بریده‌هایی از کتاب شیطان و دوشیزه پریم

در افسانهٔ ایرانی، انسان برای این خلق شد که مدافع نیکی و خیر باشد و رسم بر این است که نیکی درنهایت پیروز خواهد شد.

همواره دو گونه ابله در دنیا وجود دارند: یک نوع کسانی که از ترس تهدید دست به کاری نمی‌زنند و دیگر، کسانی که فکر می‌کنند با تهدیدکردن کارشان راه خواهد افتاد.

یک انسان سرنوشت تمام بشریت است.

این میل به اطاعت از قوانین نیست که باعث می‌شود انسان‌ها مطابق نظم اجتماعی رفتار کنند، بلکه این نوع رفتار براساس ترس از مجازات است که شکل می‌گیرد، چراکه هرکدام از ما یک چوبهٔ دار در وجودمان داریم.»

کتابش را بست، نفس عمیقی کشید و خود را به خدا سپرد و درهمان‌حال که ترس آمیخته با هیجان وجودش را لبریز کرده بود، از جا برخاست و در پی مرد غریبه به راه افتاد، درحالی‌که می‌دانست یک بار دیگر هم شاهد ناکامی در زندگی خود خواهد بود. آشنایی‌ای که با وعده‌های سرشار از نوید آغاز می‌شود و سرانجام با رؤیایی از یک عشق ناممکن به پایان می‌رسد.

انسان‌هایی که ظلم و توهین را به جان می‌خرند و در برابر بی‌عدالتی سکوت می‌کنند، به این خاطر است که شهامت رویارویی با دشمنی قوی‌تر از خود را ندارند.

یک انسان سرنوشت تمام بشریت است.

بهشت را زمانی تجربه کردم که در دوزخ روزمرگی و یکنواختی زندگی دست‌وپا می‌زدم. جهنم را هم‌زمان وقتی تجربه کردم که در بهشتی از آزادیِ بدون‌مرز به سر می‌بردم

«هرگز به وعده‌ها دل نبند. دنیا پر است از وعده‌های واهی: وعدهٔ پول، وعدهٔ رهایی ابدی و وعدهٔ عشق بی‌پایان. بعضی از افراد مدام وعده می‌دهند و بعضی دیگر به وعده‌هایی که نویدبخش روزگار بهتری هستند دل می‌بندند. هم کسانی که به وعده‌های خود وفادار نیستند و هم کسانی که به وعدهٔ دیگران دل می‌بندند، هر دو احساس ناتوانی و عجز می‌کنند.»

کسانی که از پذیرش مسئولیت در زندگی هراس دارند، همواره می‌کوشند نقش انسان‌های نیکوکار را بازی کنند.