بریده‌هایی از کتاب زنان نامرئی

برای توقف آموختن اینکه استعداد مال دختران نیست، فقط کافی است بازنمایی نادرست از زنان را متوقف کنیم

خونگرم و دردسترس باشند ممکن است به‌خاطر اینکه مقتدر یا حرفه‌ای ظاهر نمی‌شوند تنبیه شوند. از طرف دیگر مقتدر و آگاه ظاهرشدن به‌عنوان یک زن هم می‌تواند به نارضایتی دانشجو منتهی شود، چون این برخلاف توقعات جنسیت‌یافته است.

معمولاً به‌جای سرزنش‌کردن طراحی با سوگیری مردانه، زنان را سرزنش می‌کنند.

برای زنانی که می‌کوشند از جنگ و فاجعه فرار کنند، کابوس خنثاجنسیت اغلب در اردوگاه‌های پناهندگان دنیا ادامه دارد

حرفه‌هایی مانند «متخصص زیبایی» که به‌طور کلیشه‌ای زنانه محسوب می‌شود، ناگهان مذکر دیده می‌شوند. نرینهٔ عام حتی تحقیقات علمی را هم تحریف می‌کند و نوعی ابَرشکاف جنسیتی در داده‌ها پدید می‌آورد: مقاله‌ای در سال ۲۰۱۵ که به سوگیری در خودسنجی در مطالعات روان‌شناختی می‌پرداخت، نشان داد که استفاده از نرینهٔ عام در پرسشنامه‌ها بر پاسخ زنان تأثیر می‌گذارد و به‌طور بالقوه «معنای نتایج آزمون» را تحریف می‌کند.

نرینهٔ عام در ارجاع به گروهی از افراد هم به کار می‌رود: وقتی جنسیت نامعلوم است یا وقتی گروه مختلط است از نرینهٔ عام استفاده می‌شود. درنتیجه گروهی از یک‌صد معلم مؤنث در اسپانیایی «las profesoras» نامیده می‌شوند؛ اما به‌محض اینکه یک معلم مذکر به آن‌ها اضافه کنید ناگهان تبدیل به ‫«los profesores» می‌شوند. قدرت مذکرِ پیش‌فرض تا این اندازه است

اینکه زن قدرتمند را هنجارشکن می‌دانند دلیل بسیار ساده‌ای دارد: به‌خاطر شکاف جنسیتی در داده‌ها. من خودم با باور راسخ به این اسطوره بزرگ شدم که زنان فقط... کمی مزخرف هستند. بله، تا حدی به این خاطر که زنان به این شکل (مصرف‌گرا، مبتذل، غیرمنطقی) در رسانه‌ها بازنمایی می‌شوند، اما به این دلیل هم بود که زنان بسیار کم بازنمایی می‌شوند.

برآوردها نشان می‌دهد که کار مراقبتی دستمزدی می‌تواند تا ۵۰ درصد تولید ناخالص ملی را در کشورهای پردرآمدتر و بالغ بر ۸۰ درصد آن را در کشورهای کم‌درآمدتر تشکیل دهد.

بدن‌ها، نشانگان و بیماری‌هایی که بر نیمی از جمعیت جهان تأثیر می‌گذارد کنار گذاشته می‌شوند، باور نمی‌شوند و نادیده گرفته می‌شوند. و این‌ها همه نتیجهٔ شکاف داده‌ها در ترکیب با این باورِ -به‌رغم تمام شواهدی که داریم- هنوز رایج است که مردان انسان‌های پیش‌فرض هستند. این‌طور نیست. اگر بخواهیم بر بدیهیات تأکید کنیم، آن‌ها فقط مرد هستند. و داده‌های گردآوری‌شده حول آن‌ها برای زنان کاربرد ندارد، نمی‌تواند داشته باشد و نباید داشته باشد.

طراحی بهبودیافتهٔ خودروها نرخ مرگ‌ومیر را در آن صندلی‌ای که به احتمال زیاد با مردان اشغال شده کاهش می‌دهد، اما کسی از نرخ مرگ‌ومیر صندلی‌هایی که به احتمال زیاد جایِ نشستن زنان است اطلاعی ندارد، هرچند همین حالا هم می‌دانیم زنان به احتمال ۱۷ درصد بیشتر در تصادفات رانندگی می‌میرند

افسران پلیس مؤنث بریتانیا کبودی بر اثر استفاده از کمربند تجهیزات را گزارش کرده‌اند؛ تعدادی از آن‌ها مجبور شده‌اند به‌خاطر نحوهٔ خوابیدن جلیقه‌های ضدچاقو روی بدن زنانه‌شان فیزیوتراپی شوند؛ بسیاری شکایت کرده‌اند که هیچ فضایی برای پستان‌هایشان وجود ندارد. این نه‌تنها راحت نیست، بلکه باعث می‌شود جلیقه‌های ضدچاقو کوتاه شوند و زنان را بی‌حفاظ بگذارند. که اصلاً کل هدف پوشیدن آن‌ها را نقض می‌کند.

