کتاب مده‌آ

شما زنان بر این باورید که اگر در عشقْ بختْ یارتان باشد، در همه‌چیز یارتان است؛ اما اگر در آن عشقْ بد آورید، زیباترین چیزها را زشت می‌بینید.

استاد: عشق‌های کهنه سست‌تر از عشق‌های نواَند

آه زئوس، چرا، آه، چرا به میرایان آموختی که زر را از مس جدا سازند، اما در تن مردان نشانه‌ای نیست که بدان از دلِ پوسیده‌شان خبردار شویم؟

زن در بسیار جاها آفریده‌ای ترسوست، که دلِ ستیزه ندارد و چشمش بر رویینه خیره می‌ماند؛ اما اگر در عشق بر او ستم کنند، دلی مرگ‌آورتر از دل او نیست.

من خوب می‌دانم تا برق خشمش کسی را خاکستر نکند، آتش غضبش فرونمی‌نشیند. باشد که دشمنانش طعمهٔ این خشم گردند، نه آنانی که دوستشان می‌دارد!

می‌دانم که فخرفروشیْ بُهتانی معمول است که به‌یکسان به گوشه‌گیر و پُرکار می‌زنند. و گوشه‌گیر که زندگی آرام را برمی‌گزیند، بدنام‌تر می‌شود

در چشم من، جنگیدن در سه میدان نبرد از زادن یک فرزند خوشایندتر است.

دایه: آه کودکان، می‌بینید پدرتان چه اندازه به شما عشق می‌ورزد؟ چون او ارباب من است، خواستار مرگش نیستم اما او دشمن آنانی شده که باید دوستشان بدارد.

مده‌آ: باشد که هرگز از آنِ من نباشد... سعادتی که زخم می‌زند، آن خوشی که روحم را می‌آزارد. جیسون: تو می‌دانی چگونه دعایت را دگرگون کنی تا خردمندتر بنمایی؟ «باشد که من چیزهای سودمند را دردناک نبینم، باشد که خوشبختی را تیره‌روزی نبینم.»

من در دوستی مهربان‌ترینم، اما در دشمنی سهمناکم. زیرا در این جهانْ سرفرازی از آنِ چنین کسانی‌ست.