بریده‌هایی از کتاب اندامی زیبا با رژیم غذایی

اشتباه شماره یک: « فلان غذا چاق‌کننده است ». هیچ غذایی به خودی خود چاق‌کننده نیست! ممکن است غذایی پرکالری یا کم‌کالری باشد، اما اگر در مصرف پرکالری‌ترین غذا، تعادل، تناسب و مقدار را با توجه به نیازهای روزانه بدن خود، رعایت کنیم، موجب چاقی ما نخواهند شد.

اگر فعالیت ورزشی نداشته باشیم، عضلات بدن به تدریج تحلیل می‌روند و نیاز بدن ما به کالری کاهش می‌یابد، ضمناً ما معمولاً باافزایش سن همان طور که قبلاً می‌خوردیم، می‌خوریم. بنابراین با انجام منظم و مداوم فعالیت ورزشی، از هر نوعی که مورد علاقه‌تان است، از کوره‌های کالری‌سوز بدن خود مراقبت کنید و آتش آنها را دائم روشن نگه دارید.

باید دانست که کاهش سریع وزن عوارضی به دنبال دارد که گاهاً از خود اضافه وزن بیشتر است و هر چه روند کاهش وزن کندتر و کنترل شده‌تر صورت گیرد، عوارض به صفر نزدیک‌تر می‌شوند.

کاهش وزن باید تدریجی و باحوصله انجام شود، برای خود زمان مناسبی را در نظر بگیرید. یک کیلوگرم کاهش وزن در هفته،‌ حداکثر مقداری است که از لحاظ پزشکی بلامانع است و بیش از آن باید منتظر بروز عوارض یا لااقل عادت کردن سریع بدن به کمبود کالری و در نتیجه توقف روند کاهش وزن بود.

هر ماه یک بار، بعد از خوردن صبحانه تا آخر شب چیز دیگری غیر از سبزیجات نخورید و فقط آب بنوشید.

اگر نمی‌توانید رژیم بگیرید و ورزش کنید، به عمل جراحی تن در دهید، لااقل این کار علمی است!

محال است کسی میزان کالری‌ای که به بدن خود می‌رساند، بیش از میزان مورد نیاز بدنش برای فعالیت‌های روزانه باشد و آن وقت با خوردن ترکیبات و معجون‌های خاص، مقداری ماساژ و چربی‌سوز لاغر شود.

آهسته بخورید. ما معمولاً پُرمی‌شویم، نه سیر! به نظر می‌رسد، از لحاظ فیزیولوژی رسیدن پیغام سیری به مغز، حدوداً ۲۰ دقیقه طول می‌کشد. پس چه طور است که ما بعد از ۵ دقیقه خوردن، دیگر نمی‌توانیم ادامه دهیم و احساس سیری می‌کنیم؟ ما آن قدر با سرعت می‌خوریم که احتمالاً قبل از این که احساس سیری کنیم، پُرمی‌شویم و دیگر نمی‌توانیم بخوریم، نه این که احساس سیری کنیم و نخواهیم و به همین دلیل هم این جمله را زیاد می‌شنویم که: « حیف باشه، چه قدر زود سیر شدم، دیگه نمی‌تونم بخورم! » سریع خوردن موجب زیاد خوردن می‌شود و اگر بتوانیم آهسته‌تر غذا بخوریم، بیشتر بجویم و بین لقمه‌ها فاصله زمانی ایجاد کنیم، به هضم و جذب مواد غذایی کمک می‌کنیم، کم‌تر می‌خوریم، کالری کم‌تری به بدن‌مان رسیده و بالاخره می‌فهمیم سیری یعنی چه!

از آن جایی که بدن به مواد غذایی مختلفی احتیاج دارد، مصرف یک جانبه غذا ایجاد سوء تغذیه در بدن می‌کند. تنوع مواد غذایی در یک رژیم غذایی باعث می‌شود تا شخص رغبت بیشتری به رعایت کامل دستورات غذایی داشته باشد.

بدترین روش برای کاهش وزن انتخاب رژیم‌هایی است که فقط حاوی یک نوع ماده غذایی هستند یا به نحوی حاوی مواد غذایی اصلی نیستند مثلاً رژیم شکلات، یا رژیم شیر و ... در یک رژیم غذایی مناسب باید تمامی ویتامین‌ها، انواع پروتئین و مواد غذایی لازم برای بدن وجود داشته باشد، بخصوص لبنیات، سبزیجات و میوه باید حتماً جایی ثابت در برنامه غذایی بانوان داشته باشند.

