بریده‌هایی از کتاب شیطان و دوشیزه پریم

می‌دانم که هم می‌شود از روی نفرت و هم به‌خاطر عشق آدم کشت، اما نمی‌توانم درک کنم که چطور می‌شود تنها به‌خاطر باورهای حقیرانهٔ سیاسی حق زندگی را از انسانی گرفت.

اما سرشت نیک درواقع در نهاد انسان‌های ترسو وجودِ خارجی ندارد؛ نه بر روی زمین و نه در آسمانِ ملکوت و باز این ماییم که با چنین نهادی در سراسر عمرمان با ناله و زاری التماس می‌کنیم که بدی دست از سر زندگی‌مان بردارد.

البته، به‌جز انسان‌هایی که به قولِ تو بزدل هستند، چون این‌گونه افراد هیچ‌وقت نه برنده‌اند و نه بازنده!

«درحقیقت، می‌توان گفت که خیروشر دو روی یک سکه‌اند و همه‌چیز به این بستگی دارد که هرکدام در چه زمانی سر راه انسان قرار گیرند.»

سکوت همواره نشانهٔ رضایت نیست و معمولاً به معنای ناتوانی انسان در واکنش‌های فوری است.

می‌خواهم بدانم در کشمکش میان خیروشر، آیا خیر می‌تواند بر شر چیره شود؟

می‌دانم که هم می‌شود از روی نفرت و هم به‌خاطر عشق آدم کشت، اما نمی‌توانم درک کنم که چطور می‌شود تنها به‌خاطر باورهای حقیرانهٔ سیاسی حق زندگی را از انسانی گرفت.

«همواره دو گونه ابله در دنیا وجود دارند: یک نوع کسانی که از ترس تهدید دست به کاری نمی‌زنند و دیگر، کسانی که فکر می‌کنند با تهدیدکردن کارشان راه خواهد افتاد.»

«شر هیچ‌گاه به خیر منتهی نمی‌شود، حتی اگر همه مایل باشند این‌گونه بیندیشند و زمانی به حقیقت پی خواهند برد که دیگر خیلی دیر شده است.»

برای آخرین‌بار به کوهستان که در تیرگی شب محو می‌شد نگریست. وقتی چشمانش به اولین ستاره‌ای افتادند که در آسمان می‌درخشید، پیش خود فکر کرد زندگی خوبی داشته است و در همان‌جایی می‌میرد که به دنیا آمده است، هرچند خاکی که در آن زندگی کرده بود او را دوست نداشت، اما این مسئله چه اهمیتی داشت؟ کسی که در ازای علاقه‌اش به چیزی منتظر پاداش باشد، عمرش را به هدر داده است.

کسانی که از پذیرش مسئولیت در زندگی هراس دارند، همواره می‌کوشند نقش انسان‌های نیکوکار را بازی کنند. پذیرش نیک‌سرشتی خود، همواره آسان‌تر از مبارزه برای دست‌یابی به حقوقمان است. انسان‌هایی که ظلم و توهین را به جان می‌خرند و در برابر بی‌عدالتی سکوت می‌کنند، به این خاطر است که شهامت رویارویی با دشمنی قوی‌تر از خود را ندارند. همواره می‌توانیم این‌طور وانمود کنیم که سنگی که از سوی دیگران به‌طرف ما پرتاب شده، به ما اصابت نکرده و تنها در تیرگی شب، هنگامی‌که خانواده و هم‌اتاقی‌هایمان به خواب عمیق فرورفته‌اند، می‌توانیم زبونی و بزدلی خود را گردن بگیریم.

«و اگر درنهایت با یازده شمش طلا از دهکدهٔ شما بروم، به این معناست که آنچه دوست داشتم باور کنم، دروغ بوده و من با دریافتِ پاسخی که مایل به شنیدنش نبوده‌ام خواهم مُرد؛ چون اگر باور من درست از آب درآید و جهان محکوم به پلیدی باشد، زندگی برایم بسیار قابل‌قبول‌تر است، حتی اگر از رنجی که می‌کشم کاسته نشود.»

وقتی کسی چیزی برای ازدست‌دادن نداشته باشد، هرگز به مکافات و زندگی جاودانه نمی‌اندیشد.

من خودم نمی‌دانم خدا عادل است یا نه. تنها چیزی که می‌دانم این است که دست‌کم با من منصف نبوده است

من خودم بدون آنکه متوجه باشم در پی تلافی همان بلایی هستم که ناخودآگاه بر سرم آمد،

می‌خواهم بدانم که در آن لحظات چه چیزی در ذهن تروریست‌ها گذشته است؟ آیا برای لحظاتی هم شده که دلشان برای گروگان‌هایشان بسوزد یا به فکر آزادی‌شان بیفتند؟ می‌خواهم بدانم در کشمکش میان خیروشر، آیا خیر می‌تواند بر شر چیره شود؟»

در برخی از نبردهای زندگی شکست خوردم و در بعضی میدان‌های دیگر پیروز شدم، زیرا می‌دانستم که پیروزی و شکست بخشی از زندگی هر انسانی هستند.

می‌دانی از روزهای عمرمان کدام‌یک هرگز نمی‌رسند؟ شانتال نتوانست پاسخ دهد. مرد غریبه گفت: «فردا! اما تو انگار خیال می‌کنی هرگز فردایی نخواهد بود؛

«همواره دو گونه ابله در دنیا وجود دارند: یک نوع کسانی که از ترس تهدید دست به کاری نمی‌زنند و دیگر، کسانی که فکر می‌کنند با تهدیدکردن کارشان راه خواهد افتاد.»

کسی که در ازای علاقه‌اش به چیزی منتظر پاداش باشد، عمرش را به هدر داده است.