بریده‌هایی از کتاب روح ما میداند!

اگر آدم میتوانست خودش را بگذارد و برود، من خودم را در دریا رها میکردم و میرفتم...

ما چه مرگمان شده که سخت ترین کارمان خندیدن است؟!

من فهمیده ام که چیزی در این دنیا قطعی نیست...

ما شاید با یافتن دیگران، ذره ذره از خودمان را در وجودشان پیدا کنیم، مگر نه اینکه ما تکه های یک پازلیم؟

روزهایی را که خیلی خوشبخت بودیم در جستجوی خوشبختی از دست دادیم!

ما فقط یک راه برای در نور ماندن داریم... ما باید روحمان را بزرگ کنیم تا سیاهی را نبیند...

ما میتوانیم بارها گریه کنیم و فریاد بزنیم...

زهایی را که خیلی خوشبخت بودیم در جستجوی خوشبختی از دست دادیم! آری ما خیلی خوشبخت بودیم تا اینکه مغزمان شروع کرد به حرف زدن با ما...

قصه ها دنیای ما را عوض میکنند، قصه ها را عوضی تعریف نکنیم...

پول هرگز نمیتواند چرک کف دست باشد، این دست های چرک هستند که پول را آلوده میکنند...