بریده‌هایی از کتاب جزء از کل

بهترین راه سردرگم کردن دشمن توهین روی توهین گذاشتن است.

‌«من می‌میرم چون موجودی هستم با تاریخ مصرف! من می‌میرم چون یک انسانم و کار انسان همین است: فرو می‌پاشد، فاسد می‌شود، ناپدید می‌شود!»

مگر کسی وجود دارد که راضی به گور برود؟ تا وقتی حتا یک خارش برای خاراندن باقی مانده چیزی به اسم رضایت واقعی وجود ندارد. و برایم مهم نیست شما چه کسی هستید، همیشه یک خارش هست.

شاید تو زندگی را به‌تنهایی تجربه می‌کنی، می‌توانی هر چه‌قدر دوست داری به یک آدم دیگر نزدیک شوی، ولی همیشه بخشی از خودت و وجودت هست که غیرقابل ارتباط است، تنها می‌میری، تجربه مختص خودت است، شاید چندتا تماشاگر داشته باشی که دوستت داشته باشند، ولی انزوایت از تولد تا مرگ رسوخ‌ناپذیر است. اگر مرگ همان تنهایی باشد منتها برای ابد چه؟ تنهایی‌یی بی‌رحم، ابدی و بی‌امکان ارتباط. ما نمی‌دانیم مرگ چیست. شاید همین باشد.

وقتی این‌همه تلاش می‌کنی یک نفر را فراموش کنی، خود این تلاش تبدیل به خاطره می‌شود. بعد باید فراموش کردن را فراموش کنی و خود این هم در خاطر می‌ماند.

فهمیدم شیرینی‌اش و شیوه‌ای که با مردم شهر تا می‌کرد در حقیقت نقابش بود. یک نقاب خوب، بهترین نقاب موجود: یک دروغ راست. نقابش بافته‌ای بود از رشته‌پاره‌های تمام بخش‌های زیبای وجودش.

به حرف آوردن آدم‌بزرگ‌ها کار ساده‌ای بود. انگار همیشه دنبال حفره‌ای می‌گشتند تا فاضلاب تصفیه‌نشدهٔ زندگی‌های‌شان را در آن خالی کنند.

در رأس نباشین. کنار باشین! بله. درست شنیدین. بگذارین بقیه دندون بسابن و مثل گاو واسه هم شاخ‌وشونه بکشن. سرتون رو بندازین پایین و کار خودتون رو بکنین

وقتی این‌همه تلاش می‌کنی یک نفر را فراموش کنی، خود این تلاش تبدیل به خاطره می‌شود. بعد باید فراموش کردن را فراموش کنی و خود این هم در خاطر می‌ماند.

برای همین است که بیشتر دکترها می‌گویند افسردگی و اضطراب و غم روی سیستم دفاعی بدن تأثیر می‌گذارند، همین‌طور تنهایی. در واقع تنهایی با عوامل مهم‌تر مرگ‌ومیر مثل بیماری قلبی، سرطان و خودکشی مرتبط است، حتا با مرگ اتفاقی، یعنی این‌که حس تنهایی، منجر به دست‌وپاچلفتی‌گری مرگ‌بار می‌شود. اگر تنهایی‌تان ادامه‌دار است به دکتر مراجعه کنید.

تنها چیزی که برای فروش داشتم همانی بود که بقیهٔ آدم‌هایی که چیزی به اسم خودشان ندارند مجبور به فروشش می‌شوند: وقت.

فکر کردم این چه پیوندی است که بین پول‌دارها و سیگار برگ وجود دارد؟ فکر می‌کنند سرطان ریه مال آدم‌های درجه سه است و سرطان زبان مال کسانی که از پله‌های ترقی بالا رفته‌اند؟

«احساس می‌کنم یه جای زندگیم راه رو غلط رفته‌م ولی این‌قدر جلو رفته‌م که دیگه انرژی برای برگشت ندارم. خواهش می‌کنم این یادت بمونه مارتین. اگه فهمیدی مسیر رو اشتباه رفتهٔ هیچ‌وقت برای برگشت دیر نیست. حتا اگه برگشتن ده سال هم طول بکشه باید برگردی. نگو راه برگشت طولانی و تاریکه. نترس از این‌که هیچی به دست نیاری.»

تا وقتی وحشت از زندگی‌ات رخت نبسته نمی‌فهمی ترس تا چه اندازه زمان‌بر است.

وقتی این‌همه تلاش می‌کنی یک نفر را فراموش کنی، خود این تلاش تبدیل به خاطره می‌شود. بعد باید فراموش کردن را فراموش کنی و خود این هم در خاطر می‌ماند.

عادات آدمی که یک عمر تنها زندگی کرده نفرت‌انگیز و ناشکستنی‌اند. اگر کسی نباشد که بشنود، فرو افتادن یک درخت صدا ندارد

مرگ، مرگ است و سوگواری، سوگواری. حتا اگر مردم بخواهند برای از دست رفتن یک غریبهٔ محبوب اشک بریزند باز هم نمی‌توانی دلی غمگین را مسخره کنی.

نمی‌خواد به دنیا بفهمونین کی رئیسه. عصبانی‌شون می‌کنه! از حسادت دق می‌کنن.

«گوش کن بچه‌جون. روزنامه برای گزارشه نه تعالی روح بشر. روزنامه‌های زرد احساسات‌برانگیزن چون توی زندگی مردم هیچ شور و احساسی وجود نداره. کل ماجرا همینه. مرگ یه ستاره برای فروش روزنامه بهترین اتفاق ممکنه. می‌دونی چرا؟ چون انگار تیتر زده باشیم "خدایان هم می‌میرند" متوجه منظورم می‌شی؟»

تو نمی‌دونی! تو هری رو نمی‌شناسی! منو می‌کشه! بعد تو رو می‌کشه! بعد تری رو می‌کشه و آخرسر هم خودشو!» استنلی این حرف مسخره را جیغ زد «چرا از آخر شروع نمی‌کنه؟»