بریده‌هایی از کتاب در ستایش رنج

اگه درد کشیده باشی، یه چیزی توی زندگی‌ت داری. یه درکی به دست آورده‌ای، اینجاست که همدردی وجود داره. اینه که تو رو انسان عمیق‌تر و غنی‌تری می‌کنه.

ما داریم تو افسانه‌ای زندگی می‌کنیم که اصلاً وجود نداره. تصور می‌کنیم چیزهای قطعی‌ای وجود داره، دروغی جمعی که توش زندگی می‌کنیم، به همین بزرگی.

همهٔ ما اندوه و رنج را تجربه خواهیم کرد، این بخشی از انسان بودن است.

توی درد، لذت هم هست. نمی‌تونی فقط با این یه فکر زندگی کنی که زندگی خوبه یا زندگی بده یا زندگی غم‌انگیزه. همهٔ این‌ها هست. و اون‌قدر آدم‌های خوب توی دنیا هستن، درواقع اون‌قدر مهربونی هست که همه‌جا پره.

وقتی حادثه‌ای ناگوار زندگی کسی را کلاً تغییر می‌دهد، معمولاً همان اول یا در آخر از هم می‌پاشد ــ و به‌طور باورنکردنی ــ اکثر افراد با حال عادی جدید خو می‌گیرند. اما مدت‌زمانی که افراد در مرحلهٔ اول سپری می‌کنند و میزان خو گرفتن آن‌ها با مرحلهٔ دوم به‌طور قابل‌توجهی تفاوت می‌کند. چرا برخی افراد طولانی‌تر و برخی کوتاه‌تر در آشفتگی می‌مانند؟ چه عواملی احتمال سازگاری را بیشتر می‌کند؟

همهٔ ما اندوه و رنج را تجربه خواهیم کرد، این بخشی از انسان بودن است.

تلاش برای پیدا کردن هدف در دل رنج چیز تازه‌ای نیست؛ رنج به‌اندازهٔ انسان قدمت دارد و تلاش برای شرح آن همان‌قدر قدیمی و کهن است. کتاب خدا سرشار از داستان‌هایی است که خداوند بندگانش را با امتحان و عذاب می‌آزماید و می‌آموزد. مشهورترینِ این داستان‌ها، داستان ایوب در تورات است، مردی موفق و پرکار که مجموعه‌بلاهایی مثل از دست دادن ثروت، فرزندان و سلامتی بر سرش هوار می‌شود. ایوب تلاش می‌کند علت بدبیاری‌هایش را بفهمد و بالاخره متوجه می‌شود که خدا هم در پیروزی‌ها و هم در غم‌های زندگی با اوست. عالی‌ترین آثار ادبی سکولار جهان هم رویدادی متحول‌کننده دارد که شخصی را دگرگون می‌کند. در داستان مرگ ایوان ایلیچ از تولستوی، ایوان دراثر یک بیماری از پای می‌افتد و هنگامی که در حال مرگ است، یک خدمتکار مهربان به او کمک می‌کند تا متوجه شود که خودخواهانه و نه با شفقت و مهربانی زندگی کرده است.

مدام با خودم می‌گفتم: چرا ما؟ خیلی سریع، افکارم رو جهت می‌دادم و دوباره می‌گفتم: چرا ما نه؟ مگه ما چه‌چیز خاصی داریم؟ گاهی فکر می‌کنم می‌تونیم طوری زندگی کنیم که انگار توی یه حباب خاص هستیم و دنیا دور ما می‌چرخه. باید به این تشخیص می‌رسیدم که داشتن یه زندگی خوب و انجام کارهای درست لزوماً به این معنی نیست که زندگی‌مون رو از شر هر بلا و مصیبتی حفظ کرده‌ایم و ایمنیم. ما هم درست مثل همهٔ افرادی که روی این کرهٔ خاکی زندگی می‌کنن آسیب‌پذیریم و این یه واقعیت وحشتناک و روشنگره.»

علاوه‌بر خود واقعه، بیولوژی و ویژگی‌های شخصیتی موروثی ما چهل تا پنجاه درصد تعیین‌کنندهٔ میزان سازگاری یا عدم‌سازگاری‌مان با شرایط مختلف است.

عوامل مؤثر بر انطباق با تغییرات به سه گروه تقسیم می‌شوند: ماهیت خود واقعه، ژنتیک ما و باورهای درونی‌مان دربارهٔ کارکرد جهان که اساساً ازطریق پیشینهٔ فردی شکل می‌گیرد.