بریده‌هایی از کتاب بی حد و مرز

آیا تابه‌حال چیزی خوانده‌اید که روز بعد فراموشش کرده باشید؟ فقط شما نیستید. روان‌شناسان این پدیده را منحنیِ فراموشی می‌نامند. فرمولی ریاضی است که نرخِ فراموشیِ اطلاعات را پس از یادگیری اولیه تخمین می‌زند. تحقیقات نشان می‌دهند انسان‌ها تقریباً ۵۰ درصد از آنچه در یک ساعت می‌آموزند و به‌طور متوسط ۷۰ درصد از آنچه را در ۲۴ ساعت می‌آموزند، فراموش می‌کنند.

در ضمن این مشکل را داریم که شیوهٔ کسب درآمدمان روزبه‌روز به‌شدت تغییر می‌کند. اتوماسیون و هوش مصنوعی بر آیندهٔ شغلی تأثیر می‌گذارند؛ منظورم فقط کارخانه‌هایی نیستند که ربات‌ها را جایگزین کارگران خود کرده‌اند، بلکه بسیاری از ما نیازمندِ تغییر شغلمان از کار دفتری به نوساناتِ اقتصاد گیگ شده‌ایم. مشاغلی که پنج سال پیش تعداد اندکی از ما حتی تصورشان را می‌کردیم، کشش پیدا کرده‌اند در حالی که دیگران در حال تصور لحظه‌ای هستند که بر بازار کار در سال‌های آتی تأثیر خواهد داشت.

اگر ریپ ون وینکل بعد از چندین دهه خوابیدن امروز از خواب برخیزد، تنها چیزی که از گذشته خواهد شناخت کلاس‌های درس هستند، چراکه اصلاً پیشرفتی درخور توجه نکرده‌اند.

من در طول سال‌ها کارکردن با مردم آموختم که تقریباً همهٔ افراد رؤیاهای خود را کوچک و محدود می‌کنند تا با واقعیت زندگی فعلی‌شان تناسب داشته باشد.

«هیچ مشکلی را نمی‌توان با همان سطحِ آگاهی که ایجادش کرده است، حل کرد.»

همچنین کتاب‌هایی دربارهٔ نظریهٔ یادگیریِ بزرگ‌سالان، نظریهٔ هوشِ چندگانه، علوم اعصاب، رشد فردی، روانشناسی آموزشی، تندخوانی، و حتی شیوه‌های باستانیِ بهبود حافظه پیدا کردم!

برخی از کسانی که ادعا می‌کنند بیست سال سابقه دارند، در واقع فقط یک سال سابقه دارند که بیست مرتبه تکرارش کرده‌اند

احساسِ‌خوب‌داشتن برای انگیزه‌پیداکردن ضروری نیست. اگر من هم تا آن روز صبر می‌کردم، احتمالاً با افزایشِ مشکلاتِ خوابم دیگر یادگیری را به دیگران آموزش نمی‌دادم.

ارزش‌ها باید اولویت‌بندی شوند. ارزش‌های من عشق، رشد، مشارکت و ماجراجویی هستند. (به همین ترتیب) هر ارزش به‌مرور رشد می‌کند و به ارزش بعدی منجر می‌شود. ارزش‌های فرد هر سال تغییر نخواهند کرد مگر اینکه شرایطی را در زندگی تجربه کنید که ارزش‌هایتان را تغییر دهند، مثل فرزنددارشدن، ازدست‌دادنِ یکی از عزیزان یا پایان‌دادن به رابطه.

درد و رنج می‌تواند معلم شما باشد، البته اگر شما از آن‌ها استفاده کنید نه اینکه اجازه دهید درد و رنج از شما استفاده کنند.

چه چیزی برای ازدست‌دادن دارید؟ انگیزه چیست؟ انگیزه مجموعه‌ای از احساسات (دردناک و لذت‌بخش) است که به‌شکل سوختی برای انجام‌شدن اعمال ما مصرف می‌شوند. انگیزه از کجا می‌آید؟ انگیزه از هدف نشئت می‌گیرد، اینکه کاملاً با عواقبِ اقدامات خود روبه‌رو شوید.

