بریده‌هایی از کتاب شیطان و دوشیزه پریم

در آغاز هم بی‌عدالتی بسیار جزئی بود، اما هر نسلی اندکی به آن افزود و همه با خود می‌گفتند این دلایل جزئی اهمیتی ندارند و نتیجه چیزی شد که اکنون می‌بینیم.

پیروزی و شکست بخشی از زندگی هر انسانی هستند.

همواره دو گونه ابله در دنیا وجود دارند: یک نوع کسانی که از ترس تهدید دست به کاری نمی‌زنند و دیگر، کسانی که فکر می‌کنند با تهدیدکردن کارشان راه خواهد افتاد.

همهٔ مردها از احساس برتری خود لذت می‌برند، اما نمی‌دانند که چقدر رفتارهایشان قابل‌پیش‌بینی است.

«هرگز به وعده‌ها دل نبند. دنیا پر است از وعده‌های واهی: وعدهٔ پول، وعدهٔ رهایی ابدی و وعدهٔ عشق بی‌پایان.

کسانی به آنجا می‌روند که حاضرند بهترین دوستانشان را رها کنند...

کسی که در ازای علاقه‌اش به چیزی منتظر پاداش باشد، عمرش را به هدر داده است.

شما در بهشت بودید، اما قدرش را ندانستید. همان‌طور که این مسئله ممکن است برای تمام مردم دنیا اتفاق بیفتد. همهٔ انسان‌ها تنها در زندگی به‌دنبال درد و رنج هستند و چشمانشان را بر روی مواهبی که نصیبشان شده است می‌بندند، چون فکر می‌کنند شایستهٔ خوشبختی نیستند.

«همواره دو گونه ابله در دنیا وجود دارند: یک نوع کسانی که از ترس تهدید دست به کاری نمی‌زنند و دیگر، کسانی که فکر می‌کنند با تهدیدکردن کارشان راه خواهد افتاد.»

«همین‌حالا من بزرگ‌ترین درس زندگی را به شما آموختم. هرگاه خواستی در کاری به موفقیت برسی، پیش از هر کاری خوب چشمانت را باز کن و مطمئن باش چه می‌خواهی. هیچ‌کس با چشمان بسته به هدف نمی‌رسد.»

پیرزن با اشاره به عبارتی از کتاب مقدس افزود: «هیچ‌کس قادر نیست آنچه را مقدر شده است تغییر دهد، اما همهٔ ما دوست داریم با توهّم زندگی کنیم، چون این حس باعث اطمینان خاطرِ ما می‌شود. خب، این هم راهی است برای زندگی، همچون راه‌های دیگری که در زندگی وجود دارند: توهّمِ کنترل دنیا و دل‌بستن به امنیتی کاذب در زمان دشواری‌ها که این نشانهٔ نادانی انسان‌هاست،

ــ در آغاز هم بی‌عدالتی بسیار جزئی بود، اما هر نسلی اندکی به آن افزود و همه با خود می‌گفتند این دلایل جزئی اهمیتی ندارند و نتیجه چیزی شد که اکنون می‌بینیم.

همواره می‌توانیم این‌طور وانمود کنیم که سنگی که از سوی دیگران به‌طرف ما پرتاب شده، به ما اصابت نکرده و تنها در تیرگی شب، هنگامی‌که خانواده و هم‌اتاقی‌هایمان به خواب عمیق فرورفته‌اند، می‌توانیم زبونی و بزدلی خود را گردن بگیریم.

شانتال با خود فکر کرد: مقصر اصلی خودش بوده است. کسانی که از پذیرش مسئولیت در زندگی هراس دارند، همواره می‌کوشند نقش انسان‌های نیکوکار را بازی کنند. پذیرش نیک‌سرشتی خود، همواره آسان‌تر از مبارزه برای دست‌یابی به حقوقمان است

اما سرشت نیک درواقع در نهاد انسان‌های ترسو وجودِ خارجی ندارد؛ نه بر روی زمین و نه در آسمانِ ملکوت و باز این ماییم که با چنین نهادی در سراسر عمرمان با ناله و زاری التماس می‌کنیم که بدی دست از سر زندگی‌مان بردارد

کوتاهی و بلندی زندگی ما به شیوهٔ زندگی‌مان بستگی دارد.»

حتی یک موضوع جزئی و به‌ظاهر بی‌اهمیت می‌تواند موجب نابودی همه‌چیز شود.

. «وقتی تغییر به وجود بیاید، دیگر هیچ‌چیز مثل قبل نخواهد بود و می‌ترسم الآن همین اتفاق افتاده باشد.»

از لحظه‌لحظهٔ عمرش پشیمان بود. مادرش را از اینکه به هنگام تولدش مرده بود نفرین کرد و همین‌طور مادربزرگش را نفرین می‌کرد که سعی کرده بود او را پاک و شرافتمند پرورش دهد و دوستانش را نفرین می‌کرد که او را ترک کرده بودند و به تقدیرش لعنت می‌فرستاد که دست از سرش برنمی‌داشت.

آخر، آدم‌های ثروتمند برخلاف افراد فقیر، هیچ‌وقت پشیزی را بیهوده از دست نمی‌دهند.