زنان به احتمال بیشتر آرام‌بخش یا داروی ضدافسردگی تجویز می‌شد. پژوهشی در سال ۲۰۱۴ که از ارائه‌دهندگان خدمات درمانی درخواست می‌کرد به بیماران فرضی با درد کمر توصیه‌های درمانی کنند، دریافت بیماران مؤنث به میزان قابل‌توجهی بیشتر از مردان احتمال داشت که تجویز داروی ضدافسردگی بگیرند.

اما او عیب و ایرادی داشت. در نهایت معلوم شد ریچل اندومتریوز دارد، بیماری‌ای که در آن بافت رحم در جای دیگری از بدن رشد می‌کند و باعث درد شدید و گاهی نازایی می‌شود. تشخیص آن در انگلستان به‌طور میانگین هشت سال و در آمریکا به‌طور میانگین ده سال طول می‌کشد و هنوز هیچ درمان قطعی ندارد. و هرچند تصور می‌شود این بیماری یک نفر از هر ده زن را درگیر می‌کند (۱۷۶ میلیون نفر در جهان)، تازه در سال ۲۰۱۷ بود که انستیتوی ملی تعالی سلامت و درمان انگلستان، نخستین راهنمای پزشکان برای مقابله با آن را منتشر کرد. توصیهٔ اصلی؟ «به حرف زنان گوش دهید.»

برآورد می‌شود بالغ بر سه‌چهارم دختران دارای ADHD تشخیص داده نمی‌شوند؛ شکافی که دکتر الن لیتمن، نویسندهٔ درک دختران دارای ADHD، برآمده از این موضوع می‌داند که تحقیقات بالینی اولیه دربارهٔ ADHD روی «پسران سفیدپوست بسیار بیش‌فعال» صورت گرفته است. دختران، معمولاً کمتر بیش‌فعالی نشان می‌دهند و بیشتر بی‌نظم، آشفته و درون‌گرایند.

شواهد نوظهوری هم مبنی بر این موضوع هست که برخی دخترانِ مبتلا به بی‌اشتهایی شاید درحقیقت مبتلا به اوتیسم باشند، اما چون این یک نشانهٔ مذکر معمول نیست از قلم می‌افتد.

«طراحی بهبودیافتهٔ خودروها نرخ مرگ‌ومیر را در آن صندلی‌ای که به احتمال زیاد با مردان اشغال شده کاهش می‌دهد، اما کسی از نرخ مرگ‌ومیر صندلی‌هایی که به احتمال زیاد جایِ نشستن زنان است اطلاعی ندارد، هرچند همین حالا هم می‌دانیم زنان به احتمال ۱۷ درصد بیشتر در تصادفات رانندگی می‌میرند.»

۶۲ درصد از زنانی که در سه‌ماههٔ سوم بارداری خود هستند در طراحی معمول کمربند ایمنی جا نمی‌شوند. کمربند ایمنیِ سه‌نقطه‌ای، برای زنانی با شکم بارداری پایین‌تر هم درست جا نمی‌افتد و تحقیقی در سال ۱۹۹۶ دریافت که این می‌تواند نیروی واردشده به امعاواحشا را در مقایسه با وقتی که کمربند درست زیر رحم بسته می‌شود، سه یا چهار برابر زیاد کند و «خطر جراحت جنین را هم به همین میزان افزایش دهد.»

همچنین فناوری تشخیص صدا به‌عنوان راه‌حلی برای آسیب فشار تکراری ناشی از کار با گوشی‌های همراه پیشنهاد شده، اما این گزینه عملاً چندان کمکی به زنان نمی‌کند، چون نرم‌افزار تشخیص صدا اغلب سوگیری مستأصل‌کننده‌ای نسبت به مردان دارد. سال ۲۰۱۶ ریچل تتمن پژوهشگر زبان‌شناسی در دانشگاه واشنگتن دریافت که نرم‌افزار تشخیص گفتار گوگل گفتار مردانه را به احتمال ۷۰ درصد دقیق‌تر از گفتار زنانه تشخیص می‌دهد؛ و در حال حاضر این بهترین نرم‌افزار موجود در بازار است.