وقتی هریک از سوخت‌های اصلی‌تان از جمله خواب یا خوراک را کم داشته باشد، منابعتان به‌اندازهٔ دیگر زمان‌ها کافی نخواهند بود بنابراین محافظت از آنچه دارید، بسیار مهم خواهد بود. وقتی من تصمیم می‌گیرم، همه‌چیز یا بله است یا خیر. اگر احساس کنم با چیزی هم‌راستا نیستم، انجامش نخواهم داد، چون انرژی اضافی برای هدردادن ندارم. صادقانه می‌توانم بگویم هیچ ترسی از ازدست‌دادن ندارم.

یکی از دلایلِ محدودبودنِ سرعتِ خواندنِ افراد، یکی‌یکی‌خواندن کلمات است. اگر واژهٔ کار را ابتدای نامه قرار دهیم، کارنامه را می‌سازیم. این دو کلمه معنی مجزایی دارند اما ذهنِ شما آن‌ها را به‌شکل یک کل می‌بیند. همان‌طور که ذهنتان قادر به دیدنِ این دو واژه با هم است، می‌تواند گروه‌هایی از کلمات را هم‌زمان مشاهده کند. با این کار، سرعت خود را از این هم بیشتر می‌کنید. همان‌طور که شما کلمات و نه حروف را تک‌تک می‌بینید، رهبرانِ ماهر نیز گروه‌های کلمات (یا ایده‌ها) را می‌بینند، نه کلمات تنها را.

انگیزه چیزی نیست که یک روز صبح با آن از خواب بیدار شوید. زمانی که می‌گوییم «من هیچ انگیزه‌ای ندارم» خود را در حالتِ خلسه قرار می‌دهیم. انگیزه چیزی نیست که شما دارید، بلکه کاری است که انجام می‌دهید

هرچه کمتر بخوابید، حفظ احساس واقعیت یا حتی حفظ انگیزه برایتان مشکل‌تر خواهد بود. کمبودِ خواب، تمام مهارت‌های شناختی، تمرکز، حافظه و سلامتِ کلی مغزتان را به خطر می‌اندازد. یکی از عواملِ بسیار مهم افسردگی و بسیاری از اختلالاتِ روانی، کمبود خواب است.

هدف ما را به‌سمت عمل می‌برد و هدفِ ما باید آن‌قدر واضح باشد که بدانیم چرا عمل می‌کنیم و انتظار داریم به چه چیزی برسیم

انگیزه بدین معنا نیست که شما باید از کاری که انجام می‌دهید، لذت ببرید.

واقعیت این است: خلقِ زندگی دلخواهتان شاید کمی ترسناک به نظر برسد. اما می‌دانید چه چیزی از آن هم ترسناک‌تر خواهد بود؟ پشیمانی. روزی که در حال کشیدنِ نفس‌های آخرمان هستیم و دیگر هیچ‌یک از نظرهای دیگران و ترس‌هایمان اهمیتی ندارند، فقط این مهم خواهد بود که چطور زیسته‌ایم. از کسی که دوست ندارید موعظه‌تان کند، انتقاد نشنوید. اگر قضاوت‌های ناعادلانه دربارهٔ خودتان را نادیده نگیرید، هرگز پتانسیل واقعی خود را کشف نخواهید کرد. اجازه ندهید انتظار و نظرِ دیگران زندگی شما را هدایت کند یا به نابودی بکشاند. باور جدید: دوست‌داشتن، عشق‌ورزیدن یا احترام‌گذاشتن به من، وظیفهٔ شما نیست. وظیفهٔ خودم است.

دانش مهم است اما «انجامِ عمل است» که موجبِ قدرتمندشدن آن می‌شود.

باور جدید: دوست‌داشتن، عشق‌ورزیدن یا احترام‌گذاشتن به من، وظیفهٔ شما نیست. وظیفهٔ خودم است.