اما در این داستان امید هم هست، چون وقتی زنان قادر باشند با صدای خود و بدن خود از سایه بیرون بیایند همه‌چیز دچار دگرگونی می‌شود. شکاف بسته می‌شود. به‌این‌ترتیب در دل زنان نامرئی فراخوان تغییر هم هست. مدت مدیدی زنان را در جایگاه مشتقی از بشریتِ متعارف نشاندیم و به همین خاطر است که نامرئی شده‌اند. زمان آن رسیده که چشم‌اندازمان را تغییر بدهیم. زمان آن رسیده که زنان دیده شوند.

آیا کار بی‌مزد زنان ارزش کمتری دارد چون آن را نمی‌بینیم؛ یا این کار نامرئی است چون به آن بهایی نمی‌دهیم؟

شوهران هفت ساعت کار خانگی اضافه در هفته برای زنان تولید می‌کنند.

در انگلستان بالغ بر ۷۰ درصد مراقبت‌کنندگان بی‌مزدِ بیماران مبتلا به زوال عقل، زن هستند

ما قرن‌های چهاردهم تا هفدهم را جزو «رنسانس» طبقه‌بندی می‌کنیم، هرچند همان‌طور که روان‌شناس اجتماعی کارول تاوریس در کتاب ۱۹۹۱ خود با عنوان ارزیابی اشتباه زنان اشاره می‌کند، رنسانسی برای زنان نبود، چون هنوز تا حد زیادی از حیات فکری و هنری بیرونشان می‌گذاشتند. ما قرن هجدهم را «روشنگری» می‌نامیم، هرچند شاید «حقوق مردان» را بسط داده باشد، ولی «حقوق زنان را محدود کرد و زنان از اختیار بر اموال و عواید خود منع و از دسترسی به تحصیلات عالی و آموزش حرفه‌ای محروم شدند.» ما یونان باستان را مهد دموکراسی می‌دانیم، هرچند نیم مؤنث جمعیت آشکارا از رأی‌گیری حذف شده بودند.

نامرئی‌بودن رفتارهای تهدیدآمیزی که زنان در فضای عمومی تجربه می‌کنند با این واقعیت همراه است که مردان این کار را با زنانی که مردی همراه خود دارند انجام نمی‌دهند

هزار سال داروها بر اساس این فرض ساخته می‌شدند که بدن مردانه می‌تواند بازنمای انسان‌ها در کل باشد. درنتیجه وقتی به بدن زنانه می‌رسیم به یک شکاف تاریخی عظیم در داده‌ها برمی‌خوریم و این شکافی است که همچنان دارد بزرگ‌تر می‌شود، چون محققان به نادیده‌گرفتنِ نیاز اخلاقی مبرم به گنجاندن سلول‌ها، حیوانات و انسان‌های ماده در پژوهش خود ادامه می‌دهند. اینکه چنین وضعیتی هنوز در قرن بیست و یکم ادامه دارد افتضاح است. باید در صدر اخبار جهان باشد. زنان دارند می‌میرند و دنیای پزشکی همدستی می‌کند. باید از این خواب غفلت بیدار شد.

مردانی (زنان چنین سوگیری‌ای نشان ندادند) که باور دارند در تصمیمات استخدامی بی‌طرف هستند به احتمال بیشتری متقاضی مذکر را در برابر متقاضی مؤنث با خصوصیات مشابه استخدام می‌کنند

وقتی زنان قادر باشند با صدای خود و بدن خود از سایه بیرون بیایند همه‌چیز دچار دگرگونی می‌شود. شکاف بسته می‌شود. به‌این‌ترتیب در دل زنان نامرئی فراخوان تغییر هم هست. مدت مدیدی زنان را در جایگاه مشتقی از بشریتِ متعارف نشاندیم و به همین خاطر است که نامرئی شده‌اند. زمان آن رسیده که چشم‌اندازمان را تغییر بدهیم. زمان آن رسیده که زنان دیده شوند.