بریده‌هایی از کتاب زنان نامرئی

۷۵ درصد از کار بی‌مزد جهان را زنان انجام می‌دهند

یکی از مهم‌ترین چیزهایی که باید دربارهٔ شکاف جنسیتی داده‌ها گفت این است که عموماً بدخواهانه یا حتی تعمدی نیست. کاملاً برعکس، صرفاً محصول شیوهٔ اندیشیدنی است که هزاران سال وجود داشته و درنتیجه شیوه‌ای برای نیندیشیدن است.

درهرصورت داده‌های پنجاه سال سرشماری در آمریکا ثابت کرده که وقتی تعداد زیادی از زنان وارد یک صنعت می‌شوند، آن صنعت به دستمزد پایین‌تری رو می‌آورد و «پرستیژ» خود را از دست می‌دهد، نشان‌دهندهٔ اینکه کار با دستمزد پایین است که زنان را انتخاب می‌کند و نه برعکس.

همین که کلمات مؤنث اغلب مانند همین مورد با تغییر در معادل مذکرش ساخته می‌شود شیوهٔ ظریف دیگری برای نشاندن مؤنث در قالب مشتقی از نوع مذکر است؛ در قالب «دیگری» به بیان دوبووار

«سندروم ینتل» به ادبیات پزشکی راه پیدا می‌کند و پدیده‌ای را توصیف می‌کند که در آن زنان دچار تشخیص نادرست بیماری می‌شوند و درمان بدی دریافت می‌کنند، مگر آنکه نشانگان یا بیماری‌شان مطابق نشانگان یا بیماری مردان باشد. سندروم ینتل گاهی ممکن است کشنده باشد.

سوگیری استعداد تا حد قابل‌توجهی نتیجهٔ شکاف در داده‌هاست: ما آن‌قدر نوابغ مؤنث را در تاریخ ثبت نکرده‌ایم که به این سادگی‌ها به ذهن ما نمی‌رسند. نتیجه اینکه وقتی «استعداد» لازمهٔ یک شغل محسوب می‌شود، منظور واقعی همان «باور به برتری جنسی» است.

وقتی برنامه‌ریزان، جنسیت را در نظر نمی‌گیرند فضاهای عمومی به‌طور پیش‌فرض به فضاهای مذکر تبدیل می‌شوند.

ما قرن‌های چهاردهم تا هفدهم را جزو «رنسانس» طبقه‌بندی می‌کنیم، هرچند همان‌طور که روان‌شناس اجتماعی کارول تاوریس در کتاب ۱۹۹۱ خود با عنوان ارزیابی اشتباه زنان اشاره می‌کند، رنسانسی برای زنان نبود، چون هنوز تا حد زیادی از حیات فکری و هنری بیرونشان می‌گذاشتند. ما قرن هجدهم را «روشنگری» می‌نامیم، هرچند شاید «حقوق مردان» را بسط داده باشد، ولی «حقوق زنان را محدود کرد و زنان از اختیار بر اموال و عواید خود منع و از دسترسی به تحصیلات عالی و آموزش حرفه‌ای محروم شدند.» ما یونان باستان را مهد دموکراسی می‌دانیم، هرچند نیم مؤنث جمعیت آشکارا از رأی‌گیری حذف شده بودند.

دموکراسی، زمین بازی همواری نیست: علیه انتخاب‌کردن زنان سوگیری دارد.

سازمان جهانی بهداشت تخمین زده که نرخ مرگ زنان باردار سیاه‌پوست و تازه‌مادران در آمریکا، مشابه نرخ مرگ زنانی در کشورهای با درآمد بسیار پایین‌تر مانند مکزیک و ازبکستان است.

در سال ۲۰۱۵ مشاور مرکز مدیریت درد بیمارستان شهر لستر و رییس ائتلاف سیاست‌گذاری دردهای مزمن بود به ایندیپندنت گفت که پزشک عمومی عادی «هیچ تصوری ندارد که داروهایی مانند استامینوفن و مورفین عملکرد متفاوتی در زنان دارند.»

بالغ بر سه‌چهارم دختران دارای ADHD تشخیص داده نمی‌شوند؛ شکافی که دکتر الن لیتمن، نویسندهٔ درک دختران دارای ADHD، برآمده از این موضوع می‌داند که تحقیقات بالینی اولیه دربارهٔ ADHD روی «پسران سفیدپوست بسیار بیش‌فعال» صورت گرفته است.

مردانی (زنان چنین سوگیری‌ای نشان ندادند) که باور دارند در تصمیمات استخدامی بی‌طرف هستند به احتمال بیشتری متقاضی مذکر را در برابر متقاضی مؤنث با خصوصیات مشابه استخدام می‌کنند. و در سازمان‌هایی که خود را آشکارا شایسته‌سالار توصیف می‌کنند، مدیران کارمندان مذکر را به کارمندان مؤنث با توانمندی‌های مشابه ترجیح می‌دهند.

شاید آزاردهنده‌ترین یافته از منظر شکاف-جنسیتی-داده‌ها این بود که حتی برای بیماری‌های شایع زنانه، از ماده‌ها در آزمایش‌های حیوانی استفاده نشده بود.

مردی که مدت کوتاهی با او قرار می‌گذاشتم می‌کوشید در بحث‌هایش با من با گفتن این حرف پیروز شود که ایدئولوژی کورم کرده است. می‌گفت من نمی‌توانم دید عینی، یا منطقی، به دنیا داشته باشم، چون فمینیستم و هرچیزی را از پشت عینک فمینیسم می‌بینم. وقتی اشاره کردم که این برای او هم صدق می‌کند (او خودش را اختیارباور می‌دانست) درنگ کرد. نه. این باور دقیقاً عینی و طبق عقل سلیم بود؛ همان «حقیقت مطلقی» که دوبووار می‌گفت. برای آن مرد، شیوهٔ نگریستنش به دنیا جهان‌شمول بود، درحالی‌که فمینیسم -نگریستن به جهان از چشم‌اندازی زنانه- خاص بود؛ ایدئولوژیک بود.

در آمریکا این یک حقیقت پذیرفته‌شده است که تیم فوتبالش هرگز قهرمان جام جهانی نشده یا حتی به فینال راه نیافته؛ که البته این کار را کرده است. تیم زنان این کشور چهار بار قهرمان جام جهانی شده است.

وقتی اسلوکوم از سوگیری مذکر در انسان‌شناسی انتقاد کرد، به این هم اشاره کرد که این سوگیری «نه‌تنها در شیوه‌های تفسیر داده‌های ناکافی، بلکه در خود زبانِ به‌کاررفته» هم پدیدار می‌شود. او می‌نویسد که واژهٔ «مرد به چنان شیوهٔ دوپهلویی به کار می‌رود که محال است بتوان معلوم کرد که آیا به مردان اشاره دارد یا به نوع بشر در کل.» این فروپاشی در معنا باعث شد اسلوکوم مظنون شود که «در اذهان بسیاری از انسان‌شناسان، ‘مرد’ که فرضاً به‌معنای نوع بشر است، در واقع دقیقاً مترادف ‘مذکرها’ است.»

«حقوق بشر حقوق زنان است و حقوق زنان، حقوق بشر.»

صفحهٔ هذلولی سطحی است که فضا در هر نقطه‌اش خم و از خودش دور می‌شود.»

زنان با گفتن چیزهای دقیقاً مشابه با مردان، پرمدعاتر از آنان تصور می‌شوند.