نمی‌شود یک نفر هر چه می‌خواهد بخورد و هیچ نوع پرهیز غذایی نداشته باشد و توقع داشته باشد فقط با ورزش از وزنش کم شود. هر چه قدر هم تمرین کنید،‌ اگر بیش از آنچه می‌سوزانید، بخورید، خبری از کاهش وزن نخواهد بود.

روش سنجش BMI فرد به شرح زیر خواهد بود: (میزان قد فرد به توان ۲) ۲.۸۹= ۱.۷ × ۱.۷ (میزان BMI) ۳۴.۶ = ۲.۸۹÷ ۱۰۰ ‫BMI بین ۲۰ - ۲۵ نشان‌دهنده وزن متناسب، ۲۵ - ۳۰ معرف مقداری اضافه وزن، بیش از ۳۰ مشخصه چاقی و در حدود ۴۰ نشان‌دهنده چاقی شدید است.

وزن مناسب خانم‌ها = قد به سانتیمتر - ۱۰۵

اشتباه شماره دو: « چون قندِ خرما (عسل یا موز و…) طبیعی است، چاق نمی‌کند ». هر غذایی که حاوی قند، چربی و پروتئین باشد، اگر در مصرف آن تعادل، تناسب، مقدار و نیازهای روزانه بدن خود، را رعایت نکنیم، می‌تواند موجب چاقی بشود، حال چه طبیعی باشد، چه مصنوعی و شیمیایی

همان طور که می‌دانید چهار گروه غذایی اصلی داریم، لبنیات، گوشت، غلات و سبزیجات. یک رژیم مناسب باید حاوی هر چهار گروه یاد شده باشد.

برنامه‌های غذایی معمولاً انعطاف‌پذیر نیستند و شخص محدود به غذاهایی است که روی برگه نوشته شده‌اند و این با زندگی در اجتماع امروز متناسب نیست، ضمناً تعداد زیادی از این برنامه‌های خاص، ایرانی نیستند و بافرهنگ غذایی ما همخوانی ندارند. اگر در آن رژیم‌ها فقط استیک، مرغ کبابی، سیب‌زمینی پخته و… دیده می‌شود و خبری از خورش نیست، دلیلش تفاوت فرهنگ غذایی است، نه مضر بودن غذاهای ایرانی.

به طور مثال اگر کسی مایل باشد، در دو هفته، ده کیلو از وزن خود کم کند،‌ از دو حال خارج نیست، یا موفق نمی‌شود (که احتمالش هم زیاد است) و این موضوع اراده و انگیزه وی را خدشه‌دار کرده و اعتمادش را نسبت به رژیم و فعالیت ورزشی کم می‌کند. یا این که موفق می‌شود و عوارض جسمانی دیر یا زود گریبان‌گیرش می‌شود.

هر غذایی که حاوی قند، چربی و پروتئین باشد، اگر در مصرف آن تعادل، تناسب، مقدار و نیازهای روزانه بدن خود، را رعایت نکنیم، می‌تواند موجب چاقی بشود، حال چه طبیعی باشد، چه مصنوعی و شیمیایی. درست است که خرما، عسل یا موز سالم‌تر و مغذی‌تر از شکر هستند و به همین دلیل هم بهتر است آنها را جایگزین شکر و قند کنیم، اما طبیعی بودن یک ماده غذایی ربطی به چاق‌کنندگی و لاغرکنندگی آن ندارد.

در مقایسه با برنج و ماکارونی نیز مصرف سیب‌زمینی پخته به صرفه‌تر به نظر می‌رسد، هم به نسبت کالری کم‌تری دارد و هم سیرکنندگی بیشتری.

با افزایش سن نیاز بدن به انرژی کاهش می‌یابد، به طور مثال یک خانم ۶۰ کیلویی در سن ۲۵ سالگی به ۲۱۰۰ کالری، در سن ۴۰ سالگی به ۱۹۰۰ کالری و در سن ۶۰ سالگی به ۱۶۵۰ کالری نیاز دارد. حال اگر با افزایش سن محدودیت و تغییر روش در نحوه غذا خوردن ایجاد نشود، انرژی اضافی در بدن به صورت چربی ذخیره شده و باعث چاقی می‌شود.