دو دههٔ اخیر، عمدتاً به‌خاطر توصیه‌های نهادهای مالی بین‌المللی مانند بانک جهانی، در سطح جهان شاهد تغییر روزافزون بیمهٔ اجتماعی به برنامه‌های (عمدتاً تحت مدیریت خصوصی) حساب سرمایهٔ شخصی هستیم. حقوقی که یک بازنشسته دریافت می‌کند به‌طور مستقیم مبتنی بر سهم آن‌ها در گذشته و تعداد سال‌هایی است که آن فرد قرار است در ازای آن سود بگیرد. این یعنی زنان به‌خاطر موارد زیر تنبیه می‌شوند: اجبار به مرخصی‌گرفتن به‌خاطر انجام کارهای مراقبتی بی‌مزد؛ بازنشستگی زودهنگام (که هنوز در برخی کشورها و برخی حرفه‌ها یک الزام قانونی است)؛ و بیشتر عمرکردن.

نامرئی‌بودن رفتارهای تهدیدآمیزی که زنان در فضای عمومی تجربه می‌کنند با این واقعیت همراه است که مردان این کار را با زنانی که مردی همراه خود دارند انجام نمی‌دهند؛ همراهانی که درهرصورت به احتمال بسیار کمتری این نوع رفتارها را تجربه می‌کنند. اخیراً پیمایشی در برزیل نشان داد که دوسوم زنان در مسیرهای رفت‌وآمد خود قربانی آزار و خشونت جنسی شده‌اند که نیمی از آن‌ها در سیستم حمل‌ونقل عمومی بوده است. این نسبت میان مردان ۱۸ درصد است. بنابراین مردانی که این رفتارها را نمی‌کردند و آن را هم تجربه نمی‌کردند، اصلاً نمی‌دانستند اوضاع از چه قرار است. و همگی آن‌ها به دفعات حرف زنانی را که از این برخوردها حرف می‌زدند با جواب سربالای «خب، من هیچ‌وقت همچین چیزی ندیدم» رد می‌کردند.

این تنها باری نبود که اپل به‌کلی ۵۰ درصد از کاربران خود را فراموش می‌کرد. وقتی هوش مصنوعی خود را به‌نام سیری به راه انداخت، آن زن (به‌نحو طنزآمیزی) می‌توانست تن‌فروش‌ها و تأمین‌کنندگان ویاگرا را پیدا کند، اما ارائه‌دهندگان خدمات سقط جنین را نه. اگر دچار حملهٔ قلبی می‌شدید سیری می‌توانست کمکتان کند، اما اگر به او می‌گفتید به شما تجاوز شده پاسخ می‌داد: «نمی‌فهمم منظورتان از ‘به من تجاوز شده’ چیست.»

مقاله‌ای در سال ۲۰۱۶ یک نمونهٔ تصادفی مشتمل بر یک‌صد متن را تحلیل کرد که پزشکان اورژانس با استفاده از نرم‌افزار تشخیص گفتار پیاده کرده بودند و دریافت که ۱۵ درصد از خطاها حاد بود و «به‌طور بالقوه به سوءبرداشتی منجر می‌شد که می‌توانست بر درمان بیمار تأثیر بگذارد.» متأسفانه نویسندگان مقاله داده‌های خود را بنا بر جنس تفکیک نکرده بودند، اما مقالاتی که این کار را کرده‌اند برای زنان خطاهای پیاده‌سازی بسیار بیشتری از مردان گزارش می‌کنند.

پیمایشی از زنانِ سطح ارشد شاغل در سیلیکون ولی نشان داد که ۹۰ درصد زنان شاهد رفتارهای جنسیت‌زده بوده‌اند؛ ۸۷ درصد مخاطب اظهارنظرهای تحقیرآمیز همکاران مذکر خود بوده‌اند؛ و ۶۰ درصد پیشنهادهای جنسی ناخواسته دریافت کرده‌اند. بیش از نیمی از آن ۶۰ درصد بیش از یک بار این پیشنهادها را دریافت کرده‌اند و ۶۵ درصد از پیشنهادها ازطرف یک مافوق بوده است. یک نفر از هر سه زنِ پیمایش‌شده نگران امنیت شخصی خودش بود.

