بریده‌هایی از کتاب چهار میثاق

معنای خوفناک دیگری که این کلمه دارد، غیبت از حضور است، غیبت از لحظه حاضر، تغافل از نعمت حضور در هستی و حضور در حضرت حق، تغافل از شکر یا تنعّم، تغافل از نظاره آیات خداوندی، تغافل از مراقبه و مشاهده نفس، تغافل از مجاهده.

صرف مخرّب‌ترین و بیهوده‌ترین فعالیت‌های ذهنی یعنی غیبت می‌کنند. معنای خوفناک دیگری که این کلمه دارد، غیبت از حضور است، غیبت از لحظه حاضر، تغافل از نعمت حضور در هستی و حضور در حضرت حق، تغافل از شکر یا تنعّم، تغافل از نظاره آیات خداوندی، تغافل از مراقبه و مشاهده نفس، تغافل از مجاهده.

اگر می‌خواهیم آزاد باشیم، باید انگل را نابود کنیم. یک راه، رودررو شدن با آن است، یعنی این که ما با ترس‌های خود یکی یکی رودررو شویم. این روندی کند، اما نتیجه‌بخش است. هر بار که با یکی از ترس‌هایمان رودررو می‌شویم، کمی آزادتر می‌گردیم. راه دومِ برخورد با آن این است که انگل را تغذیه نکنیم. اگر به انگل غذا نرسانیم، از گرسنگی می‌میرد. برای این کار باید مهار عواطف خود را به دست بگیریم، باید از سوخت رساندن به عواطف ناشی از ترس دست برداریم. گفتنش آسان است، اما انجام‌دادنش بسیار دشوار است. دشوار است چون «قاضی» و «قربانی» بر ذهن ما تسلط دارند.

مهم‌ترین میثاق‌ها آنهایی است که با خودمان داریم. در این میثاق‌ها شما به خود می‌گویید که چه کسی هستید، چه احساسی دارید، به چه چیز اعتقاد دارید و چگونه رفتار می‌کنید. نتیجه این میثاق‌ها چیزی است که آن را شخصیت خود می‌نامید. در این میثاق‌ها شما می‌گویید: «این من هستم. این اعتقاد من است. من برخی کارها را می‌توانم بکنم و برخی کارها را نمی‌توانم. این واقعیت است، آن خیال است؛ این ممکن است، آن ممکن نیست.»

مهم نیست که شما در مقابل مرا دوست داشته باشید یا نه. ممکن است من فردا بمیرم، یا شما فردا بمیرید. آنچه مرا خوشحال می‌کند این است که بگذارم بدانید چقدر دوستتان دارم.

ما هر روز با مقداری انرژی روانی، عاطفی و جسمی از خواب برمی‌خیزیم، و این انرژی را طی روز مصرف می‌کنیم. اگر به عواطفمان اجازه دهیم که همه انرژی ما را مصرف کنند، دیگر انرژی‌ای برای تغییر زندگی یا نیرو دادن به دیگران نخواهیم داشت.

برای انتخاب‌های درست بیش از آن که نیاز به اعتماد کردن به دیگران داشته باشید، نیاز دارید که به خودتان اعتماد کنید.

هیچ‌کدام از کارهایی که دیگران می‌کنند، به خاطر شما نیست. به خاطر خودشان است. همه مردم در رویا و در ذهن خود زندگی می‌کنند. آنان در دنیایی کاملا متفاوت با دنیای ما زندگی می‌کنند.

کلام را در راه درست به کار ببرید. کلام را برای شریک‌کردن دیگران در عشق به کار ببرید. از جادوی سفید استفاده نمایید، و از خودتان آغاز کنید. به خود بگویید که چقدر شگفت‌انگیز هستید، چقدر عالی هستید. به خودتان بگویید که چقدر خود را دوست دارید. با استفاده از کلام، همه میثاق‌های کودکانه و حقیرانه را در هم بشکنید.

شما می‌توانید میزان معصومیت در کلام را با میزان عشق به خود بسنجید. این‌که چقدر خود را دوست دارید و چه احساسی نسبت به خود دارید، مستقیمآ با کیفیت و صداقت کلام شما ارتباط دارد.

عقیده شما فقط نقطه نظر شماست، و الزامآ صحیح نیست.

کلام، بسته به این که چگونه مورد استفاده قرار گیرد، ممکن است شما را آزاد سازد و یا شما را از آنچه اکنون هستید بیشتر در بند کند. همه افسونی که شما در اختیار دارید، مبتنی بر کلام است. کلام شما افسون خالص است، و استفاده غلط از آن جادوی سیاه.

نور پیام‌آور حیات است، چون زنده است و همه اطلاعات را دربر دارد.

او دوباره به ستارگان نگریست و متوجه شد که ستاره‌ها نیستند که نور می‌آفرینند، بلکه نور است که ستاره‌ها را می‌آفریند. گفت: «همه چیز از نور ساخته شده، و فضای ما بین آنها خالی نیست.»

«من بیدار شده‌ام و خورشید را می‌بینم. سپاس خود را به خورشید، و به همه کس و همه چیز عرضه می‌کنم، چون هنوز زنده هستم. یک روز دیگر برای این که خودم باشم.»

اگر فقط یک هفته دیگر زنده هستیم، پس بگذارید از زندگی لذت ببریم. بگذارید زنده باشیم. می‌توانیم بگوییم: «من دیگر خودم خواهم بود. از این به بعد سعی نمی‌کنم به خاطر خوشایند دیگران زندگی کنم. دیگر از این که درباره من چه فکر می‌کنند نمی‌ترسم. چه اهمیتی دارد که آنها راجع به من چه فکری می‌کنند وقتی قرار است هفته دیگر بمیرم؟ دیگر خودم خواهم بود.»

آنچه فرشته مرگ می‌تواند به ما بیاموزد این است که چگونه حقیقتآ زنده باشیم. ما آگاه می‌شویم که هر لحظه ممکن است بمیریم؛ فقط لحظه حاضر را برای زنده بودن در اختیار داریم.

قربانی سرکوب می‌کند چون می‌ترسد عواطف خود را نشان دهد و می‌ترسد آنچه را می‌خواهد بگوید. مهارکردن و خویشتنداری همان سرکوب کردن نیست. مهارکردن یعنی تسلط بر عواطف و بیان آنها در موقع مناسب، نه زودتر و نه دیرتر. برای همین است که جنگجوها بی‌عیب و نقص عمل می‌کنند. آنان تسلط کامل بر عواطف خویش و در نتیجه بر رفتار خویش دارند.

حقیقت مانند تیغ جراحی است. حقیقت دردناک است، زیرا زخم‌هایی را که توسط دروغ‌ها پوشیده شده‌اند باز می‌کند، و آن وقت است که شفا آغاز می‌شود. این دروغ‌ها همان چیزی است که ما نظام انکار می‌نامیم. خوب است که ما نظام انکار داریم، چون اجازه می‌دهد که زخم‌ها را بپوشانیم و به فعالیت ادامه دهیم. اما وقتی که دیگر زخمی نداریم یا سمّی نداریم، نیازی به دروغ‌گفتن نیست.

نحوه زندگی فعلی شما نتیجه سال‌ها اهلی‌شدن است. نمی‌توانید امیدوار باشید که این اهلی‌شدن در عرض یک روز نابود شود. شکستن میثاق‌ها بسیار دشوار است، چون ما قدرت کلام را که قدرت اراده ماست، به هر میثاق افزوده‌ایم.