بریده‌هایی از کتاب زندگی بی حد و مرز

کار کن و به پیش برو. کوشش تو، آفرینندهٔ فرصت‌هاست.

امید، ایمان، عشق و شفقت نسبت به خلق، ستون‌های معنویت‌اند.

امید چیست؟ امید، جایی‌ست که رؤیاها آغاز می‌شوند. امید، صدای هدف توست. امید به تو می‌گوید که شاید وقوع رویدادها دست تو نباشند، اما واکنش تو به رویدادها دست توست.

معجزه فقط برای کسانی رخ می‌دهد که رشتهٔ امید را نمی‌گسلند.

«خوشبختی، حاصلِ وفاداری به آرمان‌های بزرگ زندگی‌ست.»

تو می‌توانی آرزو کنی، رؤیا بسازی، امیدوار باشی. اما باید برای رسیدن به آرزوها و رؤیاها و امیدهای خود کاری بکنی. باید از آن‌جا که هستی قدمی جلوتر بگذاری تا برسی به جایی که می‌خواهی باشی.

معجزه، در پذیرشِ خویشتن بود.

آنچه باعث می‌شود بر دشواری‌های زندگی غلبه کنی و به پیش بروی، عشق است، امید است، ایمان است.

کوشش ما برای رسیدن به هدف‌هامان، به اندازهٔ خود آن هدف‌ها ارزشمند است و خواستنی.

اگر ثابت‌قدم باشی، بعضی از زخم‌ها خیلی زود خوب می‌شوند. گاهی چیزی را از دست می‌دهی. گاهی رابطه‌ای گسسته می‌شود. گاهی مقروض می‌شوی. در اموری از این دست گیر نکن، به پیش برو.

اگر تو هم از جمله کسانی هستی که در زندگی می‌کوشند، باید بدانی که در پس کوشش‌های تو کششی هست که تو را به جانب چیزی مهم در زندگیت هدایت می‌کند. اگر آن کشش نبود، بی‌تردید، این کوشش‌ها نیز نبودند.

اگر تو شورِ انجام کاری را داری، بی‌تردید، از پس آن برخواهی آمد. این نکته را هرگز فراموش نکن.

آری، من دشواری‌های خاص خودم را دارم، اما از موهبت یک خانوادهٔ خوب نیز برخوردارم؛

«آنگاه که به مصیبتی دچار می‌شوی، فراموش نکن که زندگی موهبت است.»

استعدادهای ویژهٔ دیگری داشتم. چیزهایی بود که دیگران داشتند و من نداشتم، اما من هم چیزهایی داشتم که دیگران نداشتند. خدا هرگز آن‌قدر بر شانه‌های تو بار نمی‌گذارد که نتوانی آن را حمل کنی. خدا به من عزمی جزم داده است و نیز اراده‌ای پولادین. من دست و پا ندارم، اما ساز می‌زنم، شنا می‌کنم، جام قهرمانی شیرجه را دارم، رانندگی می‌کنم، اسکیت می‌کنم، فوتبال بازی می‌کنم، موج‌سواری می‌کنم، اسب‌سواری می‌کنم، نقاشی می‌کنم، کتاب می‌خوانم، کتاب می‌نویسم، سخنرانی می‌کنم، کنفرانس می‌دهم، می‌دوم، پرش می‌کنم، و کارهای بسیارِ دیگر.

آن‌ها به من ثابت کردند که اگر دل در گرو خدا داشته باشیم، خوشبختی در هر شرایطی ممکن است. چگونه ممکن است بچه‌های فقیر زباله‌گرد تا این حد شاد باشند و بخندند؟ آن‌ها می‌دانستند که بعضی چیزها در کنترل آن‌ها نیست، بعضی چیزها فراتر از فهم آن‌هاست. بنابراین، آن‌ها روی چیزهایی متمرکز شده بودند که تحتِ کنترل‌شان بود و می‌توانستند آن را بفهمند. آن‌ها می‌گفتند: «بعضی چیزها هست که می‌توانیم آن‌ها را دگرگون کنیم و می‌کنیم، و بعضی چیزها هست که از اختیار ما بیرون است، بنابراین، آن‌ها را می‌پذیریم.»

نیست. در زندگی، فقط درس هست و بس. فقط به دنبال بهترین راه‌حل باش و بدان که موانع همیشه در خدمتِ توانایی‌ها و فرصت‌های تو هستند.

آن‌ها می‌دانستند که بعضی چیزها در کنترل آن‌ها نیست، بعضی چیزها فراتر از فهم آن‌هاست. بنابراین، آن‌ها روی چیزهایی متمرکز شده بودند که تحتِ کنترل‌شان بود و می‌توانستند آن را بفهمند. آن‌ها می‌گفتند: «بعضی چیزها هست که می‌توانیم آن‌ها را دگرگون کنیم و می‌کنیم، و بعضی چیزها هست که از اختیار ما بیرون است، بنابراین، آن‌ها را می‌پذیریم.»

گر به دنبال راهی برای برون‌شد از وضعیت کنونی هستی، آن راه را بجو، بی‌تردید، آن را خواهی یافت. شاید لازم است هدف‌های خود را متناسب با واقعیت‌های زندگی خود انتخاب کنی. اما تا زمانی که نفست می‌رود و می‌آید و نفس می‌کشی، فرصت‌ها هم هستند و برای تو هستند.

هر کدام از ما آدم‌ها توانایی‌های یکه‌ای داریم. باید توانایی‌های یکهٔ خود را بشناسیم و آن‌ها را با دیگران سهیم شویم. این‌گونه است که رشد می‌کنیم. مسیر سعادتِ ما همین است: شناختنِ توانایی‌های یکهٔ خود و سهیم شدن آن‌ها با دیگران.