بریده‌هایی از کتاب درمان شوپنهاور

«... هنگام مخاطب قرار دادن مردی دیگر، تنها جایگزین مناسب برای آقا، مرد، ارباب، و غیره، واژه همرنج من است. شاید عجیب به نظر برسد، ولی با واقعیت وفق می‌دهد، و درک بسیار درستی از فرد دیگر در خود دارد، و به ما یادآوری می‌کند که مدارا، شکیبایی، گذشت و عشق به همسایه، همچنین نیازمندی همگانی و احساس دین به یکدیگر، از ضروریات است. »

هرگاه به فردی دارای تواناییهای ذهنی نادر و والا، حرفه‌ای نامناسب واگذار شود، همچون ظرفی ارزشمند و تزیین‌شده با نقشهایی زیبا و بکر است که از آن به جای دیگ در آشپزخانه استفاده می‌کنند.

گاهی نیز خود را فرد دیگری با بدبختیهایی مشابه، به حساب می‌آوردم.

پیشتر مشتاق همراهی سایرین بودم، ولی آنچه می‌خواستم، به من نمی‌دادند.

هنگامی انسان به بیهودگی افکار تکراری گذشته پی می‌برد که دیگر وجود نداشته باشند.

ــ به درون بنگر، نه به جای دیگر!

می‌خواهی همه جای زندگی را از سر دیگر تلسکوپ ببینی.

اگر از منظر ابدیت به رویدادهای عذاب‌آور روزانه بنگریم، آن را کمتر مختل‌کننده خواهیم یافت. ب

زندگی، یعنی فقدان به دنبال فقدان

هرگاه موضوع مهمی نمی‌تواند مطرح شود، راجع به هیچ موضوع دیگری هم نمی‌توان حرف زد

«... اگر آینده‌نگری داشتیم، مواردی را می‌یافتیم که در آن کودکان به نظر زندانیانی بی‌گناه می‌آیند که نه به مرگ، بلکه به زندگی محکوم شده‌اند، ولی از مفهوم مجازات خویش، آگاهی چندانی ندارند. با این همه، هر کودکی، آرزو دارد به دوران سالخوردگی برسد، یعنی همان دوره‌ای از زندگی که امروز آن، بد است؛ هر روز آن، بدتر از پیش می‌شود؛ و بدترین روز نیز فردا فرا خواهد رسید... »

پس از مرگ به کجا خواهم رفت؟ بسیار روشن است، به درون افرادی که پرمایه، مقتدر، و شاد هستند!

هیچ پدیده‌ای نمی‌تواند یک ساعت آرامش را به انسانی در حال نزع و نشسته زیر نگاه نافذ مرگ، هدیه کند...

عشق میان والدین، موجب ایجاد عشق و مهربانی نسبت به فرزندان می‌شود.

«... ابهت و شکوه، مقام و منزلت، و لقب و کینه برای قلب دختری جوان، بسیار وسوسه‌کننده و دلفریب است، به گونه‌ای که خیلی زود اسیر دام گره زدن به رشته ازدواج می‌شود. برداشتن چنین گام اشتباهی، موجب می‌شود که همه مدت عمر، مکافات آن را بازپس دهند و رنج ببرند... »

اصول مستحکم جهان‌بینی ما، و همچنین ژرفا و سطوح آنها، در سالهای کودکی پایه‌ریزی می‌شود.

بی‌احساس، سرد و ضد بشر

نابغه: آغاز توفانی و شروع گمراه‌کننده مستعد، همانند تیراندازی است که تیر را به هدفی می‌زند که سایر افراد قادر نیستند این کار را انجام دهند.

هیجان و خلسه در مهرورزی. همین! این جوهره واقعی و محور همه رویدادها، همان هدف و مقصد نهایی همه هستی است

«رستگاری را در آن می‌دانم که عبارات (چنان بود) را به (چنان خواستم)، برگردانم»