در مراکز خدمات ناخن که نیروی کاری‌اش تقریباً منحصراً مؤنث (و اغلب مهاجر) است، کارگران روزانه در معرض مواد شیمیایی با تنوع بسیار قرار می‌گیرند که «بیشتر در لاک‌ها، پاک‌کننده‌ها، ژل‌ها، پوشش‌ها، ضدعفونی‌کننده‌ها و چسب‌هایی یافت می‌شود که مواد اصلی کار آن‌هاست.» بسیاری از این مواد شیمیایی به سرطان، سقط جنین و بیماری‌های ریه منجر می‌شود. برخی حتی کارکردهای هورمونی عادی بدن را تغییر می‌دهند. بسیاری از این زنان پس از یک شیفت کاری دستمزدی به خانه می‌روند و یک شیفت کاری بی‌مزد دیگر را شروع می‌کنند، جایی که در معرض مواد شیمیایی مختلفی قرار می‌گیرند که همیشه در محصولات پاک‌کنندهٔ رایج وجود دارد.

ازقضا، به گزارش ادارهٔ آمار مشاغل آمریکا، صنعت استخراج معادن طی انتخابات سال ۲۰۱۶ به اسم رمزی برای مشاغل کارگری (به‌طور ضمنی مردانه) تبدیل شده بود. این صنعت در کل ۵۳۴۲۰ شغل با میانگین درآمد سالانهٔ ۵۹۳۸۰ دلار ایجاد می‌کند. این را با ۹۲۴۶۴۰ نیروی کار اکثراً زنانه در حوزه‌های تمیزکاری و مشاغل خانگی مقایسه کنید که میانگین درآمد سالانه‌شان ۲۱۸۲۰ دلار است. پس کدام‌یک طبقهٔ کارگر واقعی است؟

متون درسی هنوز تامس هانت مورگن را کسی معرفی می‌کنند که کشف کرد جنس را کروموزوم‌ها تعیین می‌کنند و نه محیط، به‌رغم این واقعیت که آزمایش‌های نتی استیونز روی کِرم‌ها بود که این موضوع را ثابت کرد؛

سال ۲۰۱۳، اندی موری تنیس‌باز انگلیسی به‌خاطر پایان‌دادن به «انتظار ۷۷ سالهٔ بریتانیا برای بردن ویمبلدون در تمام رسانه‌ها ستایش شد، درحالی‌که سال ۱۹۷۷ ویرجینیا وِید قهرمان ویمبلدون شده بود. سه سال بعد یک گزارشگر ورزشی به موری گفت که او «نخستین کسی است که تا حالا دو مدال طلای تنیس المپیک را برده است» (موری به‌درستی پاسخ داد که «ونوس و سرینا هرکدام چهار مدال طلا دارند»). در آمریکا این یک حقیقت پذیرفته‌شده است که تیم فوتبالش هرگز قهرمان جام جهانی نشده یا حتی به فینال راه نیافته؛ که البته این کار را کرده است. تیم زنان این کشور چهار بار قهرمان جام جهانی شده است.

آیا این‌همه بحث بر سر کلمات هیچ تأثیری هم در زندگی واقعی دارد؟ می‌شود گفت که بله. سال ۲۰۱۲ مجمع جهانی اقتصاد، طبق تحلیلی دریافت که کشورهای با زبان‌های دارای صرف جنسیتی که تقریباً در تمام اظهاراتشان تصورات قدرتمندی از مذکر و مؤنث وجود دارد، از نظر جنسیتی جزو نابرابرترین‌ها هستند. اما این‌جا تناقض جالبی هست: کشورهای با زبان بی‌جنسیت (مانند مجارستان و فنلاند) جزو برابرترین‌ها نیستند. بلکه این افتخار از آنِ گروه سوم است: کشورهایی با «زبان جنسیتی طبیعی» مانند انگلیسی. این زبان‌ها اجازه می‌دهند جنسیت نشان داده شود (مانند معلم مؤنث، پرستار مذکر)، اما عمدتاً آن را در خود کلمات نمی‌گنجانند

وقتی سال ۲۰۱۷ نخستین رئیس مؤنث سازمان آتش‌نشانی لندن، دنی کاتن، گفت باید «fireman» را با «firefighter» جایگزین کنیم که حالا متداول (و بیایید تصدیق کنیم، خیلی جالب‌تر) است، انبانی از نامه‌های نفرت‌آمیز دریافت کرد.