بریده‌هایی از کتاب الفبای سوسیالیسم

کشتار جمعی‌ای که در طول چهار سال خونین در سراسر اروپا رخ داده بود درگیری‌ای در راستای منافع سرمایه‌داران بود، اما کارگران برای آن می‌جنگیدند. در هر کشور ثروتمندان بودند که جنگ را اعلان کرده و به دنبال کسب سود از آن بودند؛ اما فقرا بودند که به جنگ فرستاده شده و میلیون‌ها نفرشان کشته شدند.

ارزش‌های دموکراتیک تا زمانی که یک طبقه از شهروندان بر همۀ دیگران ارجحیت داشته باشد، توخالی است.

اگر کارگران تحت سلطۀ سرمایه باشند، اهداف دموکراتیک و انقلابی برابری، آزادی و برادری نمی‌تواند تحقق یابد.

انقلابیونی مانند رزا لوکزامبورگ و ویکتور سرژ حکومت شوروی اولیه را به دلیل ممنوعیت احزاب مخالف، حذف دموکراسی در محل کار و عدم پذیرش تکثرگرایی سیاسی و آزادی‌های مدنی نقد کردند. اگر دولت صاحب ابزار تولید باشد، پرسش اصلی این است: دولت چقدر دموکراتیک است؟ همانطور که لوکزامبورگ در جزوۀ ۱۹۱۸ خود دربارۀ انقلاب روسیه نوشت: «بدون انتخابات عمومی، بدون آزادی مطبوعات، آزادی بیان، آزادی تجمع و بدون نبرد آزاد عقاید زندگی در هر نهاد عمومی‌ای محو می‌شود، به کاریکاتوری از خود بدل می‌شود و دیوان‌سالاری به عنوان تنها عامل تصمیم‌گیرنده برمی‌خیزد.»