بریده‌هایی از کتاب چگونه کمال‌گرا نباشیم؟

«هنگامی که ژاپنی ها ظروف شکسته را تعمیر می‌کنند، محل شکستگی را با طلا پر می‌کنند آنها معتقدند وقتی که چیزی آسیب دیده است و سرگذشتی دارد، زیباتر می‌شود.» باربارا بلوم

کمال‌گرایی شما را وادار می‌کند در خانه بمانید، مانع از آن می‌شود که از فرصت‌ها استفاده کنید. و انجام پروژه‌هایتان را به تأخیر می‌اندازد، باعث می‌شود فکر کنید زندگی‌تان از آنچه که در واقعیت هست، بدتر است؛ نمی‌گذارد خودتان باشید؛ به شما استرس می‌دهد؛ آنچه خوب است را در نظرتان بد جلوه می‌دهد؛ و سیر طبیعی انجام کارها را تکذیب می‌کند.

«مهم نیست که چقدر آرام می‌روی، باز هم از کسانی که روی مبل لم داده‌اند، جلوتری»

اگر زمین بخورم و جلوتر بیفتم، باز هم نسبت به زمانی که قدمی برنداشته بودم، جلوتر هستم.

اعتماد به نفس پایین به معنای عدم اطمینان است و هنگامی که به چیزی اطمینان ندارید، به دنبال اعتبار گرفتن از دیگران می‌روید. یک راه‌حل برای مشکل نیاز به تأیید، این است که اعتماد به نفستان را بالا ببرید. با اعتماد به نفس بالا، دیگر نیاز به تأیید دیگران ندارید تا حس اعتبار و ارزش کنید.

کمال‌گرایی، شاخص آگاهی‌تان را تا درجات زیادی بالا می‌برد، تا نقطه‌ای که با عملکرد ناآگاهانه‌تان تداخل پیدا می‌کند و این تاثیر منفی‌ای بر خلاقیت، تمرکز، و دیگر فعالیت‌هایی که به صورت ناآگاهانه انجام می‌دهیم، می‌گذارد.

عکس‌های قبل و بعد، به سادگی کم کردن وزن را نشان می‌دهند اما هیچ عکسی نمی‌تواند تغییرات داخلی بسیاری را که پس از به‌کارگیری خرده عادت‌ها به مدت یک یا دو سال درون شما رخ می‌دهد، به تصویر بکشد و برخلاف برنامه‌های ۲۱ یا ۳۰ روزه، خرده عادت‌ها منجر به تغییرات دائمی سبک زندگی شما می‌شوند.

«سعی نکن در حد کمال باشی».

موفقیت‌های انسانی از آن جهت ستودنی است که انسان موجودی ناقص است (در غیر اینصورت، موفقیت عادی بود).

ریشه مشکل آن‌هایی که کارهایشان را به تأخیر می‌اندازند، این است که نمی‌توانند خود را متعهد به انجام کاری ارزنده کنند. آن‌ها نمی‌توانند از مرحله تأمل کردن بیرون بیایند. ممکن است بگویید شاید چنین افرادی فعالیت دیگری را انتخاب کرده‌اند اما آن هم چنین مفهومی دارد که نتوانسته‌اند خودرا متعهد به انجام وظیفه‌ای ارزشمند کنند و در عوض، کار پیش فرض دیگری را انتخاب می‌کنند.

این اشتباهات‌مان نیستند که ما را تعریف می‌کنند و آینده‌مان را شکل می‌بخشند، بلکه واکنش ما نسبت به آنهاست که تعیین کننده است

«کافی»، یکی از ضد کمال‌گراترین مفاهیم دنیا است.

اگر زمین بخورم و جلوتر بیفتم، باز هم نسبت به زمانی که قدمی برنداشته بودم، جلوتر هستم. انجام هر کاری – هرچند کوچک و پر عیب و ایراد – باز هم کمک‌تان می‌کند،

وقتی معمول‌گرایید، محدودیت‌های کمتری دارید و راحت‌تر می‌توانید از زندگی معمول (ناکامل) خود لذت ببرید!

از سال‌های ابتدایی زندگی یک کودک، به او گفته می شود که داخل خطوط رنگ‌آمیزی کند و اگر از خط بیرون بزند، به او می‌گوییم که نقاشی‌اش غیرقابل قبول است. این همان کمال‌گرایی و همان طرز فکر محدود کننده است.

«مطالعات نشان می‌دهد که هر چقدر تلاش کنید که افکار منفی را سرکوب کنید، احتمال آنکه دچار افسردگی شوید، بیشتر است.»

گاهی محافظت باعث ضعیف تر شدن قسمت محافظت شده می‌شود.

«اگر همه چیز را در حد کمال می‌خواهی، هرگز راضی نخواهی شد.»

قبل از بخش آخر، پیشنهاداتی به شما ارائه می‌شود اما تا قبل از به پایان رساندن کتاب، همه چیز دستگیرتان نخواهد شد.

استفان گایز از شما می‌خواهد که برای قدمی برداشتن منتظر انگیزه نباشید. فقط از جای خود برخیزید و کاری را شروع کنید.